Serena - Ron Rash

426 Pages·2014·1.74 MB·Turkish

by  Ron Rash

Pegasus Yayınları: 990 Bestseller Roman: 427
SERENA
RON RASH Özgün Adı: Serena
Yayın Koordinatörü: Yusuf Tan Editör: Dilara Anıl
Özgen Düzelti: Cengiz Alkan Sayfa Tasarımı: Meral Gök Film-
Grafik: Mat Grafik

Baskı-CİLT: Alioğlu Matbaacılık Sertifika No: 11946 Orta
Mah. Fatin Rüştü Sok. No: 1/3-A Bayrampaşa/İstanbul Tel:
0212 612 95 59
1. Baskı: İstanbul, Kasım 2014 ISBN: 978-605-343-447-4
Türkçe Yayın Hakları © PEGASUS YAYINLARI, 2014
Copyright © Ron Rash, 2008
Bu kitabın Türkçe yayın hakları Nurcihan Kesim Telif
Hakları Ajansı aracılığıyla Marly Rusoff Associates, Inc/den
alınmıştır.
Tüm hakları saklıdır. Bu kitapta yer alan fotoğraf/resim ve
metinler Pegasus Yayıncılık Tic. San. Ltd. Şti'den izin
alınmadan fotokopi dâhil, optik, elektronik ya da mekanik
herhangi bir yolla kopyalanamaz, çoğaltılamaz, basılamaz,
yayımlanamaz.
Yayıncı Sertifika No: 12177
Pegasus Yayıncılık Tic. San. Ltd. Şti.
Gümüşsuyu Mah. Osmanlı Sk. Alara Han No: 11/9 Taksim/
İSTANBUL Tel: [phone] (pbx) Faks: 0212 244 23

46 www.pegasusyayinlari.com / [email protected]
RON RASH
SERENA
İngilizceden Çeviren:
ASLI TÜMERKAN
PEGASUS YAYINLARI
Kavradığında dünyayı tutabilecek bir el.
CHRISTOPHER MARLOWE
BİRİNCİ BÖLÜM
Bir
Pemberton, babasının Boston’daki malikânesine
yerleştikten üç ay sonra Kuzey Carolina dağlarına
döndüğünde, onu tren garında bekleyenlerin arasında
Pemberton’ın çocuğuna hamile genç bir kadın da vardı.
Kadının yanında babası duruyordu. Eski
[a]
püskü redingotunun altında Pemberton’ın kalbinin
mümkün olduğunca derinine saplanması için o sabah büyük
bir dikkatle bilediği bıçağı bulunuyordu.
Tren zangırdayarak durduğunda biletçi, “Waynesville!”
diye bağırdı. Pemberton pencereden dışarı baktığında iş
ortaklarının peronda durduğunu gördü, ikisi de Pemberton’ın
Boston’da geçirdiği zamanın beklenmedik mükâfatı olan iki
günlük karısıyla tanışmak için takım elbise giymişti. Her
zaman şık olan Buchanan, bıyığına balmumu sürmüş ve
saçını yağlamıştı. Cilalanmış potinleri parlıyordu, beyaz keten
frak gömleği yeni ütülenmişti. Wilkie her zaman kelbaşını
güneşten korumak için yaptığı gibi yine gri fötr bir şapkasını
takmıştı. Yaşlıca adamın saat cebinde bir Princeton Phi Beta
Kappa anahtarı pırıldıyordu, göğüs cebinde ise ipek mavi bir
mendil duruyordu.
Pemberton saatinin altın kapağını açtı ve trenin tam
zamanında vardığını fark etti. Bir süredir uyuyan karısına
döndü, Serena özellikle dün gece rahatsız edici rüyalar
görmüştü. Pemberton iki kere onun çırpınmasıyla uyanmış ve
tekrar uyuyakalana kadar da Serena ona sımsıkı sarılmıştı.
Kocası onu dudaklarından hafifçe öpünce, Serena uyandı.
“Burası balayı için çok iyi bir yer değil,” dedi Pemberton.
Serena omzuna doğru eğilerek, “Bize gayet iyi uyuyor,”
dedi. “Beraberiz ve tek önemli olan da bu.”
Pemberton onun Tre Jur marka pudrasının keskin
aromasını içine çekti ve o sabahın erken saatlerinde bu
aromayı koklamakla kalmayıp tenindeki canlılığının tadını da
aldığını hatırladı. Bir görevli koridorda yürürken ıslıkla
Pemberton’ın çıkaramadığı bir şarkı çalıyordu. Sonra
Pemberton’ın bakışları pencereye kaydı.
Bilet gişesinin yanında Harmon ve kızı bekliyordu.
Harmon, sarkık omuzlarıyla kestane tahtasından yapılma
duvara yaslanmıştı. Pemberton bu dağlardaki erkeklerin
nadiren dik durduğunu fark etti. Onun yerine ne zaman
mümkün olsa bir ağaca veya duvara yaslanıyorlardı. İkisi de
yoksa yere çömeliyorlardı ve kalçaları topuklarının arkasına
değiyordu. Harmon’ın elinde bir kavanoz vardı, kavanozun
yalnızca dibinde bir şeyler kalmıştı. Kızı bankta oturuyordu,
hamileliği daha da belli olsun diye dik duruyordu. Pemberton
onun adını hatırlayamıyordu. Onları gördüğüne veya kızın
hamile olmasına şaşırmamıştı. Serena’yla Boston’dan
ayrılmalarından önceki gece, çocuğun kendisinden olduğunu
öğrenmişti. Buchanan aradığında, “Abe Harmon burada ve
seninle halletmesi gereken bir işi olduğunu söylüyor, kızı
hakkında bir iş,” demişti. “Sadece sarhoş olduğu için yaygara
koparıyor olabilir ama bilmen gerekir diye düşündüm.”
Pemberton, “Karşılama komitemizde yerel halktan
birileri de var,” dedi karışma.
Serena, “Bunu zaten bekliyorduk,” diye karşılık verdi.
Bir an sağ elini kocasının bileğine koyunca, Pemberton
avucunun üst kısmındaki nasırları ve pırlanta yerine taktığı
sade altın alyansı hissetti. Yüzük, genişliği dışında bütün
detaylarıyla tıpkı kendisininki gibiydi. Pemberton kalktı ve
yukarıdaki bölmeden iki çantayı aldı. Çantaları görevliye
uzattı, o da Pemberton ile karısını koridora ve perona çıkan
basamaklara yönlendirirken geride durup onları takip etti.
Çelik ve tahta arasında altmış santimlik bir boşluk vardı.
Serena tahtalara atlarken Pemberton’ın eline uzanmadı.
Pemberton’la ilk göz göze gelen Buchanan oldu ve
Serena’yı tutuk, resmî bir reveransla karşılamadan önce
ortağını uyarma amacıyla Harmon ve kızına doğru başıyla
işaret etti. Wilkie fötr şapkasını çıkardı. Serena, bir seksen
boyuyla iki adamdan da daha uzun duruyordu. Ancak
Pemberton, Buchananla Wilkie’nin şaşkınlıklarına Serena’nın
yalnızca görünüşünün değil başka yanlarının da sebep
olduğunu biliyordu. Karısı elbise yerine pantolon ve çizme
giyiyordu ve çan biçiminde bir şapka takmıştı, sosyal sınıfını
maskeleyecek şekilde yanık tenliydi, dudakları ve yanakları
rujla renklendirilmemişti, saçı sarı ve gürdü ama son derece
kadınsı fakat aynı zamanda ağırbaşlı duracak şekilde
çene hizasında kısa kesilmişti.
Serena daha yaşlıca olan adama yönelip elini uzattı.
Yetmiş yaşındaki Wilkie, onun iki katı yaşında olmasına
rağmen Serena’ya abayı yakmış bir ergen gibi bakıyordu. Fötr
şapkasını çoktan çalman kalbini saklarmışçasına göğüs
kafesine bastırmıştı.
“Wilkie, değil mi?”
“Evet, evet, benim,” dedi Wilkie kekeleyerek.
Serena, eli hâlâ havada, “Serena Pemberton,” dedi.
Wilkie bir an şapkasını yokladıktan sonra sağ elini uzatıp
Serena’nın elini sıktı.
Serena diğer ortağına dönüp, “Ve Buchanan,” dedi. "Öyle
değil mi?”
"Evet.”
Buchanan onun önceden uzattığı elini tuttu ve
beceriksizce sıkmaya çalıştı.
Serena gülümsedi. “Doğru düzgün el sıkışmayı bilmiyor
musunuz, Bay Buchanan?”
Buchanan tutuşunu düzeltip hızla elini çekerken,
Pemberton onu eğlenerek izledi. Boston Kereste Şirketinin bu
dağlarda iş yaptığı sene boyunca Buchanan’ın karısı sadece
bir kez üzerinde Waynesville’in tek sokağını geçip kocasının
evine girene kadar kirlenen pembe tafta bir elbiseyle gelmişti.
Orada tek bir gece geçirmiş ve sabah treniyle ayrılmıştı.
Şimdi Buchanan ve karısı ayda bir hafta sonu Richmond’da
buluşuyordu, burası Bayan Buchanan’ın gelmeyi kabul ettiği
en güneydeki noktaydı. Wilkie’nin karısı ise Boston’dan hiç
ayrılmamıştı.
Pemberton’ın ortaklarının nutku tutulmuş gibiydi.
Gözleri Serena’nın giydiği deri binici pantolonuna, bej
Oxford kumaşından yapılma gömleğine ve siyah çizmelerine
takılmıştı. Serena’nın düzgün diksiyonu ve dik duruşu New
England’da bir okuldan mezun olduğunu doğruluyordu, tıpkı
Buchanan’la Wilkie’nin eşleri gibi. Ama Serena Colorado’da
doğmuştu ve on altı yaşına kadar orada yaşamıştı; kızına
sertçe el sıkışmayı, at binmeyi ve ateş etmekle beraber
erkeklerin gözlerine bakmayı öğretmiş olan bir kerestecinin
çocuğuydu. Doğuya ebeveynlerinin ölümünden sonra
gelmişti.
Görevli çantaları perona bıraktı ve Serena’nın Saratoga
bavuluyla Pemberton’ın daha ufak sandığının olduğu bavul
vagonuna doğru ilerledi.
Pemberton, “Anlaşılan Campbell, Arap atını kampa
getirmiş,” dedi.
Buchanan, “Evet,” diye yanıtladı, “gerçi bu neredeyse
genç Vaughn’u öldürecekti. O at sadece büyük değil, oldukça
güçlü, ‘gururlu doğmuş’ derler ya, öyle işte.”
Pemberton, “Kamptan ne haberler var?” diye sordu.
Buchanan, “Ciddi bir problem yok,” dedi. “Bir işçi
Laurel Creek’te vaşak izleri buldu ve bunların bir dağ
aslanına ait olabileceğini düşündü. Çalışanlardan birkaçı,
Galloway izlere bakana kadar oraya gitmeyi reddetti.”
“Dağ aslanları burada çok görülür mü?” diye sordu
Serena. Wilkie rahatlatıcı bir tavırla, “Pek sayılmaz, Bayan
Pemberton,” diye yanıtladı. “Bunu memnuniyetle
söylüyorum, bu eyalette en son 1920’de öldürüldüler.”
“Yine de yerel halk bir tanesinin kaldığına inanmakta
ısrarcı,” dedi Buchanan. “Bu konuda oldukça fazla efsane var,
işçilerin hepsi bundan haberdar. Sadece iri cüssesiyle ilgili
değil, rengiyle de ilgili çeşitli söylemler var; sarımsı
kahverengiden simsiyaha kadar değişiyor. Ben efsane kalsa
daha memnun olurum ama kocanız tam tersini istiyor. Bu
yaratığın gerçek olduğunu umuyor ki onu avlayabilsin.”
“Bu evlenmeden önceydi,” diye belirtti Wilkie.
‘Pemberton artık evli bir adam olduğundan eminim panter
avlamayı bırakıp daha az tehlikeli hobilere başlayacaktır.”
“Umarım panterinin peşinden gider, öyle yapmasa hayal
kırıldığına uğrardım,” diyen Serena, ortaklarıyla beraber
kocasına da hitap etmek için döndü. “Pemberton zorluklardan
korkmayan bir adam, onunla bu yüzden evlendim.”
Sonra duraksadı ve hafif gülümsemesi yüzünü kırıştırdı.
“Ve o da benimle bu yüzden evlendi.”
Görevli, sandığı perona bıraktı. Pemberton bir çeyreklik
verdiği adamı gönderdi. Serena, artık bankta beraber oturan