W labiryncie (Labyrinth of Life)

227 Pages·87.391 MB·Polish

by  Oleksy Wiesław, Swan Oscar E.

W labiryncie
(Labyrinth of Life)
video-based advanced Polish language course
by
Wies∏aw Oleksy and Oscar E. Swan

opera mydlana w dwudziestu jeden odcinkach
oparta na motywach serialu telewizyjnego w
reżyserii Paw∏a Karpiƒskiego

Book published by Slavica Publishers, Indiana University, 2611
E. 10th Street, Bloomington, Indiana 47408-2603
Odcinek pierwszy: Wypadek

Wypadek samochodowy

Ciemno. Z oddali nadjeżdża samochód z zapalonymi
świat∏ami. Zbliża się coraz szybciej. Czy nie zbyt szybko?
Nawierzchnia jezdni jest mokra i tuż obok rosną duże drzewa, a
samochód jedzie po ∏uku. Kto znajduje się w samochodzie?
Przez przednią i boczną szybę widać niewyraźne sylwetki
dwóch osób. Oni chyba się k∏ócą. A może ca∏ują się? Samochód
zachowuje się dziwnie. Jedzie jakby bokiem. Tak, to poślizg.
Pisk hamulców. Drzewo? Lampa? Zgrzyt. Za późno. Huk.
Ca∏a przednia maska wgnieciona w drzewo. Przednia szyba
zupe∏nie rozbita. Z samochodu nikt nie wysiada.

2
Zostaƒ!

Miejsce: Pokój Ewy

Postaci: Ewa, mama (teściowa)

Mama: -Co to ma znaczyć, Ewuniu? Wyjeżdżasz gdzieś?
Przecież dopiero wczoraj wysz∏aś ze szpitala.
Ewa: -Wyprowadzam się.
Mama : -Wyprowadzasz się? Ależ kochanie, dlaczego?
Ewa: -Przecież nie mogę tutaj mieszkać stale... po tym
wszystkim...
Mama: -Pos∏uchaj, moje dziecko, tak przecież nie można.
Uwierz mi. My z ojcem też bardzo cierpimy. Dlatego w∏aśnie
powinnaś zostać. Być teraz z nami. Razem będzie nam ∏atwiej.
Nied∏ugo Boże Narodzenie. Yy, nie zostawiaj nas tak samych.
Ewa: -No, ale przecież jestem dla was zupe∏nie obca.
Mama: -Ale o czym ty mówisz, Ewuniu? Przecież, gdyby to
się sta∏o, no tydzieƒ, tydzieƒ później, to bylibyście już po ślubie,
by∏abyś naszą synową, zresztą, przecież mieszka∏aś tutaj już
wcześniej i traktowaliśmy ciebie jak synową. Dlatego proszę
3
cię, zostaƒ. Zresztą, przecież oprócz nas nie masz nikogo
bliskiego.

4
W labiryncie ludzkich spraw
(piosenka tytu∏owa)

I Pędzimy gdzieś na oślep wciąż,
Nie wiedząc, którą wybrać z dróg,
Bo w każdą z nich wdeptane są
Wczorajsze ślady naszych stóp.

Refren:
W labiryncie ludzkich spraw,
Zanurzona w szarość barw,
Nasza mi∏ość ciągle trwa
Naprzekór burzom.

5
W labiryncie ludzkich spraw (2 razy)
Zagubieni ty i ja,
Odnajdziemy świat∏o dnia
Naprzekór nocy...
W labiryncie ludzkich spraw.

II Lecz niedaleko stąd jest kres,
Bo przecież jakieś wyjście jest,
W pajęczej sieci zwyk∏ych dni:
Kropelka rosy - ja i ty.
6
W poprzednim odcinku...

Po powrocie ze szpitala po wypadku, w którym zginą∏ jej
narzeczony, Wojtek, Ewa postanawia wyprowadzić się z domu
swoich niedosz∏ych teściów. Kiedy koƒczy pakowanie swoich
rzeczy do pokoju wchodzi mama, to znaczy niedosz∏a teściowa
Ewy. Gdy Ewa bez ogródek oświadcza, że wyprowadza się,
teściowa zaczyna ją przekonywać, żeby zmieni∏a decyzję. Czy
argumenty teściowej przekona∏y Ewę? Co zrobi? Wyprowadzi
się jednak czy nie? Jeżeli tak, to gdzie będzie mieszkać?

8
1. ˚yczenia świąteczne

Postaci: Ewa, mama (Teściowa), tata (Teść)
Miejsce: W domu teściów; przy stole.

Tata: -˚yczę ci, dziecko, żebyś by∏a dzielna, i żebyś znalaz∏a
w życiu odrobinę szczęścia.
Ewa: -Dziękuję.
Mama: -Proszę, proszę, siadajcie, siadajcie.
Ewa: -Dziękuję.
Tata: -Mm! Znakomita rybka!
Ewa: -Tato! Chcia∏abym wcześniej pójść do pracy. Czy
móg∏byś zadzwonić zaraz po świętach do dyrektora instytutu?
Mama: -Ależ, Ewuniu! Po co ten pośpiech? Przecież i tak
mia∏aś zacząć pracę od pierwszego marca. Więc chyba te dwa
miesiące cię nie zbawią. A tak mog∏abyś y..., zresztą...,
mog∏ybyśmy razem wyjechać gdzieś w góry, odpoczę∏abyś,
odpręży∏a się.
Ewa: -Nie, ja nie chcę, nie chcę nigdzie jechać.
9
Mama: -Ale pamiętaj, że to jest twoja pierwsza praca po
studiach. Nowi ludzie, nowe stosunki. To wszystko może być
bardzo stresujące. Naprawdę, naprawdę teraz nie powinnaś się
denerwować.
Ewa: -Mama nic nie rozumie. Ja muszę zmienić otoczenie,
muszę się zająć czymś innym. Ja nie mogę tak tutaj ciągle
siedzieć i myśleć. ... Przepraszam... ostatnio jestem bardzo
podenerwowana.
Mama: -Nnnh... jedzcie rybę, a ja pójdę po barszczyk.
...
Tata: -Kochanie, nastaw troszkę g∏ośniej telewizor. Ja cię
rozumiem. Zadzwonię do dyrektora Stopczyka i poproszę go,
żeby cię nieco wcześniej przyjęto do pracy. Mam nadzieję, że
mi nie odmówi. W ostateczności to mnie zawdzięcza, że, a
zresztą, mniejsza z tym. Tak czy owak, porozumiem się z nim.
Ewa: -Dziękuję, tato.

10
2. Ewa jest przyjęta do pracy

Miejsce: Gabinet dyrektora Stopczyka
Postaci: Sekretarka, Dyrektor, Ewa

Sekretarka: -Pan dyrektor prosi panią.
Dyrektor: -Witam panią.... Profesor Suchecki w zasadzie
wszystko już mi przekaza∏. Proszę przyjąć moje wyrazy
ubolewania w związku z tym, co zasz∏o.
Ewa: -Dziękuję.
Dyrektor: -Zna∏em Wojtka. ... Proszę.
Ewa: -Czy profesor mówi∏, że chcia∏abym podjąć pracę
wcześniej, to znaczy od zaraz?
Dyrektor: -Tak, oczywiście. Nie jest to sprawa ∏atwa, ale
czegoż to się nie robi dla starych przyjació∏. Koƒczy∏a pani
farmację?
Ewa: -Tak.
Dyrektor: -Rozumiem.... W takim razie może pani zacząć w
naszej pracowni farmakologii klinicznej. Prowadzimy tam
ciekawe badania nad nowymi środkami przeciwbólowymi.
11