Pis Maymun - Carl Hiaasen

380 Pages·2014·1.5 MB·Turkish

by  Carl Hiaasen

Carl Hiaasen
Doğma büyüme Florida sakini Carl Hiaasen (1953) çoğu
çoksatar seviyesine ulaşmış on sekiz roman ve dört kurgu-dışı
kitap yazmıştır. Ayrıca Miami Herald gazetesinde haftalık bir
sütunu vardır.
Pis Maymun
Carl Hiaasen
Özgün Künye
Bad Monkey
Copyright © Carl Hiaasen 2013
AYLAK KİTAP
© Her hakkı mahfuzdur.
Çeviren: Algan Sezgintüredi
Yayına Hazırlayan: G. Mine Olgun
Görsel Yönetmen: Berat Pekmezci
Grafik Tasarım: Aylak Kitap
1. Baskı, Ocak 2014
Aylak Kitap: 35
ISBN: 978-605-5691-95-0
AYLAK KİTAP
Caferağa Mh. Nailbey Sk.
Umut İşhanı No: 15
Daire: 8 Kadıköy / İstanbul
Tel: [phone] (pbx)
Faks: 0 216 345 40 68
Baskı
Deniz Ofset: Gümüşsuyu Cad. Odin İş Merkezi B Blok/403
Topkapı-İstanbul Tel: [phone]
Sertifika No: 25001
www.aylakkitap.com
[email protected]
PİS MAYMUN
CARL HIAASEN
Çeviren: Algan Sezgintüredi
Bu eser kurmacadır. İsim ve karakterlerin hepsi uydurmadır.
Anlatılan olayların çoğu hayalîdir ancak ölü balık dümeni, Miami’de
yaşanmış gerçek bir skandaldan alınmıştır. Aynı şekilde, lokanta
müfettişlerinin berbat görevleri de gerçeğe uygun yansıtılmıştır.
Bir
1
Temmuz’un en sıcak günü, Key West’in çarşaf düzü
sularında James Mayberry adlı bir turistin oltasına bir insan
kolu takıldı. Karısı hızla koşup küpeşteden aşağı sarkarak
kahvaltıda yediği ne varsa denize boşalttı.
James Maybe rry tayfaya, “Daha ne bakıyorsun!” diye
bağırdı. “Alsana şunu oltamdan!”
Oğlan işe girişti; nafile kıvırıp büktü ama zoka ta kemiğe
saplanmıştı. Sonunda kaptan, köprüsünden indi, çürüyen uzvu
bir kargaburunla kancadan kurtarıp buzla dolu güverte
kutusuna yerleştirdi.
Bunun üzerine James Mayberry, “Haydi, buyur!” dedi,
“tuttuğumuz balıkları nereye koyacağız şimdi?”
“Sen bir tane tutmayı becer, yer buluruz.”
pek gergin bir sabah geçirmişti. James Mayberry, talimatları
bir türlü kavrayamadığından üç büyük balığı kaçırmıştı.
Okyanusta balık tutmak, memleketteki gölde sazan
yakalamaktan çok farklıydı.
“Birilerini aramamız gerekmiyor mu?” dedi kaptana.
“Gerekiyor.”
Kıllı kol iyice şişmiş, rengi patlıcan moruna dönmüştü.
Koptuğu omuz hizasından, kemiğin sapsarı ucu fırlamıştı;
çevresindeki etler paramparça ve kansızdı.
“Vay, şuna bakın!” dedi tayfa.
“Neye?” dedi James Mayberry.
“Parmağına!”
Kurbanın eli, dimdik duran orta parmağı hariç, sıkılı bir
yumruktu.
“İşe bak,” dedi tayfa. “Bize hareket çekiyor!”
Kaptan, oğlana kancaya yeniden yem takmasını söyledi.
“Daha önce burada görmüş müydünüz böyle bir şey?” dedi
James Mayberry. “Doğru söyle ama!”
“Sen gidip hanımla ilgilensen…”
“Dırdırı bitmez şimdi. Louisa bu sabah tren turuna katılmak
istemişti. Balığa gelmek istememişti.”
“E, evlat,” dedi kaptan, “müşterilerimize unutulmaz
hatıralar kazandırmak görevimiz.”
Kaptan köprüye tırmandı, telsizle Sahil Güvenlik üssünü
arayıp nahoş buluntunun GPS koordinatlarını bildirdi. Sahil
Güvenlik başka yere gitmemelerini ve başka beden parçası
görebilme ihtimaline karşı sudan gözlerini ayırmamalarını
söyledi.
“Balık tutuyoruz burada!” dedi kaptan.
“Tutma demedik,” dedi Sahil Güvenlik görevlisi. “Gözünü
açık tut dedik.”
Louisa Mayberry, sakinleştikten sonra kocasına derhal Key
West’e dönmek istediğini belirtti.
“Yapma, aşkım ya! Ne güzel bir sabah, baksana!” James
Mayberry limana, hele tekneyi tutmak için binliği toslamışken
eli boş çıkmak istemiyordu hiç.
“Balayımızın ilk gününde başımıza gelene bak!
Tiksinmedin mi sen de?”
James Mayberry buzla dolu kutunun kapağını kaldırdı. “Her
hafta CSI seyrediyorsun; aynı şey işte.”
Kadın yüzünü ekşitti ama kafasını çevirmedi. Kolun hiç de
bile gerçek görünmediğini söyledi.
James Mayberry adeta alınmışçasına, “Gerçek canım,” dedi.
“Kokla bak.” Denizden sahte kol tutmak, eşe dosta anlatacak
kadar havalı bir hikaye değildi. Oysa sahici kol demek,
Madison’da her tür arkadaştan tebrik almak demekti. Louisa
Mayberry gözlerini koldan ayıramıyordu. “Ne olmuş acaba?”
dedi.
Kocası, engin bilgi sahibiymişçesine, “Kaplan köpekbalığı,”
dedi.
“Elindeki nikah yüzüğü mü? Ne acı.”
“Balık vurdu!” diye seslendi genç tayfa. “Kim alacak?”
2
James Mayberry karısını “mücadele koltuğuna” oturttu;
tayfa olta kamışını yuvasına yerleştirdi. Louisa Mayberry’nin
kolları, nazenin yapısına karşın, Salı geceleri katıldığı Bikram
Yogası dersleri yüzünden epey kuvvetliydi. Her türlü yardımı
reddederek altı kiloluk bir ton, balığını gururla güverteye aldı
ve balık debelenirken, muzafferane çığlıklar attı. Mayberry
karısını ilk defa bu kadar heyecanlı görüyordu.
“Al şunu!” diye haykırarak iPhone’unu tayfaya uzattı.
“Resim çek hemen!”
“Dur, dur!” dedi James Mayberry. “İkimizi birlikte çek.”
Louisa kocasının poz verişine bakarak, “Yok artık, Jimmy,”
dedi.
Kaptan aşağı baktığında yeni evli çifti kıç yatırmasında yan
yana, tayfaya poz verirken gördü. Neon mavisi güneş
gözlükleri, geniş siperlikli kepleri ve bolca güneş kremi
sürülmüş burunları birbirlerine pek uygundu.
Louisa Mayberry gümüş tonun kuyruğunu neşeyle tutarken,
tayfanın eldivenlerini giymiş James Mayberry bir eliyle
balığın kafasını dengelerken diğeriyle gökyüzünü
gösteriyordu.
Kaptan sigarasından derin bir nefes çekip dümene dönerek,
“Cenneti buldular mübarek,” diye söylendi.
Telefon çalmaya devam ediyordu ama Yancy açmadı.
Plastik bahçe sandalyesine oturmuş, rom içiyordu. Yan
komşudan en sinir bozucusundan elektrikli testere cazırtıları
ve çivi tabancası takırtıları geliyordu. Ortalarda hiç
3
görünmeyen sahibi eve, Big Pine Key ruhuyla taban tabana
zıt, kocaman bir ilave yaptırıyor ve Yancy’nin günbatımı
manzarasına iyiden iyiye müdahale ediyordu. Yancy, çatısı
tamamlanır tamamlanmaz evi ateşe verme hayalleri
kuruyordu.
Bahçe girişinde bir arabanın durduğunu duydu ama
kalkmadı. Gelen, meslektaşı polis dedektifi Rogelio
Burton’dı.
“Ne açmıyorsun telefonu yahu?” dedi Burton.
“Şu rezalete bir bak… Mozole dikiyor sanki herif!”
Burton yanına oturdu. “Sonny seni yola göndermek istiyor.”
“Miami’ye mi?”
“Aynen.”
“Almayayım.” Yancy çitin arkasındaki inşaata bakıyordu
hâlâ. “Evin yüksekliği on üç metre. Bizzat ölçtüm. Belediye
azami on metreye izin veriyor.”
“Keys oğlum burası. Kurallar enayiler için burada.”
“Eskiden geyikler ta buraya kadar gelip çalı falan yerlerdi.”
Yancy arkadaşına içki teklif etti. Beriki kabul etmedi.
“Andrew,” dedi Burton, “adam sana seçenek sunmuyor. Ne
diyorsa yap işte.”
“Açığa alınmıştım, unuttuysan.”
4
“Maaşlı alındığını hatırlıyorum. Barbancourt mu o?”
“Son şişem. Sonny’ye söyle, Miami’den başka her yer
uyar.”