Kızıl Gerdan - Jo Nesbo

603 Pages·2014·1.89 MB·Turkish

by  Jo Nesbo

KIZIL GERDAN
JO NESB0
BÖLÜM 1
TOPRAK TOPRAĞA
- 1 -
Alnabru Otoban Gişeleri, Güvenlik Hattı. 1 Kasım
1999.
Gri bir kuş Harry'nin görüş alanına girip, çıkıyor; Harry
ise parmaklarıyla direksiyona vurmaya devam ediyordu. Vakit
geçmek bilmiyordu. Dün televizyon programının birinde "ağır
akan zaman" konusu konuşulmuştu. İşte Harry'nin içinde
bulunduğu zaman da tıpkı böyleydi. Noel'de, Noel Baba'yı
beklerken zamanın geçmek bilmemesi gibi. Ya da elektrikli
sandalyeye oturmuş, elektrik verilmesini beklerken; durduğu
düşünülen zaman gibi.
Direksiyona daha sert vurmaya başladı.
Otoyol gişelerinin arkasındaki açık alana park etmişlerdi.
Ellen, radyonun sesini biraz açtı. Radyodaki spiker, büyük bir
ağırbaşlılık ve ciddiyetle konuşuyordu.
"Uçak elli dakika önce iniş yaptı ve Amerikan Başkanı
tam olarak sabah 06.38'de Norveç topraklarına ayak bastı.
Başkan, Ullensaker Belediye Başkanı tarafından karşılandı.
Oslo'da harika bir sonbahar günü yaşanıyor. Hava adeta, bu
zirve toplantısı için en uygun koşulu sağlıyor. Şimdi tekrar
Başkanla ve yarım saat önce basın toplantısında yaptığı
konuşmaya kulak verelim."
Konuşmayı üçüncü kez yayınlıyorlardı. Harry; gişelerdeki
bariyeri aşmak için çığlık çığlığa mücadele veren basın
ordusunu izliyordu. Gizli Servis Ajanı olduklarını belli etmek
istemeyen gri takımlı adamlar, gişelerin diğer tarafında
durmuş; kalabalığı takip ediyordu. Kalabalığı gözden
geçirdikleri her an sırtlarını kamburlaştırıyor, sorun
olmadığını görünce de rahatlıyorlardı. Tam on ikinci kez
kulaklıklarının doğru yerde olup olmadığını kontrol ettiler.
Sonra tekrar kalabalığı gözden geçirip, telefoto lensi nispeten
daha uzun olan bir fotoğrafçıyı bir süre izlediler. Ve nihayet,
kulaklıklarının konumunu on üçüncü kez kontrol ettiler.
Birileri İngilizce konuşarak Başkan'ı karşıladı ve birden etrafı
bir sessizlik kapladı. Sonra mikrofondan kulak tırmalayıcı bir
ses duyuldu.
Başkan gür sesi ve net bir Amerikan aksanıyla dördüncü
kez aynı sözleri dile getirdi. "Öncelikle burada bulunmaktan
ne denli mutlu olduğumu belirtmek isterim... "
"Ünlü bir Amerikan psikoloğun, Başkan'da ÇKB olduğu
yönündeki düşüncelerini okumuştum," dedi Ellen.
"ÇKB mi?"
"Çoklu Kişilik Bozukluğu. Dr. Jekyll ve Mr. Hyde
durumu. Psikolog; Başkan'ın şu an görünen normal yönünün,
onca kadınla birliktelik yaşayan diğer seks canavarı halinden
haberdar olmadığını düşünüyor. Yemin ettiği halde yalan
söylemesine rağmen; mahkeme tarafından suçlu
bulunmamasının nedeni de buymuş."
Harry, üzerlerinde dolaşan helikoptere bakarak; "Yüce
Tanrım," dedi.
Radyoda Norveç aksanıyla konuşan birisinin sorusu
duyuldu. "Sayın Başkan, Başkanlığınız döneminde Norveç’i
dördüncü ziyaretiniz. Neler hissediyorsunuz?"
Sessizlik.
"Tekrar burada olmak, gerçekten harika. İsrail ve Filistin
Devlet Başkanlarının burada buluşacak olmaları da bu
ziyarete ayrı bir önem katıyor. Aslolan... "
"Sayın Başkan, Norveç'e yaptığınız son ziyaretten bir
şeyler hatırlayabiliyor musunuz?"
"Evet, elbette. Umuyorum ki bugünkü konuşmalarda..."
"Sayın Başkan, Oslo ve Norveç’in dünya barışı için önemi
nedir?"
"Norveç’in önemli bir rolü vardır."
Norveç aksanı olmayan biri; "Başkanla göre gerçekçi
sayılan somut sonuçlar nelerdir?" diye bir soru yöneltti.
Ancak yayın hemen kesildi ve stüdyodan birileri mikrofona
geçti.
"Sayın Başkan'ın, Norveç’in... Norveç’in Orta Doğu barış
sürecinde önemli bir rol oynadığına dair sözlerini dinledik.
Başkan şu anda yola çıktı ve... "
Harry homurdanarak radyoyu kapattı. "Bu ülkenin derdi
ne,
Ellen?"
Ellen, omuzlarını silkti.
Arabanın gösterge panelindeki telsizden gelen bir ses
"İstasyon 27'deyiz," anonsunu yaptı.
Harry, Ellen'a baktı.
"Herkes yerinde ve hazır mı?" Ellen başıyla onayladı.
"İşte başlıyoruz," dedi Harry ve Ellen bu sözleri duyar
duymaz gözlerini devirmeden edemedi. Çünkü Gardemoen
Havaalanı'ndan çıktıklarından beri, bu sözü beşinci kez
duyuyordu. Park halinde bulundukları yerden gişeleri ve
gişelerden sonra uzanan Trosterud ve Furuset otoyolunu
görebiliyorlardı. Polis arabasının mavi ışıkları ağır ağır
dönüyordu. Harry arabanın camını yarıya indirerek elini dışarı
uzattı ve sileceğe takılan kuru yaprağı aldı.
Ellen, parmağıyla ileride bir noktayı işaret ederek; "Nar
bülbülü," dedi. "Sonbaharın sonunda bu kuşu görmek oldukça
sıra dışı." "Nerede?"
"Orada. Gişenin çatısının üzerinde."
Harry başını öne eğdi ve camdan dışarı baktı.
"Evet, görüyorum. Demek bu bir nar bülbülü?"
"Evet, ama sanırım sen bir nar bülbülü ile kızıl ardıcı ayırt
edecek durumda değilsin."
"Haklısın," dedi Harry gözlerini kısarak. Uzağı net
göremiyordu. Yoksa miyop mu oluyordu?
"Nar bülbülü, nadir rastlanan bir kuştur," dedi Ellen.
Termosun kapağını kapatmaya çalışıyordu.
"Öyle mi?"
"Bu kuşların yüzde doksan dokuzu güneye uçar. Sadece
birkaç tanesi risk alır ve burada kalır."
Radyodan yeni bir anons duyuldu. "62 numaralı
istasyondan, merkeze. Lorenskog sapağına gelmeden iki yüz
metre önde yol kenarına park edilmiş bir araba var."
"Bir dakika bekle, 62. Araştırıyoruz," dedi merkezden
yanıt veren kişi.
Bir süre sessizlik oldu.
Esso İstasyonu'nu işaret eden Harry; "Tuvaletleri kontrol
ettiniz mi?" diye sordu.
"Evet, istasyondaki müşteriler ve çalışanlar dışarı
çıkartıldı. Patron hariç, tabii. Onu ofisine kilitledik."
"Gişeleri de kontrol ettiniz mi?"
"Evet, kontrol ettik. Rahatla Harry, yapılması gereken her
şeyi yaptık. Burada kalanların tek umudu, yumuşak bir kış
geçirebilmek değil midir? Belki umutları gerçek olur.
Olmazsa, ölürler. Öyleyse neden güneye gitmiyorlar diye
merak edebilirsin. Burada kalan kuşlar, o kadar tembel mi?"
Harry aynaya baktı ve demiryolu köprüsünün iki
yakasında duran güvenlik görevlilerini gördü. Siyah
üniformaları ve kaskları ile görev yerlerinde duran bu
güvenlik güçlerinin her birinin boynunda MP makineli
tüfekleri asılıydı. Ne kadar uzakta olurlarsa olsunlar, vücut
dilleri son derece gergin olduklarını ele veriyordu.
"Eğer kış yumuşak geçerse, göç edenler geri dönmeden
önce bölgedeki en güzel yeri kapabilecekler," dedi Ellen. Bir
taraftan da elindeki termosu, tıka basa dolu torpido gözüne
sığdırmaya çalışıyordu. "Bu riski önceden göze alıyorlar.
Sonunda ya gülen taraf olacaklar, ya da büyük bir çıkmaza
girecekler. Risk almak ya da almamak. Kumar oynamayı göze
aldıysan; buzdan kalıplar içine girip, baharda buzlar eriyene
dek sıkıntı çekmeyi göze almışsın demektir. Bu kuşlar için de
böyle. Kışın sıkıntı çekebilirler. Fakat bahar gelip, geri
döndüklerinde evlerini bıraktıkları gibi bulamayabilirler. Bu
ikilem ezelden beri vardır ve var olmaya da devam edecektir."
"Çelik yeleğin üzerinde, değil mi?" Harry, yana döndü ve
Ellen'a bakarak tekrarladı; "Üzerinde mi değil mi?"
Ellen cevap vermek yerine, eliyle göğsüne vurdu.
"Hafifsıklet mi?"
Ellen başıyla onayladı.
"Tanrı aşkına, Ellen! Üzerindeki Mickey Mouse
yeleklerinin değil, balistik yeleklerin giyilmesi için emir
vermiştim." "Gizli Servis'te çalışanların ne giydiğini biliyor
musun?" "Tahmin edeyim. Hafif çelik yelekler mi?" "Aynen
öyle."
"Peki sen, kimlerin umurumda olmadığını biliyor
musun?" "Tahmin edeyim. Gizli Servis'tekilerin mi?" "Aynen
öyle."
Ellen güldü. Harry de yüzündeki gülümsemeyi bastırmak
için büyük çaba sarf ediyordu. Radyodan yeni bir anons
duyuldu.
"Merkezden İstasyon 62'ye. Gizli Servis, Lorenskog
sapağındaki arabanın kendilerine ait olduğunu söylüyor."
"İstasyon 62. Mesaj alındı."
"Görüyorsun ya," dedi Harry. Bir eliyle sinirli bir şekilde
direksiyona vuruyordu. "Hiç iletişim yok. Gizli Servis kendi
başına hareket ediyor. O arabanın, bizim bilgimiz dışında
orada ne işi olabilir? Hıh?"
"Bizim işimizi yapıp yapmadığımızı kontrol ediyorlardır,"
dedi Ellen.
"Bize verdikleri emirler doğrultusunda tabii."
"Sen de gerektiğinde kendi kararlarını verebilecek
konumdasın. O yüzden söylenmeyi bırak. Ayrıca direksiyona
vurmaktan da vazgeç."
Harry ister istemez elini direksiyondan çekti. Bu hareketi
Ellen'i güldürmek için yeterliydi. Kızın yüzündeki
gülümsemeyi gören Harry derin bir nefes aldı ve mırıldandı.
"Pekala, pekala, pekala."
Eli, görev için üzerine kayıtlı Revolverinin kabzasına
gitti. Smith Wesson marka, a.38 kalibre, altıpatlar bir
revolver. Silaha dokunurken, aslında silah taşımaya tam
olarak yetkili olmadığını hatırladı. Belki de gerçekten miyop
olmuştu. Geçen kış, kırk saatlik kursun sonunda atış testini
geçememişti. Daha önce pek çok kişinin başına gelmişti ama
Harry için bir ilkti ve hiç hoşuna gitmemişti. Tek yapması
gereken teste yeniden girmekti. Bazıları bu teste dört ya da
beş kez girmek zorunda kalmıştı. Fakat Harry bir şekilde bu
teste yeninden girme işini erteleyip duruyordu.
Radyodan bir anons daha geldi: "28 numaralı istasyon
geride kaldı."
"Romerike Polis İstasyonu’nun sorumluluğundan bir
bölge daha eksildi," dedi Harry. "Sırada Karlhaugen var ve
ondan sonra bize gelecekler."
"Neden eskisi gibi yapmıyorlar? Saçma sapan numaralar
söylemek yerine, neden konvoyun şu anda nerede olduğunu
söylemiyorlar?" diye sordu Ellen.