Kartal Süzülürken - Jack Higgins

337 Pages·1980·1.21 MB·Turkish

by  Jack Higgins

ISBN 975 - 405 - 263 - 8 91-34-y-0131-64

Kitabın Orijinal Adı THE EAGLE HAS FLOWN

Yayın Hakları © JACK HIGGINS CHAPMANS PUB. Ltd. KESİM
AJANSI ALTIN KİTAPLAR YAYINEVİ

Kapak Resmi ŞAHİN KARAKOÇ
Kapak Düzeni FATMA BOZKURT
Dizgi EKRAN DİZGİ

Baskı ALTIN KİTAPLAR BASIMEVİ
1. BASIM/MAYIS 1991

Bu kitabın Türkiye'de her türlü yayın hakları Fikir ve Sanat Eserleri
Kanunu gereğince Altın Kitaplar Yayınevi'ne aittir.

Celâl Ferdi Gökçay Sk. Nebioğlu İşhanı Cağaloğlu - İstanbul Tel: 522
40 45 - 526 80 12
PDF: VeRMiNaaRD
EPUB: Balci60
JACK
HIGGINS
KARTAL
SÜZÜLÜRKEN

TÜRKÇESİ:
Elif Yonat
Yazarın Yayınevimizden Çıkan Kitapları:
TAVŞAN DÖNEMECİ (tükendi)
KARTAL KONDU (tükendi)
KARAR GÜNÜ (tükendi)
KORKUNUN KANATLARI (tükendi)
ATMACA (tükendi)
FIRTINA GELİYOR (tükendi)
TİLKİNİN GECESİ (tükendi)
RAMPA
SON İTİRAF
VURUŞ
DEVLERİN GAZABI
CEHENNEMDE BİR MEVSİM
SOĞUK RIHTIM
İÇİNDEKİLER
GİRİŞ
BİRİNCİ BÖLÜM
İKİNCİ BOLUM
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
BEŞİNCİ BÖLÜM
ALTINCI BÖLÜM
YEDİNCİ BÖLÜM
SEKİZİNCİ BÖLÜM
DOKUZUNCU BÖLÜM
ONUNCU BÖLÜM
ON BİRİNCİ BÖLÜM
ON İKİNCİ BÖLÜM
ON ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
ON BEŞİNCİ BÖLÜM
ON ALTINCI BÖLÜM
GİRİŞ
6 Kasım 1943 Cumartesi günü sabaha karşı saat
birde SS Reichsführer'i ve Devlet Polisi Şefi Heinrich
Himmler kısa bir mesaj aldı: Kartal Kondu. Bu mesaj,
Oberstleutnant Kurt Steinerin komutasındaki küçük bir
Alman paraşütçü birliğinin, IRA eylemcisi Liam Devi inin
de yardımıyla, sağsalim İngiltere'ye inmiş ve Norfolk
yöresindeki sayfiye evinde sakin bir hafta sonu
geçirmekte olan İngiliz Başbakanı Winston Churchill'i
kaçırmaya hazır oldukları anlamına geliyordu. Gün son
bulurken, Studley Constable köyünde Almanlarla
Amerikan komandoları arasındaki kanlı çarpışma
sonucu bu görev başarısızlığa uğratılmıştı. Görünürde
bu gruptan tek sağ kalan, Liam Devlin'di. Kurt Steiner'e
gelince...
Londra • Belfast 1975
BİRİNCİ BÖLÜM
K
öşede, gösterişli bir mozolenin üzerinde kollarını
açmış bir Ölüm Meleği vardı. Bunu çok iyi anımsıyorum,
çünkü birisi org çalıyor ve renkli camdan içeri gün ışığı
süzülüyordu. Çevresindeki binalar gibi Viktorya tarzında
inşa edilmiş olan bu kilise fazla eski değildi. St. Martin
Meydanı. Bir zamanlar iyi bir semtmiş. Şimdi ise fazla
gelişmemiş, bakımsız, ama yine de bir kadının gece
yarısı tek başına köşedeki dükkâna güvenli olarak
gidebildiği bir yerdi.
On üç numaralı daire zemin katındaydı. Yardımcım
burayı benim için altı aylığına Slew York'a giden bir
kuzeninden ödünç almıştı. Eski moda, rahat bir daireydi
ve bana çok uygundu. Yeni bir romanı bitirmek üzere
olduğum için sık sık British Museum' daki Okuma
Salonu'na gitmem gerekiyordu. Ama o kasım akşamı
müthiş bir yağmur vardı, saat altı sularında demir
kapıdan geçip Gotik anıtların bulunduğu ormana giden
yolu izlemeye koyuldum. Şemsiyem olmasına karşın,
trençkotumun omuzları sırılsıklamdı, ama beni hiç
rahatsız etmiyordu. Yağmuru, kış karanlığına açılan
ıslak sokakları ve bunun insanda uyandırdığı garip
özgürlük duygusunu hep sevmişimdir. Ayrıca o gün
çalışmalarım çok iyi gitmiş, kitabımın sonu artık iyice
ortaya çıkmıştı.
Ölüm Meleği ve mozolenin bronz kapısında duran iki
mermer nöbetçi kilisenin loş ışığında şimdi daha yakın
görünüyorlardı. Her şey normal gibiydi, ancak bu gece
orada üçüncü bir şeklin karanlıkta bana doğru geldiğine
yemin edebilirdim.
Bir an için gerçekten korktum, ama o sırada
karşımdaki şekil ışığa yaklaştığı için onun siyah bir
bereyle sırılsıklam bir yağmurluk giymiş, oldukça ufak
tefek genç bir kadın olduğunu gördüm. Elinde bir evrak
çantası vardı. Yüzü solgun, gözleriyse koyu ve biraz da
kaygılı gibiydi.
«Bay Higgins? Siz Jack Higgins'sınız, değil mi?»
Amerikalı olduğu belliydi.
Sakinleşmek için derin bir soluk aldım. «Evet. Sizin
için ne yapabilirim?»
«Bay Higgins, sizinle konuşmalıyım. Gidebileceğimiz
bir yer var mı?»
Çeşitli nedenlerden dolayı bu İşi uzatmaya isteksiz
olduğum için biraz duraksadım, ama onda olağandışı bir
şeyler vardı. Karşı konulamayacak bir şeyler. «Dairem
hemen meydanın orada,» dedim.
«Biliyorum.» Benim hâlâ duraksadığımı görünce,
«İnanın pişman olmayacaksınız,» diye ekledi. «Elimde
sizi ilgilendirecek çok önemli bir bilgi var.»
«Ne hakkında?» diye sordum.
«Studley Coftstable'de gerçekte neler olduğu
hakkında. Bilmediğiniz pek çok şey var.»
Bu kadarı yeterliydi. Koluna girip, «Pekâlâ, siz iyice
üşütüp hasta olmadan şu kahrolası yağmurdan kaçalım,
evime gidince her şeyi anlatırsınız,», dedim.
Ev sahibim daireyi maun mobilyalar, kırmızı kadife
perdeler ve kuş desenli duvar kâğıtlarıyla eski Viktorya
tarzında dekore etmişti. Buradaki tek modern araç
merkezi ısıtma sistemiydi.
Genç kadın, «Hoş bir yer,» deyip bana dönünce onun
sandığımdan da ufak tefek olduğunu farkettim. Acemi
bir tavırla sağ elini uzattı, öbür eliyle de evrak çantasını
tutuyordu. «Adım Cohen,» dedi. «Ruth Cohen.»
«Yağmurluğunuzu alıp radyatörün önüne koyayım.»
«Teşekkür ederim.» Tek eliyle beceriksizce
yağmurluğunun kemerini çözmeye çalışınca gülerek
çantayı ondan aldım.
«İzin verin.» Çantayı masanın üzerine koyarken
üzerinde onun başharflerinin olduğunu gördüm.
Harflerin yanında bir de doktorluk payesi vardı. «Doktor
musunuz?»
Yağmurluğunu çıkarırken hafifçe gülümsedi.
«Harvard'da modern tarih doktoruyum.»
«Çok ilginç,» dedim. «Ben gidip çay yapayım, yoksa
kahveyi mi yeğlerdiniz?»
Yine gülümsedi. «Altı aydır Londra Üniversitesi'nde
çalışıyorum, Bay Higgins. Bu yüzden çayı yeğlerim.»
Mutfağa gidip çaydanlığı ocağa koydum ve bir tepsi
hazırlamaya başladım. Bu arada tam bir sigara