Table Of ContentYAŞAR KEMAL
ÇIPLAK DENİZ ÇIPLAK ADA
Bir Ada Hikayesi 4
Yapı Kredi Yayınlan - 3708 Edebiyat -1061
Çıplak Deniz Çıplak Ada - Bir Ada Hikayesi 4 /
Yaşar Kemal
Kitap editörleri: Güven Turan - Tamer Erdoğan
Düzelti: Filiz Özkan
Kapak tasarımı: Yeşim Balaban
Baskı: Bilnet Matbaacılık Biltur Basım Yayın ve
Hizmet A.Ş. Yukarı Dudullu Organize Sanayi
Bölgesi 1 Cadde No: 16 Ümraniye / İstanbul
Sertifika No: 15690
1. baskı: İstanbul, Ekim 2012 3. baskı:
İstanbul, Kasım 2012 ISBN 978-975-08-2359-6
Takım ISBN 978-975-08-0708-1
©Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık Ticaret ve
Sanayi A.Ş., 2011 Sertifika No: 12334 Bütün
yayın hakları saklıdır.
Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa
alıntılar dışında yayıncının yazılı izni
olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.
Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık Ticaret ve
Sanayi A.Ş. Yapı Kredi Kültür Merkezi İstiklal
Caddesi No. 161 Beyoğlu 34433 İstanbul
Telefon: (O 212) 252 47 00 (pbx) Faks: (O
212) 293 07 23 http://www.ykykultur.com.tr e-
posta: [email protected] İnternet
satış adresi: http://alisveris.yapikredi.com.tr
Karşı dağların başı ağarıyordu. Kerim kürekleri
kaldırdı, dört bir yana baktı, geriye döndü:
"Geç kaldık," dedi, "dal gündüz adaya
giremeyiz."
"Girsek ne olur, ada bizim de adamız değil mi,
adada bizim de evimiz yok mu," diye şaşkın
sordu Peri.
"Var," dedi Kerim, "var ya, ben o adamdan
korkuyorum. Adaya, konuştuğumuz gibi gizli
girsek daha iyi olur."
"İyi olur," dedi Peri, "ben de o adamdan
korkuyorum."
"Herkesler de korkar o adamdan...."
"Gözleri de," dedi Peri.
"Hele gözleri," dedi Kerim.
"İnsanın yüreğini, gelmişini geçmişini okuyor.
Hele gözleri..."
"Burada kalabilseydik ne güzel olurdu."
"Poyraz iyi adam, saf adam, o karıncayı bile
incitmeyen bir adam."
"O, Sarıkamışta, savaşta bile düşman
öldürmemiştir."
"Savaşlarda askerler çoğunlukla öldürdüklerini
göremezlermiş."
Bir süre sustular.
"Gözleri, yemyeşil camdan düğme gibi," dedi
Kerim, "hele gözleri."
"Ona nişancı demişler, usta bir nişancıymış.
Bir de gökteki kuşu ağ kanadından, daldaki
arıyı da patlak gözünden vururmuş."
Kerim:
"Tabancayı da belinden hiç eksik etmiyor. Kim
bilir ne kadar çok insan öldürmüştür."
Peri:
"Çok çok adam öldürmüştür o, çook adam...
Kim bilir ne kadar. Gözleri de!"
Kerim:
"O çoktan beridir bir insan öldürmemiştir.
Kanlar akıtmaya susamıştır. Biz ona iyi bir av
oluruz. Bizi öldürünce rahatlar. Adanın karartısı
gözüktü, bak."
"Geriye dönelim."
"Dönemeyiz," dedi Kerim, "Kafkasyaya gitsek
bile, gidemeyiz ya, gidebilsek bile şeyh bizi
orada bile buldurur da öldürtür. Ya Poyrazın
canı ya da bizim canımız."
Bindikleri kayık yeni boyanmış mavi bir kayıktı.
Kerim kürekleri içeri almıştı. Kayık başıboş
kalmış sağa sola sallanıyordu. Onlar
sallandıklarının farkında bile değillerdi.
Küpeşteye yapışmışlar, dalmış gitmişlerdi.
"Nişancı, atıcı, attığını vuran kişi demek
değilmiş. Bu nişancı denizlerdeki balık
yuvalarına işaret koyup balıkların kaynaştığı
yerleri bulan usta kişi demekmiş."
"Nasıl bilirmiş denizin içindeki balıkların nerede
olduğunu?"
"Kerteriz."
"Kerteriz ne demek?"
Kayık bir akıntıya kapılmış, başını almış adaya
doğru gidiyordu.
"Adaya doğru gidiyoruz," dedi Peri. Telaşlıydı.
"Bak, bak iskelenin üstünde bir çocuk karartısı
var." Kerim birden kendine geldi, "Ne oldu, ne
oldu," diye sordu, "nereye gidiyoruz?"
"Bak, adaya yaklaştık. İskelenin üstüne bak,
bir çocuk karartısı. Oraya yumulmuş, orada
öylece duruyor, bekliyor."
Kerim kürekleri aldı suya indirdi, bütün gücüyle
çekmeye başladı. Kendini düşünceye
kaptırmış, düşüncesini inip kalkan küreklerin
hızına uydurmuş, gittikçe hızını artırıyordu.
Ortalık da yavaşça aydınlanıyordu.
Yumulmuş delicesine kayığı uçuran Kerime
Peri hayranlıkla, telaşla bakıyor, terler Kerimin
alnından boynuna, boynundan göğsüne
akıyordu. Yüzü de kıpkırmızı olmuştu. Onunla
birlikte Periyi de oturduğu yerde ter basmış,
suya girmiş çıkmış gibi olmuştu. Ne oldu ne
olmadı birden Kerimin koluna yapıştı:
"Dur Kerim, dur," dedi, "bak ada karşımızda.
Bizim adamız. Karınca Adası. Başını kaldır da
bak."
Kerim kürekleri sudan aldı, adaya şaşkınlıkla
baktı, suç üstünde yakalanmışların korkusuyla
irkildi, birden küreklere yapıştı, kayık ileriye
fırladı, başı havaya kalktı. Neredeyse Peri
denize düşüyordu.
"Kerim nereye gidiyoruz?"
Kerim adadan uzaklaşmak için çılgınca kürek
çekiyor, kayık denizi yarıyor, köpürtüyordu. Bir
süre böyle gittikten sonra Kerim kürekleri
sudan aldı, kayık sürüklendi. Ardından da
dönmeye başladı. Soluğu taşmış Kerim soluk
alıp alıp veriyordu. Periyse elindeki havluyla
onun terini siliyordu.
Kerim, bir adaya, bir Periye baktı. Kayık daha
dönüyordu. Bir şeyleri amınsar gibi oldu,
küreklere baktı, terlemiş, kıpkırmızı olmuş
yüzü bir tuhaf değişti, gözleri ardına kadar
açıldı, kürekleri görmesiyle denize indirmesi bir
oldu. Küreklere var gücüyle sarıldı, öne arkaya
yatarak suları savurtuyor, kayık
parçalanırcasına sarsılıyor, gıcırdıyordu. Peri
Kerimin terlerini silmeyi bırakıp küpeşteye
yapışmış, gerilmiş, korkudan donmuş kalmıştı.
Bir süre böyle gitti. Peri gerildikçe geriliyor,
dişleri birbirine geçmiş sesi çıkmıyordu.
