Drizzt Do'Urden'in Maceraları - 1 - Miras - R. A. Salvatore

434 Pages·2014·1.53 MB·Turkish

by  R. A. Salvatore

Drizzt Do'urden'in Maceraları

Cilt1

Miras

R. A. Salvatore
BÖLÜM 1
2003 9EYLÜL 03:40

Haydut Dinin, Drowların şehri Menzoberranzan'ın karanlık
bulvarları arasında dikkatle ilerliyordu. Yaklaşık yirmi yıldır
ailesiz ve kanundışı biri olarak yaşayan deneyimli savaşçı,
şehrin tehlikelerini çok iyi biliyordu. Tabii o tehlikelerden
sakınmayı da.
İki mil uzunluğundaki dev mağaranın batı duvarında
bulunan terkedilmiş, geniş bir oyuğun yanından geçerken
durup da bakmadan edemedi. Dikit şeklindeki iki sütunu
destekleyen demir çitler paramparça olmuştu. Ve iki tane
kırılmış kapı vardı; biri zeminde yatıyor, diğeri ise duvarın on
metre yukarısındaki bir balkonda, kırılıp yanmış olan
menteşelerinden asılmış bir halde, çirkin bir şekilde açık
duruyordu. Dinin, kimbilir kaç kez yerden yükselerek o
balkona çıkmış ve kendi evinin, yani Do'Urden Evinin
asilzadeleri için ayrılmış özel odalara girmişti?
Do'Urden Evi. Drow şehrinde bu ismi söylemek dahi
yasaktı. Bir zamanlar Dinin'in ailesi, Menzoberranzan'daki
altmış küsur Drow ailesi arasında ilk sekizinci sıradaydı;
annesi yöneticiler konseyine dahildi ve kendisi de meşhur
Drow akademisindeki Savaşçılar Okulu olan Melee-
Magthere'de bir hocaydı.
Şimdi bu yerin önünde durmakta olan Dinin'e, mekanın o
görkem dolu günleri sanki binlerce yıl geride kalmış gibi
geliyordu. Artık ailesi yoktu, evi harabe halindeydi ve kendisi
de hayatta kalabilmek için kötü şöhretli haydutlar çetesi
Bregan D'aerthe'ye katılmak zorunda kalmıştı.
"Bir zamanlar," dedi haydut Drow sessizce. Evsiz bir
Drowun tehlikeye ne kadar açık olabileceğini hatırlayan
Dinin, ince omuzlarını parlak, ince ve neredeyse yarı saydam
olan büyülü bir kapının önüne gelip durdu. Elini kapının
yüzeyine koydu ve öteki taraftaki ısı algılayan gözlerin bir
kapı vurma işareti olarak anlayacağı şekilde vücut ısısıyla
kapı yüzeyinin rengini değiştirdi.
"Nihayet," diye bir ses geldi birkaç saniye sonra. Bu
Jarlaxle'ın sesiydi. "İçeri buyur Dinin, benim Khal'abbirim.
Beni çok beklettin."
Dinin, sağı solu belli olmayan paralı askerin sözlerini ve
kelime vurgularını şöyle bir düşünüp tartmak için bir an
duraksadı. Jarlaxle ona Khal'abbil, yani 'güvenilir dostum,'
diye hitap etmişti. Jarlaxle bu lakabı ona, Do'Urden Evinin
yok edildiği saldırıdan (ki kendisi bu saldırıda önemli bir rol
oynamıştı) sonra takmıştı. Ayrıca paralı askerin ses tonunda
herhangi bir iğneleme yoktu. Hiçbir sorun yokmuş gibi
görünüyordu. 'Peki o zaman Jarlaxle beni, Menzober-
ranzan'ın On Yedinci Ailesi Vandree Evinde yaptığım kritik
casusluk görevinden niye geri çağırdı?' diye merak etti Dinin.
Vandree Evinin baş muhafızının güvenini kazanması
neredeyse bir yılını almıştı. Ve bu güvenin, Dinin'in hiçbir
açıklaması olmadan ev sınırlarını terk etmesiyle birlikte feci
bir tehlike altına gireceğine şüphe yoktu.
Haydut savaşçı, bunu anlamanın bir tek yolu olduğu
sonucuna vardı. Nefesini tuttu ve yarı saydam kapıdan içeri
girdi. Sanki sudan oluşan kalın bir duvarın içinden
geçiyormuş gibi hissetti, fakat ıslanmıyordu. İki varoluş
düzlemi arasında dalgalanan boyut kapısı içinde birkaç uzun
adım attıktan sonra sadece bir parmak kalınlığında gibi
görünen büyülü eşikten kendisini zorlayarak geçti ve
Jarlaxle'nin küçük odasına girdi.
Oda huzur verici kızıl bir ışıltıyla aydınlanmıştı. Bundan
dolayı Dinin'in gözleri enfrarujlu renk tayfından normal ışık
tayfına dönüştü. Bu değişim sona erdiğinde gözlerini
kırpıştırdı ve Jarlaxle'a bakınca her zaman olduğu gibi bir kez
daha göz kırpıştırdı.
Paralı asker lideri, taştan bir masanın arkasında, egzotik
minderlerle dolu ve belli bir açıya kadar ileri geri
sallanabilmesi için fırdöndülü bir ayağı olan bir sandalyede
oturuyordu. Her zaman olduğu gibi yerine rahatça kurulmuş
oturan Jarlaxle, sandalyeyi geriye doğru yatırmış ve ellerini
muntazam bir şekilde tıraşlanmış olan kafasının (ki bu bir
Drow için oldukça olağandışı birşeydi!) arkasında
kopçalamıştı.
Jarlaxle sadece şaka olsun diye ayaklarından birisini
masaya salladı ve kendisini gizleyen piwqf'i pelerinini sıkıca
etrafına sardı. Büyük mağaranın merkezine, Narbondel
adındaki dev sütuna şöyle bir baktı ve saatin geç olduğunu
anladı. Her gün doğumunda, Men-zoberranzan'ın
Başbüyücüsü Narbondel'in yanına gider ve bu dev sütuna,
önce yavaş yavaş yukarı çıkacak ve sonra aşağı inecek büyülü
bir ısı yüklerdi. Enfrarujlu renk tayfını algılayan hassas Drow
gözleri için sütundaki ısının seviyesi devasa ve parlak bir saat
görevi görüyordu.
Şimdi Narbondel neredeyse soğumuştu; yani bir başka gün
daha sonuna yaklaşıyordu.
Dinin'in şehrin yarısından fazla bir mesafe katetmesi
gerekiyordu. Gideceği yer Menzoberranzan'ın kuzeybatı
duvarından uzanan, Pençe Yarığı adındaki dev bir uçurumun
içinde bulunan gizli bir mağaraydı. Bregan D'aerthe'nin lideri
Jarlaxle orada, birçok gizlenme yerinden birisinde onu
bekliyordu.
Drow savaşçı, şehrin merkezine doğru ilerleyip
Narbondel'in hemen yanından geçti ve bir düzine ayrı aile
evini oluşturan yüze yakın içi oyuk dikitin arasından yürüdü.
Evlerin muhteşem oyma eser ve heykelleri, sayısız renkteki
peri ateşleriyle panldıyordu. Ev surlarının üstündeki görev
yerlerinde ya da çok sayıdaki çapraz sarkıtları birbirilerine
bağlayan köprülerde volta atan Drow askerleri yürümeyi
bırakıp ona baktılar. Dinin onlardan uzaklaşana kadar
ellerinde arbalet yayları ve zehirli ciritleri hazır bir şekilde bu
yalnız yabancıyı izlediler.
Bu Menzoberranzan'ın hayat biçimiydi; her zaman tetikte,
her zaman şüpheci.
Dinin, Pençe Yarığının kenarına gelip, etrafına dikkatle
baktıktan sonra aşağı zıpladı ve yarığın içine yavaşça inmek
için doğuştan gelen levitasyon gücünü kullandı. Otuz
metreden daha fazla bir mesafe indikten sonra tekrar etrafına
bakındı ve bir kez daha kendisine doğrultulmuş arbalet
yaylarını gördü. Ama bu silahlar, birer paralı asker olan
muhafızların Dinin'in kendilerinden biri olduğunu anlar
anlamaz indirildi.
Jarlaxle seni bekliyor, diye işaret etti muhafızlardan birisi,
kara elflerin detaylı el alfabesini kullanarak.
Dinin cevap verme zahmetine girmedi. Sıradan askerlere
hiçbir açıklama borcu yoktu. Muhafızı sertçe iterek yanından
geçti ve kısa bir tünel boyunca ilerledi. Bu tünel, biraz sonra
odalar ve koridorlardan oluşan bir labirente açıldı. Birkaç
dönemeç sonra kara elf odaya adım attı.
Yüksek konçlu kara çizmesi taş masaya çarpınca 'güm' diye
bir ses çıkarttı. Jarlaxle sonra öbür ayağını da yine aynı
sertlikle masaya koydu, fakat bu seferki çizmeden bir tıpırtı
bile çıkmadı.
Dinin, paralı askerin yakut kırmızısı göz bandını bugün sağ
tarafına takmış olduğuna dikkat etti.
Masanın yanında küçük, titrek ve insansı bir yaratık
duruyordu. Bu yaratık yuvarlak alnının üzerinden yukarı
doğru uzanan küçük ve beyaz boynuzcukları da hesaba
katılırsa, bir seksenlik Dinin'in taş çatlasa yarı boyundaydı.
"Oblodra Evinin koboldlarından birisi," diye açıkladı
Jarlaxle kayıtsızca. "Görünüşe bakılırsa sefil şey içeri
girmenin bir yolunu bulmuş, ama dışarı çıkmanın pek de
kolay olmadığını anlamış."
Bu düşünce Dinin'e gayet doğru geldi. Menzoberranzan'ın
Üçüncü Ailesi olan Oblodra Evi, Pençe Yarığının ucunda
bulunan dar bir oyuğa hakimdi. Ve söylentilere göre, binlerce
koboldu sırf zevk için işkence etmek ya da bir savaş
durumunda yem piyade olarak kullanmak üzere bünyesinde
barındırıyordu.
Jarlaxle, küçük yaratığa gırtlaktan konuştuğu basit bir
dilde, "gitmek istiyor musun?" diye sordu.
Kobold hevesle ve aptalca başını salladı.
Jarlaxle yarı saydam kapıyı işaret etti ve yaratık kapıya
doğru koşturdu. Fakat büyülü eşiği aşacak gücü yoktu.
Böylece kapıdan geri sekti ve Dinin'in ayaklarının dibine
düştü. Kobold daha ayağa kalkmaya bile başlamadan önce
paralı asker liderine doğru döndü ve ahmakça, teessüf
edercesine dudak büktü.
Jarlaxle'nin elleri birkaç kez, Dinin'in sayamayacağı kadar
hızlı bir şekilde ileri geri oynadı. Drow savaşçı, refleksif
olarak gerginleşti. Fakat kıpırdamaması gerektiğini,
Jarlaxle'nin her zaman mükemmel nişan aldığını biliyordu.
Kafasını eğip kobolda baktığında yaratığın ölü vücuduna
beş tane hançer saplanmış olduğunu gördü. Hançerler pullu
yaratığın küçük göğsünde mükemmel bir yıldız
oluşturmuşlardı.
Jarlaxle, Dinin'in kafası karışık bakışına cevaben omuz
silk-ti. "Yaratığın Oblodra Evine geri kaçmasına izin
veremezdim," diye açıkladı, "bizim mağaranın onlarınkinin
çok yakınında bir yerde olduğunu öğrenmişti."
Dinin de Jarlaxle ile birlikte kahkaha attı. Hançerleri alıp
ona geri vermek için eğildi, fakat Jarlaxle buna hiç gerek
olmadığını ona hatırlattı.
"Kendi kendilerine bana geri dönecekler," diye açıkladı
paralı asker, bluzunun kolunu sıyırıp bileğine sarılı olan
büyülü hançer kınını göstererek. "Otursana," dedi arkadaşına,
masanın yanında duran ve pek de ahım şahım olmayan bir
tabureyi işaret ederek. "Konuşacak çok şeyimiz var."
"Beni neden geri çağırdın?" diye açıkça sordu Dinin,
masanın yanına geçip yerine oturduğunda. "Vandree Evinin
içine tamamen sızmıştım."
"Ah, Khal'abbil,'" diye yanıtladı Jarlaxle. "Konuyu çabucak
sadede getiriyorsun. Senin en takdir ettiğim niteliğin de bu
zaten."
"Uln'hyrr," diye kızdı Dinin, Drow dilindeki 'yalancı'
kelimesini kullanarak.
İki yoldaş yine güldüler, fakat Jarlaxle'ın kahkahası uzun
sürmedi. Ayaklarını yere indirdi, öne doğru eğildi ve kral
hazinesi olabilecek nitelikteki mücevherlerle dolu ellerini -
Dinin bu parlak nesnelerin kaç tanesinin büyülü olduğunu sık
sık merak ederdi- taş masanın üzerinde kavuşturdu. Yüzü
aniden ciddileşmişti.
"Vandree saldırısı başlamak üzere mi?" diye sordu Dinin,
bilmeceyi çözdüğünü düşünerek.
"Vandree'yi unut gitsin," diye yanıtladı Jarlaxle. "Onların
meseleleri şu anda bizim için o kadar da önemli değil."
Dinin dirseğini masaya yasladı ve sivri çenesini avucunun
içine koydu. 'Önemli değilmiş!' diye düşündü. Ayağa fırlamak
ve muammalı konuşan Jarlaxle'ı boğazlamak istiyordu. Zira
tam bir senesini harcamıştı...
Dinin, Vandree Evi hakkındaki düşüncelerini bir kenara
bıraktı. Jarlaxle'ın her zaman için sakin olan yüzüne dikkatle,
bir ipucu arayışı içinde baktı ve ne olduğunu anladı.
"Kız kardeşim," dedi Dinin. Jarlaxle ise daha Dinin'in
sözleri ağzından çıkmadan önce başıyla onaylamaya
başlamıştı bile. "Ne yaptı?"
Jarlaxle doğruldu, küçük odanın yan tarafına baktı ve
keskin bir ıslık çaldı. Bunun üzerine duvar taşlarının bir
parçası kıpırdandı ve ardındaki bir oyuğu gözler önüne serdi.
Dinin'in hayatta kalan tek kardeşi olan Vierna Do'Urden
odaya girdi. Evlerinin yıkım gününden beri onu görmemiş