Ejderhanın Gözleri - Stephen King

445 Pages·2003·1.52 MB·Turkish

by  Stephen King

41
Öüleden sonra saat üçte, Needle'ın dibindeki Delain
sarayında pek garip bir toplantı yer aldı. Toplantı,
"Peyna'nın Salonu" diye bilinen büyük salondaydı.
Buna toplantı demeyi de içim götürmüyor. Bu kelime,
o gün öğleden sonra varılan kararı anlatamayacak
kadar hafif ve küçük bir kelime. Ama sorgu veya
mahkeme de denilemez, çünkü toplantının yasal bir
anlamı da yoktu. Yine de çok önemliydi ama. Az sonra
sizin de bana hak vereceğinizden eminim.
Salon beş yüz kişiyi alabilecek kadar geniş olmakla
birlikte, o gün orada yalnızca yedi kişi vardı. Altı tanesi
birbirlerine pek yakın duruyorlar, sanki bu kadar geniş
bir salonda bu kadar az kişi olmasından sıkıntı
duyuyormuş gibi davranıyorlardı. Kavisli taş duvarlardan
birinde kraliyetin arması vardı. Tek boynuzlu bir at, bir
ejderhayı mızraklıyor! Peter gözlerinin elinde olmadan
sık sık o armaya döndüğünü farkediyordu. Peter'den
başka, Peyna ve Flagg vardı salonda. Flagg ötekilerden
biraz uzağa oturmuştu. Ayrıca krallığın en büyük avukatı
da oradaydı. Aslında ülkede on büyük avukat vardı ama
öteki altısı o sıra uzak yerlerde çeşitli davalara
bakmaktaydılar. Peyna bu konunun onları
bekleyemeyeceğine karar vermişti. Hızlı ve kesin
hareket etmesi gerektiğinin farkındaydı. Yoksa krallık
öderdi bedelini. Biliyordu ama, kan dökülmesini önlemek
için bu soğukkanlı genç katilin yardımına ihtiyaç duymak
da sinirine dokunuyordu.
Peter'in katil olduğuna Anders Peyna artık yürekten ve
kesin biçimde inanmıştı. Onu buna inandıran, oymalı
kutu değildi. Yeşil toz da değildi. Yanmış fare bile
değildi. Peter'in gözyaşları yüzünden inanmıştı Peyna
buna. Gerçi şu anda Peter suçlu da görünmüyor, zayıf
da görünmüyordu. Solgun, ama sakindi. Kendini çok iyi
toparlamıştı.
Peyna hafifçe öksürüp boğazım temizledi. Bu ses taş
duvarlı salonda bir tuhaf yankılandı. Elini alnına
götürdüğünde, alnında soğuk ter damlalarının varlığını
hissetti, buna da pek şaşmadı. Yüzlerce önemli davaya
bakmışlığı vardı.Hatırlamak istemeyeceği kadar çok
sayıda insanı cellâtın baltasına yollamıştı. Ama böyle bir
"toplantı"ya katıldığını hiç hatırlamıyordu. Bir prensi.
Kral olan babasını öldürmek suçuyla yargılamış değildi
ömründe... Oysa bugünkü toplantıda olaylar beklediği
gibi gelişirse, kuşkusuz sonu o tür bir duruşmaya
varacaktı. Terleyişim normal, diye düşündü kendi
kendine. Üşüyüşüm de normal.
Bir toplantı, o kadar. Yasal bir durum yoktu. Resmi bir
durum da yoktu. Ülkeyi ilgilendiren bir olay değildi. Ama
böyle olması hiçbirini kandıramıyordu. Ne Peyna'yı, ne
Flagg'ı, ne büyük avukatları, ne de Peter'in kendisini.
Gerçek bir duruşmaydı bu. Güç ve kuvvet buradaydı.
Olayları o yanan fare başlatmıştı. Akıp giden olaylar
zinciri ya bu toplantıda yön değiştirecek, ya da yolunu
devam edecek, durdurulmaz hale gelecekti.
Yalnızca bir toplantı, diye geçirdi içinden Anders
Peyna. Sonra alnındaki soğuk terlen tekrar sildi.
42
Flagg konuşulanları capcanlı gözlerle izliyor,
dinliyordu. F^yna gibi, o da biliyordu her şeyin burada
kararlaştırılacağını. Kendine de güveniyordu.
Peter'in başı dik, bakışları kararlıydı. Gözleri
karşısındaki jüri üyelerinin gözlerine birer birer,
çekinmeden baktı.
Taş duvarlar salondakilerin yedisine de kaş çatıyordu.
Dinleyici sıraları boştu ama Peyna oradan hayalet
gözlerin kendi üzerine dikildiğini hisseder gibiydi. Bu
korkunç olayda adalet istiyordu o hayalet gözler
kendisinden.
"Efendimiz," dedi Peyna sonunda. "Güneş sizi üç saat
önce Kral yaptı."
Peter, Peyna'ya baktı. Şaşırmıştı ama sesini
çıkarmadı.
Peyna sanki o cevap vermiş gibi açıkladı. Büyük
avukatlar da başlarını sallıyor, onu onaylıyor, pek ciddi
gözüküyorlardı. "Taç giyme töreni yapılmadı ama, o
törenin işlevi yalnızca sosyaldir. Gösteriştir, esasla ilgisi
yoktur. Kralları Kral yapan tanrıdır, yasadır, bir de
güneştir, yoksa taç giyme töreni değildir. Siz şu anda
Kralsınız. Yasal olarak bana komut verme yetkiniz var.
Hepimize komut verme yetkiniz var. Tüm ülkeye. Bu
durum bizi korkunç bir ikilem karşısında bırakıyor. Bu
ikilemin ne olduğunu anlıyor musunuz?"
"Evet," dedi Peter kararlı bir sesle. "Kralınızın bir katil
olduğunu düşünüyorsunuz."
Peyna bu açık sözlülük karşısında biraz şaşalar gibi
oldu. Peter her zaman sözünü esirgemeyen bir çocuk
olagelmişti. Bu açık sözlülüğün bu kadar içten pazarlıklı
bir kişiliği saklaması çok yazıktı. Ama önemli olan, belki
de bu açık sözlülüğün delikanlıdaki o budalaca atak
cesaretten kaynaklanıyor olabileceğiydi. O zaman işler
daha da hızlanacak demekti.
"Bizim neye inandığımızın önemi yok, efendimiz. Suçu
veya suçsuzluğu mahkeme saptayacaktır. Bana böyle
öğretildi, böyle olduğuna da yürekten inanıyorum.
Bunun yalnızca bir istisnası olabilir. Krallar yasanın
üzerindedir. Bunu anlıyor musunuz?"
"Evet."
"Ama... "Peyna parmağını havaya kaldırdı. "Ama bu
suç siz Kral olmadan önce işlendi. Bildiğim kadarıyla
böyle feci bir durum daha önce Delain
mahkemelerinden hiçbirinin huzuruna getirilmiş değildir.
Sonuçları korkunç olabilir. Anarşi, kaos, iç savaş gibi.
Bütün bunlardan kaçınmak için, efendimiz, yardımınıza
ihtiyacımız var."
Peter ona ciddi gözlerle baktı. "Elimden gelirse yardım
ederim." dedi.
Peyna içinden, inşallah şimdi önereceğim şeyi kabul
edersin, diye geçirdi. Alnında yine soğuk terleri
hissediyordu. Bu sefer onları silmedi. Peter çocuktu
daha... ama zeki çocuktu. Belki alnım silmesini bir
zayıflık belirtisi olarak değerlendirirdi. Belki ülkenin
yararı için kabul elliğini söyleyeceksin. Ama kendi öz
babasını zehirleyecek sapık cesarete sahip bir çocuk,
umarım bu işten yakayı sıyıracağına da inanır. Bu olayı
örtbas etmek için sana yardım edeceğimizi sanacaksın.
Ama efendimiz, yanılıyor olacaksın.
Flagg onun düşüncelerini okuyabiliyordu. Elini ağzına
götürüp gülümsemesini saklamaya çalıştı. Peyna nefret
ediyordu .kendisinden. Ama istemeyerek Flagg'ın bir
numaralı yardımcısı durumuna gelmişti.
"Tacınızı çıkarmanızı istiyorum." dedi Peyna.
Peter ona ciddi bir şaşkınlıkla baktı. "Taçtan feragat
etmemi mi?" diye sordu. "Bi... bilemiyorum,
Başyargıcım. Evet veya hayır demeden önce
düşünmem gerek. Ülkeye yardım edeyim derken zarar
vermiş olabilirim... Tıpkı bir doktorun hastasına fazla ilaç
vererek öldürmesi gibi."
Flagg'la Peyna aynı anda, çocuk zeki diye düşündüler.
"Beni yanlış anladınız. Tahttan temelli feragat etmenizi
istiyor değilim. Yalnızca bu konuda bir karara varılıncaya
kadar tacınızı bırakmanızı istiyorum. Eğer babanızın
öldürülmesi konusunda suçsuz bulunursanız..."
"Zaten suçsuz bulunacağım," dedi Peter. "Babam eğer
ben yaşlanıp dişsiz kalana kadar krallık etse, yine mutlu
olurdum. Tek istediğim ona hizmet etmek, onu
desteklemek ve onu sevmekti."
"Ama babanız öldü ve siz de o olaydan
suçlanıyorsunuz." Peter başını salladı.
"Eğer suçsuz bulunursanız, tacınızı tekrar giyersiniz.
Suçlu bulunursanız..."
Büyük avukatlar biraz tedirgin görünmeye
başlamışlardı ama Peyna sözünü esirgemedi.
"Suçlu bulunursanız, Needle'ın tepesine götürülecek,
ömür boyu orada kalacaksınız. Kraliyet ailesinden
olanlar ölümle cezalandırılamaz. O yasa bin yıllık bir
geçmişe sahip."
"Thomas da Kral olur," dedi Peter düşünceli bir sesle.
Flagg hafif gerginleşti.
"Evet."
Peter kaşlarını çattı. Derin derin düşünüyordu. Çok
yorgun bir hali vardı. Ama kafası karışmış gibi
görünmüyordu. Korkuyor gibi de görünmüyordu. Flagg
içinde belli belirsiz bir korkunun kıpırdadığını hissetti.
"Ya reddedersem?"
"Reddederseniz, hakkınızdaki korkunç suçlamalar
cevaplanmadan Kral olursunuz. Halkınızdan bazıları,
hatta kanıtlan düşünürsek pek çoğu, sırf tahta çıkmak
için babasını öldürmüş birinin kendilerini yönetmekte
olduğuna inanırlar. Bence bundan ayaklanmalar ve iç
savaşlar doğabilir. Hem de bunlar çok geçmeden
başlayabilir.
Ben şahsen böyle bir durumda görevimden istifa eder,
batıya göçerim. Her şeye yeniden başlamak için çok
yaşlıyım gerçi... ama yine de yapmayı denerim. Yasa
benim hayatım olmuştur. Böyle bir olayda yasanın
önünde diz çökmeyen bir Krala hizmet edemem."
Salon çok sessizdi. Bu sessizlik uzun sürdü. Peter
başını eğmiş, oturuyordu, Avuçlarım gözlerine
bastırmıştı. Hepsi ona bakıyor, hepsi bekliyorlardı.
Flagg'in bile alnında soğuk terler belirmeye başlamıştı.
Sonunda Peter başını kaldırdı, ellerini gözlerinden
çekti.
"Pekâlâ." dedi. "Kral olarak size buyruğumu
bildiriyorum. Babamın öldürülmesi konusunda temize
çıkıncaya kadar tacımı bir kenara bırakacağım. Sen,
Peyna, bu dönem içinde, yani ülke Kralsız kaldığı
sürece, Şansölye görevini üstleneceksin. Duruşmanın
mümkün olduğu kadar çabuk yapılmasını istiyorum.
Mümkünse hemen yarın. Mahkemenin kararını kabul
edeceğim. Ama beni yargılayan sen olmayacaksın."
Bu söz üzerine hepsi gözlerini kırpıştırıp yerlerinde
biraz doğruldular. Delikanlının sesinde kupkuru bir
otorite tonu seziliyordu. Baş seyis Yosef duysa, bu ses
tonu onu hiç şaşırtmazdı. Daha önce de duymuştu o
çünkü. Peter daha ufacık bir çocukken.
Peter, "Bu dört hukukçudan biri yargılayacak beni,"
diye sürdürdü sözlerini. "Benim yerime yönetimi
üstlenen... görünüşe göre benim bu korkunç suçu
gerçekten işlemiş olduğuma inanan biri tarafından
yargılanmayı reddediyorum."
Peyna yanaklarının kızardığını hissetti.
"Bu dördünden biri," diye tekrarladı Peter. "Dört taş
alıp bir fincana koyun. Üçü siyah, biri beyaz olsun.
Beyaz taşı çeken, duruşmama başkanlık etsin. Kabul
ediyor musunuz?"
"Kabul, efendimiz," dedi Peyna yavaşça.
Yanaklarındaki geçmek bilmeyen kızarıklıktan nefret
ediyordu.
Flagg yine elini ağzına götürüp gülmesini maskelemek
zorunda kaldı. İşte bu da Delain 'in Kralı olarak verip
vereceğiniz tek buyruk, kadersiz efendimiz, diye geçirdi
içinden
43
Üçte başlayan toplantı, dördü çeyrek geçe sona erdi.
Varsın meclislerle senatolar bir tek küçük ayrıntıyı
karara bağlamak için günlerce, haftalarca çene
yarıştırsın, sonunda da hiçbir karara varamasın... ama
büyük olaylar söz konusu olduğunda, işler genellikle pek
hızlı sonuca bağlanır. Üç saat sonra karanlık basarken
de, Peter'e duruşmada suçlu bulunacağını anlatan bir
olay yer aldı.
Dairesine dönerken ona hiç gülümsemeyen, sessiz
asiller eşlik etmişti. Peyna ona yemeklerinin dairesine
getirileceğini söylemişti.
Akşam yemeğini iri yapılı, sakallı bir Hassa askeri
getirdi. Elinde bir tepsi vardı. Tepside t.r bardak sütle
dumanı tüten sulu bir et yemeği görünüyordu. Adam
yaklaşırken Peter ayağa kalktı, ellerini tepsiye doğru
uzattı.
"Henüz olmaz, efendimiz," dedi asker sesinde belirgin
bir alay tonuyla. "Biraz lezzet katmaya ihtiyacı var
sanırım." Eğilip et yemeğinin içine tükürdü. Başını
kaldırdığında sırıtıyor, bakımsız bir bahçe çiti gibi oyuk
dişleri görünüyordu. Tepsiyi uzattı. "Buyrun," dedi.
Peter tepsiyi almak için hiçbir hareket yapmadı. Çok
şaşırmıştı.
"Bunu neden yaptın? Neden tükürdün yemeğime?"
"Babasını öldüren bir çocuk daha iyisini hak eder mi,
efendimiz?"