FASHIONABLE BHAVANA

2006·4.3 MB·Konkani

by  UDAY SHENVI

} {
न हे १( 4 %हक है५ हु र
| | ' | ह ॥ह(ैं) द ्व
॥ १ a र | 577959 रीन उ
है ४ la|r a. मर
| BAN) jE

Cay
‘FASHIONABLE BHAVANA गोवा कोंकणी काले! भेट
(Novel) 243, पाटो कॉलनी
फॅशनेबल भावना पणजी = गोंय
कादंबरी)
पयली आवृती: 20// 2006
हे कादेबरीचे सगले हक्क
बाब यशवंत प्रभाकर शेणवी कडेन आसात.
रुतू:शरद
वार:सो मार
` म्हयनो:कार्तीक
तीथ:उमास
` पक्षःकृष्ण
अयनःदक्षिणायन
` प्रकाशनःशेणवी प्रकाशन,
एल273,घोगळ, हावसिंगबोर्ड
मड़गांव,गोंय.
फोनः 2752084
छापणावळ: लइराई ऑफसेट
मडगांव, गोंय.
मुखामळः वासू,मडगांव
. भ्नित्तल्लें चित्र: कु.स ुषमा शेणवी
. मोले: 420 रुपया.
पानाः 422
ह
पुस्तक मेळपाचें ठिकाण: कोकणी भाशा मंडळ
आके,मडगांव,गोंय
पुस्तक कमांक: ॥7
फॅशनेबल भावना
उदय शेणवी
शेणवी प्रकाशन
अर्पण
ज्याचें कार्य पळवन म्हाका ही 'फॅशनेबल भावना'
कादंबरी बरवची स्फुर्त मेळळी, ते म्हळ्यार नामनेचे
सुटके झुझारी,गायक,नटसम्राट लोलयें गांवचे माजी
सरपंच, तशेंच लोकशेवा करपी सर्गेस्त गोविंदबाब
प्रभुदेसाय.
तांच्या यादस्तेक ही कांदबरी तांका आदरान वोपतां.
उदय शेणवी.
गाभो
वेदनेची भावना जाली
तरी,भाव नासून जगली
स्मारकाचेर नदर पडली
कुमारान कादय धरली
फॅशनेबल ती जाली खरी
तरी फॅशन सोडची पडली.
दोन उतरां:
हांव जेन्ना सावेंत आसलो, तेन्ना पोर्तुगीज गोंयचेर आपलो शेक
गाजयताले. सांच्चो तिनांक शाळेंत वतालो. पावस नासलो,तरी हातांत सत्री,
खादाक बोटवो आसलो. आर्कार पावंक वारो नेटान येवंक लागलो. अचकीत
म्हज्या कानांत सूर पडले 'नाकारे,नाकारे' आवाजा वटेन शेतांत पळय तर, लंगडो
खाड वाडयललो खलसांवाचेर आसा आनी तो एका हिंदूक शेतांत आडवो तिडवो
घालून लोळयता आनी आपूण ताचेर पडटा. तो ताका त्या रेब्यांत कित्याक
लोळयता? हें समजुवची तांक त्या वेळार म्हज्या बालमनाक नासली, तरी पळवन
वायट दिसलें, भय किल्ललो आनी जिवा भयान हांवें शाळा गांठली. पयलीं आमी
गुरूजीक भियेताले, देखून तांका विचारचें धाडस केलेंना. घरा येतकच बाबाक
म्हळ्यार पप्पाक ही गजाल सांगली, तेन्ना ताणीं रोकडेंच म्हळें,
उदय हांव पोर्तुगिजां आड हयाच खातीर झुजत आसा, म्हजें नांव तर थेरोलिस्टांत
आसा. पोर्तुगीज अशेच आमकां छळटात, पूण ते भोगतले.
दुसरे दीस पळय तर त्या हिन्दुचे दांत निखळून गेल्ले. हिंदू हो ताचो
गुन्यावं? पूण अत्याचार केल्या त्या पोर्तुगीज मंनशाक मात जिणेंत खुबच त्रास
भोगचे पडले, देवाचो न्याय वेगळोच आसता. ताका जिणेंत सूख मेळळें चना,
नुस्ते गरवन तो आपलें पोट भरतालो, उपास, तपास काडटालो.पायांनी चलूंक
जाय नासलें, पायांचें लूंड घेवन भोंवतालो, भीक मागतालो. हालींच तो नरकांत
गेलो. जिणेंत आपणें दिल्ल्या मापानच घेवचें पडटा. हें बीं म्हज्या तकलेंत
कितलीं वर्सा आसलें,शाळा,महाविद्यालयांत,तशेंच विश्व विद्यालयाचें शिक्षण जालें,
' तरी, तें बीं मनांत तशेंच उरलें, कागदार रुजूंक पावलेंना. ही सत घडणूक हाचेर
उजवाड घालचो योग आयज आयलो.
हांगा कुमाराक उबो करून हावें सुटके झुजार॒याची जीण सांगचो यत्न
केला.
गोविंदबाबांक तर लोलयां सोड, सगले गोंय वळखता. सभ्य,घडाडिचे,तितलेच
' म्रायेस्त,आयज जरी ते ना, तरी ताचें कर्तुब लोक गायतना दिसतात. गोविंदबाबांनींच
: म्हाका स्फुर्त दिली म्हळ्यार जाता. भावना हें पात्र अस्तुरेचो सभाव सांगता,
न
मनशाक परिस्थिती कशी खेळयता, हाची विस्कटावणी हे कादंबरीत केल्या. मनीस
जिणेंत कितलोय कडक आसलो, तरी कर्तव्या मुखार ताका मान बागवचीच
'पडटा. संवसार करप म्हळ्यार अभिमान घाण दवरप.
घोव बायले मदलें नातें कुडी परस मनाचें आसता. भावना आपल्या
घोवाक खूब दिसांनीं धरा येतकच वळखना, तरी ताका दुबाव गेल्या शिवाय
रावना. फॅशन ही कितली भिरांकूळ आसता हेंवूय सांगचो हेत आसा. फॅशन म्हणून
भावना परंपरा मोडटा, तरी बायलेची राखण करची वा तिका पोसची घोवाची
परंपरा कुमार हुलपूंक पळयना, त्या खातीर तो आपलो जीव व्हगडावन बसता, तो
कादयेंत वता, मरणा मेरेन तो परंपरा जपता, तर भावना फॅशन करचे खातीर
परंपरा विसरायता, देखून कादंबरीक 'फॅशनेबल भावना' हें नांव दिलां. भावना |
घोवाचें चितिना, तर आपलें चितीत रावता. कसली फॅशन केल्यार आपूण सोबीत
दिसतलें? हाचेर विचार करीत आसता. भावनेच्यो भावना घोव मेलो तरी जिव्यो
आसतात. मनीस खबर नासतना खुबश्यो गजाली करता आनी ताचेंच समर्थनय
करता, तरी ताका सत स्थितिची जाण जाता, तेन्नाच तो सुघारूंक पावता. भावना
गिन्यान नासतना फॅशन आपणायता खरें, पूण ताका गिन्यान येतकच ते ती
भायरायता. कुमार तसो पळयल्यार वारो येता तसो व्हांवत वता. तरी गोंय खातीर
आनी कुटुंबा खातीर तो जीण व्हगडायता हेवूय तितलेंच खरें. मनशाची आस जो.
मेरेन पुराय जायना ते मेरेन आत्मो कूड सोडिना, हेवूय सांगचो यत्न केला.
गोकर्ण परिस्थिती येतकच नाईलाजान खर्‍याचें खोटें करता. मनीस हो परिस्थितिचो
गुलाम आसता हेच हांव सांगूक सोदतां. मुखेलपात्र कुमाराचे दिसले, तरी
भावनाच मुखेल पात्र थारता, कित्याक तर ताकाच सगले कश्ट काडचे पडटात.
देखून कादंबरीक 'फॅशनेबल भावना' नांव दिलां. फॅशन ही कादंबरिचे मुखेल
आंग जाता, फॅशन करतना ताचेर विचार करचो अशेंच हांव वाचकांक कळयतां.
खरें तर अस्तुरेन लेगीत चड साज करप न्हय, कित्याक सैमीक सोबितकाय हीच
खरी सोबितकाय आसता. सैम केन्नाय साज करता? तरी तो कितलो सोबीत
दिसता. कुरूप आसून साज केलो तर आसलली सोबितकाय इबाड़टा. साजाचो
उपेग आसलली सोबितकाय खुलवंक करचो इतलेच. ही म्हजी तत्वां हांव
कोणाचेर लादूक सोदिना, पूण हाचेर वाचप्यांनी जरूर विचार करचो अशें
मागतां. विचार करचे खातीर हावें म्हजीं मतां तुमच्या मुखार दवरल्यांत. जिणेंत
जें कितें मेळयलें, तेंच तुमच्या मुखार. दवरलें. मुखामळा खातीर बाब वासूक
आशीर्वाद, भित्तल्या चित्रा खातीर सुषमाक आशिर्वाद, अक्षर जुळवणी आनी
छापणावळ हाचे खातीर लईराई ऑफसेटचे उपकार आठयतां. प्रस्तावना बरयतल्या
बाब नरसिंवांक देव बरें करूं. सगल्यांचें बरें जावं आनी कितें सांगू?
तुमचोच
उदय शेणवी
मडगांव,गो य.
सस्तावना :
कादंबरिकार उदयबाबान 'फॅशनेबल भावना' ही कादंबरी हाडून दिली, तेन्ना
उदयबाबांची कादंबरी म्हळ्यार सैम वर्णना आसतली अशेच दिसलले. तरी
वाचतकच चालंत घडणुकेचेर लेगीत ते समर्थपणान बरवंक शकतात हें होलमलें.
गोंय सुटके पयलीं आनी ताच्या उपरांत गोंयच्या लोकजिणेचेर ताणीं उजवाड
घाला. एक सजीव अशें कथानक दोळ्या मुखार उबें केलां. हांवय तांका सैम
कादबरिकार असो शेरो मारूंक पळयतालां, तरी ही कादंबरी ताणीं चालंत
विशयाचेर बरवन म्हजे हात फाटी घेतले. विंगड विंगड विशयाचेर बरवची तांची
तांक खरोखर तुस्त कर सारखीच आसा, जण एके कादंबरींत विंगड विगंड रूप
घेवन ते लोकां मुखार येतात, इतलें विंगडपण मेळप भव कठीण. विशय कसलोय
जांव, ते वाचप्याच्या मनार चितारल्या बगर रावनात. गुंतागूंत तांच्या कथांचो
जीव, तांका गुस्पागोंदळ घाल्या शिवाय सुखच लागना दिसता, तळ्यात पावस
पडटकच उदक खदळ जालें, तरी मागीर तें निवळ जाता. तशें वाचप्याच्या मनांत
जाल्लो गोंदळ निमणचार वाचतकच निवळ जाता. सगल्याचो सुटावो ते करतात.
कुमार हो व्यापार्‍रयाचो एकुलतो एक चलो. गिरेस्त म्हणटकच चैनी
करपी. ताका तो आडवाद कसो आसतलो? तरी ताचो बापूय हो हुशार तितलोच
व्यवहारी. आपल्या पुताक जाग्यार हाडचे खातीर तो बरेच यत्न करता, यत्न केल्ले
फुकट वचनात हया न्यायान ते फळादीक जातात. कुमाराचें लग्न भावने कडेन
जुळून येता, तें ताका लगाम घालता. पूण कुमाराक जाय ते करूंक मेळना तें
फ्कूवन तो गोय सुटके खातीर वावुरता, तरी आपणें आपल्या कुटुंबा खातीर
कांयच केलेना, हाची ताका जाण जातकच, तो परत कादय भोगता. सुरवात वाचून
निमणसार कसोच सांगूक जायना. ते कथानकाक केन्ना आनी कशें मोण्ण दीत
हाचो पत्तो लागना. वाचतना नवें कितें तरी वाचपाक मेळटा हाचें समाधान जाल्या
बगर रावना. पात्रांची नावां दितना लेगीत विचारानच दिल्यात हें होलमता. कुमार,
फॅशनेबलभावना,मुक्ती,गोकर्ण,कुमार हया नावांत अर्थ आसा. त्या अर्थाक ते
जपल्यात.
फिक्शन प्रकारात ताणीं हे लेखन केलां. मदीं म्हणी, मोलादीक उतरां
घालून कथानक पुश्ट केलां. फॅशन करतना कसली जतनाय घेवची हेवूय
सुचयलां. कादंबरी ही मन रिजवणे खातीरच नासून, कितें तरी बरें सांगून
मनशाची जीण पर्जळावप होच तांचो हेत दिश्टी पडटा. सोर्‍या व्यसनान मनीस
सामको बाद जाता आनी आपणाक सावरूंक शकना, तरी तो सोरो सोडून,
उरलली पिराय बर्‍या कामाक लावची, अशी मोलादीक सुचवणी ते करतात. अशे
७ र
शिटकावणी दिवपी लेखक उणेंच. परते पियेवपच म्हळ्यारच जिणेंची खरी मज्या, |
अशें सांगपी खुबच लेखक मेळटले.
वैतागाची जीण जगतल्याक कादयेचें भ॑य दिसना, हेवूय तें सांगूक
सोदतात. विंगड विंगड वक्लांतल्यात पळयल्यात गिन्यान मेळत' रावता. जण एक :
पात्र आपली भुमिका वठयतना आपलो मूळ सभाव तसोच दवरून वावरतना दिश्टी
पडटात. कुमाराचो दाह संस्कार करूंक मुक्ती फाटी सरता, तरी भावना पैशांचें
तोंड पळयनासना तो करूंक लायता. बायल आनी चली तरी आपल्या मनशाक
पळवची तांची नदर वेगळीच आसता, हें ते दाखवन दितात. शेवटाक घोवाक :
बायल विसरना हेंच तर सत. > पर
वेदनेची भावना जाली, तरी वेदना तशीच जिणेंत उरली हाचें वायट ,
दिसता. नावांत कांयच आसना, ही गजाल खरी, तरी नावां सुचक आसतात हेवूय
विसरूंक फावना. वसंताचें पात्र उचेल्या पावंड्याचें, वेळार जिवाची पर्वा करिनासतना
कुटुंबा खातीर वावुरपी. आंवाळो दिवन कुवांळो घेवपी हया जगांत लोक वावुरतात, '
तरी त्याग करपी, वसंता सारखे उणेच. अशें म्हण्टात गिन्यान जितले आपल्या :
तकलेंत आसा ताच्या अर्धे अक्षर रूपान मनीस माडूंक शकता, तशें तर हया
कादंबरी वयल्यान तांच्या गिन्यानाची खोलाय अजमांवक येतली. गोकर्णाचे |
संवाद लेगीत बरयतना तांच्याच भाशेंत तशेंच ताच्या गिन्याना प्रमाण घाल्ले
दिश्टी पडटात. आध्यात्म कुमाराच्या तोंडात घालून उदयबाबन हांशें केलेंना,
वाचता तितली बोध दिवपी अशी ही कादंबरी वाचता तितली नाका जायना. तांका
जें कितें सांगचेलें आसा ताच्या परस चडच ही सांगून वता. शेवटाक कुमाराची
कादय पळवन चुटमुटे पडटात. हीच तर जैताची पावती. बरयतना तांचो तोल
` सुटून कथानक लांबललें दिश्टी पडना. एक एक उतर ते विचारानच बरयतात.
अर्ध फोंडावयली घडणूक म्हज्या काना वयल्यान गेल्ली. तरी हांगा वाचतकच
सारखी समजली, ती तर ताणीं दोळ्या मुखार सिनेमा सारखी उबी केल्या.
घडणुको बरयतना तर तें इतले समरस जाल्यात, त्यो वाचतना म्हज्या दोळ्यात
दुकां आयली. सुखा परस दुःखाचे प्रसंग ते चड समर्थपणान माडटात ही गजाल
खरी.
भावना हें पयलीं फॅशनेबल आसना, तरी कुमाराक पळवन तें फॅशन
करता, फॅशन हो अस्तुरेचो अधिकारच. मागीर गिरेस्त जातकच तशेंच घोव मुक्ती
खातीर वतकच ते फॅशन सोडिना. फॅशन हो ज्याचो ताचो खाजगी प्रस्न अशें
जरी आसलें, तरी समाजांत रावता म्हण्टकच कांय बधना पाळचीं पडटात. नातर
समाज वाकड्या नदरेन पळयता. नटप हो अस्तुरेचो हक्कच, तरी जण एका
गजालीक शीम ही आसुंकच जाय, दर्यान शीम हुपल्यार अनर्थ जाल्या बगर
रावचोना. अशेच तें सुचवंक पळयतात. 'फॅशनेबलभावना' हें नांव वाचतना गोंदळ
८