Sonuncu Kurban - Agatha Christie

263 Pages·2006·0.88 MB·Turkish

by  Agatha Christie

Agatha Christie

Sonuncu Kurban

Çeviren: Gönül Suveren
Yayın Yılı: 2006
ISBN:9752106447
Nasse Şatosundaki Olaya Karışanlar
Amy Folliat: Yaşlı bir kadın. Nasse Şatosu’nun bir
zamanlar kendisine ait olduğunu unutamıyordu.
Sir George Stubbs: Zengin bir adam.
Lady Hattie Stubbs: Sir George’un karısı. Genç,
güzel, fakat aptalca bir kadındı.
Amanda Brewis: İdeal bir sekreter. Lady Stubbs’a
tahammülü yoktu.
Etienne de Sousa: Yakışıklı bir genç. Yıllardan beri
görmediği akrabasını ziyarete gelmişti.
Alec Legge: Genç bir atom bilgini. Bazı gizli dertleri
vardı.
Sally Legge: Alec’in kızıl saçlı güzel karısı.
Ariadne Oliver: Meşhur yazar. Ortada bir şeyler
döndüğünü seziyordu.
Michael Weyman: Genç bir mimar. Lady Stubbs’un
egoist bir kadın olduğundan emindi.
Jim Warburton: Masterton’ın sekreteri.
Paul Masterton: Milletvekili. Kendi halinde sakin bir
adamdı.
Connie Masterton: Paul’ün karısı. Kocasını onun
yükselttiği söyleniyordu.
Marlene Tucker: On dört yaşında bir kız. Çirkin, fakat
çok meraklıydı.
Merdeü: Geveze bir ihtiyar. Ona kimse inanmıyordu.
Poirot’nun Elindeki İpuçları:
• Kolayca bulunan bir ceset...
• Kolayca bulunmayan bir ceset...
• Eski bir çardak...
• Yeni bir pavyon...
• Bir Çinli şapkası...
• Bir yol çantası...
• Lüks bir yat...
• İnce bir kordon...
• Üç anahtar...
Poirot’nun Kendi Kendine Sorduğu Sorular:
• Miss Brewis pasta hakkında yalan mı söylemişti?
• Hattie, kuzeninden neden korkuyordu?
• Lady Stubbs nereye saklanmıştı?
• Marlene’in bildiği neydi?
• Sally Legge çay saatinde nereye gitmişti?
• İhtiyar Merdell neyin farkına varmıştı?
• Bayan Folliat bir şey biliyor muydu?
• Hattie gerçekten aptal mıydı?
• Etienne de Sousa bir sahtekâr mıydı?
• Marlene’le Merdell’in ne ilgisi vardı?
BÖLÜM 1
I
Telefona Poirot’nun becerikli sekreteri Miss Lemon
cevap verdi. Kadın not defterini bırakıp ahizeyi kaldırdı
ve ilgisiz bir tavırla, "Trafalgar 8137," dedi.
Hercule Poirot dik arkalı koltuğuna yaslanarak
gözlerini kapattı. Parmaklarıyla dalgın dalgın masanın
kenarına vurup duruyordu. Bir taraftan da sekreterine
dikte etmekte olduğu mektubu kafasında
tasarlamaktaydı.
Miss Lemon eliyle ahizeyi kapatarak alçak bir sesle
sordu. "Devon'da Nassecombe kasabasından biri sizinle
görüşmek istiyor? Kabul edecek misiniz?"
Poirot kaşlarını çattı. Kasabanın ismini ilk kez
duyuyordu.
Dedektif, ihtiyatla, "Konuşmak isteyen kimmiş?" diye
mırıldandı.
Miss Lemon telefonu ağzına yaklaştırıp birkaç kelime
söyledi. "Ne... Ar... reyd mi?" Şaşırmış gibiydi. "Ya,
evet... Evet. Son ismi tekrarlar mısınız?"
Hercule Poirot'ya döndü. "Bayan Ariadne Oliver
arıyormuş."
Hercule Poirot hayretle kaşlarını kaldırdı. Gözlerinin
önünde bir hayal belirdi... Rüzgârdan dağılmış kır
saçlar... Kartalınkini andıran bir profil... Kalkıp Miss
Lemon'dan ahizeyi aldı. Kendini beğenmiş bir tavırla,
"Ben Hercule Poirot," d edi.
Karşıdan santral memurunun şüphe dolu sesi
duyuldu. "Konuşan gerçekten Bay Hercule Poirot mu?"
Dedektif, kadına bundan emin olabileceğini söyledi.
Ses, "Sizi Bay Poirot'ya bağlıyorum," diye devam etti.
İnce, tiz sesin yerini bu kez de yüksek bir kontralto aldı.
Poirot telaşla ahizeyi kulağından biraz uzaklaştırdı.
Bayan Oliver bağırdı. "Bay Poirot gerçekten sizinle mi
konuşuyorum."
"Karşınızdayım, madam."
"Ben Ariadne Oliver... Bilmem beni hatırlayacak
mısınız?"
"Sizi hatırlamaz olur muyum, madam? Sizi unutmaya
imkân var mı?"
Bayan Oliver, "Bazen unutanlar oluyor," diye cevap
verdi. "Hatta sık sık unutanlara da rastlıyorum. Çok
tanınmış biri olduğunu sanmıyorum. Ya da sık sık
saçımın biçimini değiştirdiğim için oluyor bu. Fakat
bunun konuyla bir ilgisi yok. İşiniz arasında sizi rahatsız
etmediğimi umarım."
"Hayır, hayır, beni kesinlikle rahatsız etmiyorsunuz."
"Siz rahatsızlığın ne olduğunu pek bilmiyorsunuz
galiba. Neyse bunu bırakalım. Size ihtiyacım var."
"İhtiyacınız mı var?"
"Evet, hemen. Uçağa binebilir misiniz?"
"Hayır, uçaklardan hoşlanmam. Hemen
hastalanıyorum."
"Ben de öyle. Neyse, zaten uçakla tren arasında da
pek fark yok. Zira en yakın havaalanı Exeter'de. Halbuki
Exeter burdan kilometrelerce uzakta. Onun için trenle
gelin. Paddington'dan saat on ikide kalkan tren
Nassecombe'a uğruyor. Buna rahat rahat yetişebilirsiniz.
Saatim doğruysa kırk beş dakikanız var. Hoş saatim de
her zaman doğru değildir ya..."
"Peki, siz nerdesiniz, madam? Hem ne oluyor?"
"Nassecombe'da Nasse Şatosu 'ndayım.
Nassecombe İstasyonu'na bir taksi veya araba
göndereceğim. Sizi alacak."
Poirot telaşla, "Neden bana ihtiyacınız var?" diye
tekrarladı. "Hem ne oluyor?"
Bayan Oliver çekine çekine cevap verdi. "Telefonları
öyle yerlere koyuyorlar ki... Bu telefon da holde...
Durmadan burdan gelip geçiyorlar... Hem konuşuyorlar
da. Onun için sözlerinizi iyi duyamıyorum. Fakat sizi
bekliyorum. Herkes öyle heyecanlanacak ki...
Allahaısmarladık."
Telefon sert bir ses çıkararak kapandı. Sonra hattın
kesildiğini belirten ses duyuldu.