Kuzuların Sessizliği - Thomas Harris

396 Pages·2013·1.15 MB·Turkish

by  Thomas Harris

KUZULARIN SESSİZLİĞİ
THOMAS HARRIS
1. BÖLÜM
Atış eğitimi yapmaktan dönen Clarice Starling hızlı bir
yürüyüşten sonra soluk soluğa vardı toprağa yarı yarıya
gömülmüş zemin katına. Ouantico’daki Akademi binasının bu
katında FBl’ın dizi cinayetlerle uğraşan bölümü olan
Davranış. Bilimlerinin büroları yer alıyordu. Uygulama
alanında bir tutuklama eğitimi yaparken ateş altında kendini
yere attığından dağınık saçlarında otlar, rüzgar ceketinde de ot
ve toprak lekeleri vardı.
Dış büroda kimse olmadığı için Clarice kapının camında nasıl
göründüğüne baktı. Kendine fazla çekidüzen vermeye gerek
olmadığını biliyordu. Elleri barut kokuyordu, ama yıkanacak
zamanı da yoktu, Bölüm Şefi Crawford hemen diye haber
yollamıştı.
Jack Crawford yalnızdı. Başka birinin masası başında durmuş
telefonda konuşuyordu. Clarice bir yıldan bu yana ilk kez onu
doğru dürüst inceleme fırsatı bulmuştu.
Crawford normalde üniversiteyi beysbol oynayarak bitirmiş
orta yaşlı, sağlıklı bir mühendise benzerdi. Oysa şimdi
zayıflamıştı, gömleğinin yakası boynuna bol geliyordu,
kızarmış gözlerinin altı şişmişti. Gazete okuyan herkes
Davranış Bilimleri bölümünün yaylım ateşine tutulmakta
olduğunu bilirdi.
Crawford konuşmasını sert bir "hayır"la bitirdi. Kızın
dosyasını alıp açtı.
"Starling, Clarice M. Günaydın."
"Günaydın." Starling’ in gülümsemesi sadece saygılıydı.
"Kötü bir şey yok. Umarım korkmamışsındır."
"Hayır." Eh, bu pek doğru değil ya, diye düşündü Starling.
"Eğitmenlerin başarılı olduğunu söylediler, sınıfın üst
sıralarındaymışsın."
"Umarım öyledir."
"Ben durumunu zaman zaman sorup öğrenirim."
Starling buna şaşırmıştı işte; Crawford’u ikiyüzlü biri olarak
defterden silmişti çünkü.
Özel Ajan Crawford, Virgina Üniversitesinde konuk
konferansçıyken onunla tanışmıştı. Crawford’un kriminoloji
seminerlerinin niteliği Starling’i FBI’ya çeken nedendi.
Akademiye alındığı zaman adama bir not yazmış, ancak
Crawford buna yanıt vermemişti. Ouantico’da eğitimde
olduğu üç ay içinde de dönüp kıza bakmamıştı bile.
Starling insanlardan iyilik ya da dostluk isteyen biri değilse
de, Crawford’un davranışı karşısında şaşırmıştı. Ama şimdi
karşı karşıya geldiğinde ondan yine hoşlandığını pişmanlıkla
fark etti.
Kötü giden bir şeyler olduğu apaçıktı. Crawford’un zekası
dışında kendine özgü bir akıllılığı da vardı. Starling bunu
adamın renk duygusunda ve elbise seçiminde fark etmişti.
Şimdi ise üstübaşı yine düzgün olmakla birlikte, sanki günden
güne eriyormuş gibi cansızdı.
"Bir iş çıktı, aklıma sen geldin," dedi şefi. "Aslında iş değil
de, da ha çok ilginç bir görev. Berry’ nin koltuğunu boşalt da
otur şuraya. Başvurunda Akademiden mezun olur olmaz
Davranış Bilimlerine gelmek istediğini yazmışsın."
"Evet. "
"Adli tıp görmüş olacaksın ama yasaları uygulama geçmişin
yok. Bizse en az altı yıllık bir geçmiş ararız."
"Babam polisti, ne demek olduğunu bilirim."
Crawford hafifçe gülümsedi. "Psikoloji ve kriminoloji dersleri
almışsın. Akıl Sağlığı Merkezinde kaç yaz çalışmıştın, iki
mi?"
"İki."
"Danışman ruhsatın geçerli mi?"
"Daha iki yıl geçerli. Siz üniversitede seminere başlamadan
almıştım... bu konuda kararımı vermeden."
"Kadro bekledin sonra."
Starling başını salladı. "Talihli sayılırım ama. Böylece adli tıp
okuyacak zaman buldum. Ondan sonra da Akademide bir yer
açılana kadar laboratuvarda çalıştım.
"Buraya gelme konusunda bana mektup yazmıştın, değil mi
ve sanırım ben de sana bir yanıt vermedim... Vermediğimi
biliyorum. Vermem gerekirdi."
"İşiniz başınızdan aşkındı."
"ASTP konusunu biliyor musun?"
"Ağır Suçluları Tutuklama Programı olduğunu biliyorum.
Yasal Yaptırım Bülteni’nde okumuştum, bir plan üzerinde
çalışıyormuşsunuz ama henüz uygulamaya geçilmemiş."
Crawford başını salladı. "Bir soru listesi hazırladık. Modern
zamanların bilinen bütün dizi cinayet katillerine
uygulanabilir." Kıza bir tomar kağıt uzattı. "Araştırmacılar
için bir bölüm, eğer sağ kalanı varsa, kur banlar için de bir
bölüm. Maviler katilin istediği takdirde yanıtlayacağı sorular,
pembeler araştırmacının katile soracağı sorular ve ondan
alacağı tepkiler. Epey bürokrasi var anlayacağın."
Bürokrasi. Clarice Starling bir iş teklifi kokusu almıştı,
herhalde yeni bilgisayar sistemine bilgi girmek gibi sıkıcı bir
iş. Her ne pahasına olursa olsun Davranış Bilimlerine girmek
istiyordu, ancak bir kadın bir kere sekreter olarak damga
yedimi bunun artık hep öyle devam edeceğini de bilirdi. Bir
seçme olanağı gelmekteydi ve iyi bir seçim yapmak istiyordu.
Crawford bir şey bekliyordu, bir şey sormuş olmalıydı.
Starling kendini hatırlamaya zorladı.
"Hangi testleri uyguladın? Minnesota Kişilik Envanterini
uyguladın mı? Ya Rorschach’?"
"Minnesota evet, Rorschach hayır. Çocuklara Bender-Gestalt
uyguladım ama."
"Kolay korkar mısın, Starling?"
"Şimdilik hayır. "
"Gözaltında bulunan otuz iki bilinen dizi cinayet katilini
sorguya çekip inceleyerek çözülmemiş vakalar için bir temel
oluşturmak istedik. Çoğu bunu kabul etti, sanırım hepsi de
gösteriş meraklısıydı. Yirmi yedisi işbirliğine yanaştı. Ölüme
mahkum olup da temyize başvurmuş olan dört tanesi de
tahmin edilebileceği gibi konuşmadılar. Ama en çok
görüşmek istediğimizle konuşamadık. Yarın akıl hastanesinde
onunla konuşmanı istiyorum."
Clarice Starling hem sevinç, hem de korku hissetti.
"Kimmiş bu?"
"Psikiyatr Dr. Hannibal Lecter," dedi Crawford.
Herhangi uygar bir toplantıda bu adın ardından hemen kısa
bir sessizlik olurdu.
Starling, Crawford’a dikkatle baktı. "Yamyam Hannibal,"
dedi.
"Evet."
"Eh, peki tamam. Bu fırsatı elde ettiğime memnunum, ama
neden benim seçildiğimi de merak ettiğimi bilmenizi isterim."
"Birinci neden hazırda olman," dedi Crawford. "Adamın
işbirliğine yanaşacağını sanmıyorum. Bir kere reddetti, ama
teklifimizi hastane müdürü aracılığıyla yapmıştık: Bizim
yetkili soruşturmacımızın kendisi ne gidip bu teklifi doğrudan
doğruya yaptığını söyleyebilmek isterim. Bunun seni
ilgilendirmeyen bazı nedenleri var. Bu bölümde de bunu
yapacak başka kimse kalmadı."
"Buffalo Bill ve Nevada olayları yüzünden işiniz başınızdan
aşkın olmalı."
"Öyle. Eski hikaye, asla yeteri kadar adamın yoktur."
"Yarın dediniz, aceleniz var. Bunun eldeki vakayla bir ilgisi
var mı?"
"Hayır. Keşke olsaydı"
"Beni de reddettiği takdirde yine de psikolojik bir
değerlendirme istiyor musunuz?"
"Hayır. Boğazıma kadar Doktor Lecter’in erişilemeyen-hasta
değerlendirme raporlarına batmış durumdayım ve bunların
hiçbiri de birbirine benzemiyor."
Crawford bir tüpten avucuna boşalttığı iki C vitamini tabletini
musluktan doldurduğu bir bardak suya Alka Seltzer katarak
yuttu. "Komik bir şey aslında Lecter ruh doktorudur ve
psikiyatri dergilerine gerçekten olağanüstü şeyler yazar, ama
kendi anormalliklerinden hiç söz etmez. Bir kere hastane
müdürü Chilton’ın isteğiyle bazı testlere razı olmuştu, ama
müdürden önce davranıp Chilton hakkında öğrendiklerini
yazarak adamı rezil etti. Psikiyatri öğrencilerinin kendi
yakasıyla ilgili olmayan konularda yazdıklarına ciddi yanıtlar
da veriyor: Seninle konuşmazsa bile kesin bir rapor istiyorum.
Nasıl davranıyor, hücresi nasıl, neler yapıyor, falan filan.
Havasını iletmek yani. Oraya girip çıkarken gazetecilere
dikkat et. Gerçek basın değil, süpermarket basını yani.
Lecter’i Prens Andrew’den bile çok sever onlar."
"Boyalı basından kendisine bazı yemek tarifleri karşılığında
elli bin dolar teklif etmemişler miydi? Böyle bir şey hatırlıyor
gibiyim," dedi Starling.
Crawford başını salladı. "National Tattler’ın hastaneden birini
satın aldığından eminim, o yüzden ben randevuyu aldıktan
sonra senin oraya gideceğini öğrenebilirler
Crawford başını kızın yüzünün bir karış ötesine kadar
yaklaştırdı.
"Şimdi dikkatle dinle beni, Starling. Dinliyor musun?"
"Evet, efendim."
“Hannibal Lecter’in karşısında çok dikkatli ol. Hastane
müdürü Dr. Chilton sana nasıl davranacağını anlatacaktır.
Sakın onun dedikleri dışında bir şey yapmaya kalkışma. Her
ne nedenle olursa olsun kesinlikle onun dedikleri dışına çıkma
Lecter seninle konuşmayı kabul ederse, bu sadece senin
hakkında bir şeyler öğrenmek istediği için olacaktır. Yılanı
kuş yuvasına baktıran bir meraktır bu. Bu tür görüşmelerde
kendinden söz etmenin normal olduğunu bilirim, ama sen
kesinlikle kendin hakkında ona bir bilgi vermeyeceksin. İnan
bana Hannibal Lecter’ın kafana girmesini istemezsin. Will
Graham’a yaptıklarını biliyorsun."
"Gazetelerde okumuştum."
"Will kendisini bulduğunda bir muşamba bıçağıyla canına
okudu. Will’in ölmemiş olması gerçek bir mucizedir.. Kızıl
Ejder’i hatırlıyor musun? Lecter, Francis Dolarhyde’ı Will ile
ailesine saldırttı. Will’in suratı Picasso tablosuna döndü
Lecter’in sayesinde. Hastanede de bir hemşireyi parçaladı.
Görevini yap ama asla onun ne olduğunu unutma."
"Peki nedir o? Siz biliyor musunuz?"
"Onun bir canavar olduğunu biliyorum. Onun ötesinde kimse
kesin bir şey söyleyemez. Bunu belki de sen öğrenebilirsin;
seni bir sihirbaz gibi şapkadan çıkarmadım, Starling.
Virginia’da ders verdiğimde bana birkaç ilginç soru
sormuştun. Raporun açık ve düzgün olursa Başkan bunu
görecektir. Buna da ben karar veririm. Ve Pazar sabahı
dokuzdan önce masamın üstünde olmalı. Haydi bakalım,
Starling. gerekeni yap şimdi."
Crawford gülümsediyse de, gözleri ölüydü.
2. BÖLÜM
Baltimore Akıl Hastanesi müdürü elli sekiz yaşındaki Dr.
Frederick Chilton’un üzerinde hiçbir sert ya da keskin bir şey
olmayan geniş bir masası vardı. Clarice Starling odaya
girdiğinde ayağa kalkmadı.