Gizli Göz - Philip K. Dick

339 Pages·2014·1.26 MB·Turkish

by  Philip K. Dick

Esrarengiz şeylerle karşılaşanlar tarafından anlatılan
başdöndürücü olaylara hazır olun!

Isaac Asimov'un "Çalan Çan"ı, takipten kurtulmayı
esrarengiz bir şekilde beceren bir Ay katiliyle, sonunda onu
alaşağı edebilecek uzmanlığa sahip olan bir bilim adamının
özelliklerini çizer.

Donald Westlake'in "Kazananın da, uğursuz bir gelecekte,
çok değişik bir suçlunun, "gardiyan" adı verilen çirkin bir
düzeltici aletle çarpışmasına şahit olacaksınız.

"Zamanlamalı Pozlar"da Wilson Pucker bizi, silahların
yasaklandığı yakın geleceğe götürüyor ve Sergeant Tabbot
gibi polislerin buralarda sıradışı resimler çekebilecek
makinalar kullandığını öğreniyoruz.

Philip K. Dick'in "Savaş Oyunu", Jüpiter'in en büyük
uydusu olan Canymed'den gelen esrarengiz bir nesnenin
arkasındaki anlamı çözmek zorunda kalmanın hikayesini
anlatıyor.
KARİZMA
KARİZMA YAYINLARI: 09
BİLİM KURGU KİTAPLIĞI: 01

© Orijinal adı "Sci-Fi Private Eye" olan ROC yayınevine
ait bu eserin
Türkiye yayın hakları Akçalı Telif Hakları Ajansı
aracılığıyla
Karizma Yayınları'na aittir, izinsiz yayınlanamaz, alıntı
yapılamaz.

Bu kitap,
Rasih Yılmaz'ın yayın yönetmenliği ve Nihat Vural'ın
editörlüğünde
Tim Tamum tarafından yayına hazırlandı.
Kapak tasarımı ve zemin illüstrasyonu Grafikpark-Fevzi
Yazıcı,
ön kapaktaki illüstrasyon Orhan Nalın,
baskı ve cilt takibi ise Ekrem Çalış tarafından yapıldı.
Kapak baskısı Çağdaş Ofsefte, iç baskısı Çalış Ofset'te
gerçekleştirildi.

Kitabın Uluslararası Seri Numarası (ISBN): 975-6870-08-7
e-mail: [email protected]
İrtibat için: P.K 50 Sirkeci / İstanbul
Sipariş için: Ankara Cad. No: 50 Cağaloğlu / İstanbul
Tel: [phone] Faks: (212) 664 77 97
Karizma Yayınlan, bir TİMAŞ A.Ş. kuruluşudur.
GİZLİ GÖZ

Isaac ASIMOV,
Larry NIVEN, Poul ANDERSON,
Donald WESTLAKE, Rosert SILVERBERG,
Wilson TUCKER, Philip K. DICK,
Philip J. FARMER, Tom REAMY

Edisyon: Charles G. Waugh & Martin H. Greenberg

Çeviri: Levent Kaya

KARİZMA YAYINLARI
İstanbul
1999
GİRİŞ

Geniş bir şekilde ele alındığında, ilk dedektif hikâyesi olan
Edgar Allan Poe'nun "The Murders in the Rue Morgue"
(Morgue Sokağı Cinayeti) cinayet öykülerinden bu yana,
cinayet ve kurgu yıllardan beri el ele gitmektedir.
Aslında, bir şey bu klasik hikâyenin ilk spekülatif cinayet
kurgu romanı örneği olmasını sağlamış olabilir: Kilitli oda
katillerini araştırırken, okuyucu, iki kadını öldüren ne olursa
olsun insan olamaz diye düşünür. Peki o halde neydi? Birisi
odada kurbanlarla beraber neyin olabileceğini düşündüğü
zaman katilin ifşası heyecanını kaybeder. (Merak etmeyin
hikâyeyi okumayanlar için her şeyi berbat etmeyeceğiz.)
Şüphesiz bu, tüm bilim kurgu cinayetlerinin böcek gözlü
canavarları konu edindiğini söylemek demek değildir.
Genellikle, başka bir gezegenden gelen bir şeyden ziyade, en
mesafeli ve yabancı olan, insanın ta kendisidir.
Hayal gücü olan yazarlar, kayıtsızca, gelecekteki
cinayetlerin nasıl işleneceğini ve aynı zamanda suçluların
nasıl yakalanacağını tahmin etmeye devam ettikçe, spekülatif
cinayet kurgu romanları yıllardan beri olduğu gibi varolmaya
devam edecektir.
Daha var olmayan teknolojinin icadıyla yazar, yâ Robert
Silverberg'in sosyal terörizm hikâyesi olan "Kızdırmak"ta
olduğu gibi cani için; ya da Willson Tucker'ın polisin
yargılama usulünü yansıtan "Zamanlamak Pozlar"ında
görüldüğü gibi dedektif için işleri kolaylaştırır.
Toplum ne kadar ilerlemiş olursa olsun, hiçbir şey, iyi olan,
eski moda tümdengelim dedektif mantığının yerini tutamaz ve
bunu kimse büyük usta Isaac Asimov'un "Çalan Çan"ında
yaptığından daha iyi vurgulayamaz.
Editörler
ISAAC ASIMOV

Isaac Asimov (1920-1992) belki de dünyanın en tanınmış
bilim kurgu yazarıdır. Onun binlerce yıl sonrasında kurduğu
galaktik bir imparatorluğun gerileme ve çöküşünü incelediği
'KURULUŞ' üçlemesi, sosyopolitik bilim kurgunun bir
klasiği olarak kabul edilir. Yüzlerce fantezi, bilim kurgu ve
gizemli kısa öykü yanında, bilim teorisi hakkında kurgusal
olmayan pek çok makale de yazan Asimov'un bir gezegen
uygarlığının, güneşlerinin batışını ilk kez görmesiyle içine
düştüğü anarşiyi anlattığı ve arkadaşı yazar Robert
Silverberg'le birlikte yazdığı 'KARARMA' adlı eseri bir
romana uyarlanmıştır.
Çalan Çan

Louis Peyton, sürekli değişen ruh yapısındaki bir düzine
tanıklık ve blöf çatışmasında, Dünya polisini tatmin ettiği
yöntemleri asla açıkça tartışmadı. Kuşkusuz, bunun için deli
olması gerekir, ama daha rahat olduğu zamanlarında, yıkılmaz
başarısının şansa değil yeteneğine bağlı olduğunun açıkça
görülebileceği ve ancak ölümünden sonra açılabilecek bir
vasiyet bırakma düşüncesine dalıyordu.
Böyle bir vasiyette "Üzerine sorumlusunun izini biraz
bulaştırmadığı bir suçu örtmek için yanlış hiçbir yöntem
oluşturulamaz. Olaylarda zaten var olan yöntemi izleyip
davranışlarınızı ona uydurmak daha iyidir" diyecekti.
Bu Peyton'ın Albert Cornwell cinayetini planlarken hep
aklında bulundurduğu ilkeydi.
Çalıntı malların kısa süreli satıcısı Cornwell, Peyton'a ilk
olarak gittiği Grinnells'daki tek kişilik masasında göründü.
Cornwell'in mavi elbisesinin özel bir parlaklığı var gibiydi,
solgun bıyığı, çizgili yüzündeki sırıtmasıyla kendine özgü
biriydi...
"Bay Peyton" dedi, müstakbel katilini hiçbir derin kaygı
duymadan selamlarken; "Tanıştığımıza sevindim. Neredeyse
vazgeçiyordum bayım, neredeyse."
Grinnells'dayken gazetesinin ve tatlısının üstüne
gelinmesinden hiç hoşlanmayan Peyton, "Eğer benimle işin
varsa Cornwell, beni nerede bulacağını biliyorsun" dedi.
Peyton kırkını geçmişti, saçları eski siyahlığını kaybetmişti,
ama duruşu sağlam, görüntüsü genç biriydi. Koyu gözleri ve
ses tonuyla daha keskin olabilirdi.
"Bunun için değil, Bay Peyton" dedi Cornwell, "Bunun için
değil. Bir sır biliyorum bayım, bir sır... biliyorsunuz bayım."
Sağ elinin işaret parmağı, görünmez bir zili çalar gibi kibarca
kıpırdadı ve aynı anda . sol eliyle kulağını kapattı.
Peyton tele dağıtıcısından ötürü hâlâ nemli olan gazetesinin
bir sayfasını çevirerek, katını düzeltti ve şöyle mırıldandı:
"Çalan Çanlar?!"
Cornwell acı bir fısıltıyla "Hşş, Bay Peyton" diye konuştu.
Peyton, "Benimle gel" dedi.
Park içinde yürüdüler. Peyton'ın başka bir hareketi de, açık
ortamda kısık sesli konuşmak gibi önemli bir sırrın
olmadığıydı.
Cornwell "Çalan Çan'ın saklandığı yer; onların yığıldığı bir
zula. Cilasız, ama çok güzeller Bay Peyton."
"Onları gördün mü?"
"Hayır, ama gören biriyle konuştum. Beni inandıracak
delilleri vardı. Sizi ve beni varlık içinde emekli edecek kadar
var. Sınırsız zenginlik bayım."
"Bu öteki adam kimdi?"
Kurnaz bir bakış, Cornwell'in yüzünü göründüğünden daha
karmaşıklaştıran, itici bir parlaklık veren bir meşale gibi
aydınlattı. "Adam, Ay'daki krater yanlarındaki çanın
bulunması için bir yöntem bilen bir hazine avcısıydı.
Yöntemini bilmiyorum; bana hiç söz etmedi. Ama
düzinelerce toplamış, Ay üstünde bir yere saklamış ve onları
elinden çıkarmak için Dünya'ya gelmiş."
"Öldü sanırım?"
"Evet, çok şaşırtıcı bir kazayla Bay Peyton. Yüksekten
düştü. Çok kötü. Tabii Ay üstünde yaptıkları yasal değildi.
Dominyon izinsiz çan arama konusunda çok katı. Belki bu
yüzden uygulanan bir yargıydı... Her neyse elimde bu harita
var."
Peyton, yüzündeki sıcak ifadeyi koruyarak, "Küçük işinin
hiçbir ayrıntısını öğrenmek istemiyorum. Benim merak
ettiğim niye bana geldiğin" dedi.