Vahşi Adalet - Wilbur Smith

497 Pages·2000·1.67 MB·Turkish

by  Wilbur Smith

WILBUR SMITH
VAHŞİ ADALET
Türkçesi
Mehmet HARMANCI
Seychelle Adaları Cumhuriyeti'nin Mahe Adası'ndaki
Victoria Havaalanı'ndan kalkacak olan British Airways
uçağına binecek yalnızca on beş yolcu vardı.
Ülkeden çıkış işlemlerini bitirmek için kuyruğa giren
yolcular iki grup oluşturmuşlardı. Hepsi de güneşten
bronzlaşmış gençlerdi, üzerlerinde bu tatil cennetinde
geçirdikleri günlerin rahatlığı ve umursamazlığı vardı. Ancak
içlerinde bir kız yalnızca varlığının kusursuzluğuyla bile
arkadaşlarını gölgede bırakıyordu.
Bir kaplanın kıvraklığıyla oradan oraya giderken iri ve sivri
memeleri ince pamuklu tişörtünü gererek savruluyor, daracık
ve yuvarlak kalçaları, rengi atmış kısa blucinin arkasını daha
da zorluyordu.
Tişörtünün göğsünde 'BEN BİR AŞK DELİSİYİM'
yazıyordu iri harflerle, altında da bir deniz cevizinin kaba
hatlarla çizilmiş müstehcen biçimi vardı.
Kız, yeşil renkli Birleşik Devletler pasaportunu Seychelli,
esmer gümrük memuruna uzatırken yüzünü geniş bir
gülümseme aydınlattı. Ancak ardından gelen erkek arkadaşına
döndüğünde, akıcı bir Almancayla konuşmuştu. Pasaportunu
alıp diğerlerinin arkasından bekleme salonuna doğru yürüdü.
Silah arama bölümündeki iki polise de aynı gülümsemeyle
yaklaşırken omzundaki örgü çantayı sallayarak, “Bunu da
arayacak mısınız?” diye sordu. Hep birlikte güldüler. Filede
her biri bir insan kafasının iki katı büyüklüğünde iki tane
deniz cevizi vardı. Bunlar adanın en çok tutulan hatıra
eşyalarıydı.
Kızın üç arkadaşında da benzer fileler içinde aynı
cevizlerden vardı. Polis filelere bakmayıp madeni detektörünü
yolcuların el çantaları üzerinden geçirdi. Detektör çantanın
birinin üzerinde bir bip sesi çıkarmaya başlayınca, yüzü
kızaran delikanlı çantadan küçük bir Japon fotoğraf makinesi
çıkardı. Yeniden gülüştüler. Polis memuru grubu çıkış
salonuna uğurladı.
Salon Maurituis'ta uçağa binmiş olan transit yolcularıyla
iyice doluydu; geniş pencerelerden yakıt ikmali yapılan dev
Boeing 747'in ışıldakların altında parıl parıl beklediği
görülüyordu.
Salonda oturacak boş yer olmadığından, dört kişilik grup
tavanda dönen geniş kanatlı yelpazelerden birinin altında
durdular. Gece çok sıcak ve rutubetliydi.
Kapalı odanın içindeki sigara dumanı ve sıcak vücutlardan
yükselen koku havayı katlanılmaz derecede bozmuştu.
İki erkek arkadaşından beş altı santim ve kız arkadaşından
da bir baş uzun olan sarışın kız yüksek sesle konuştuğundan,
salonda bekleyen yüzlerce transit yolcusunun dikkatleri bir
anda üzerlerine çevrilmişti. Salona girdikten sonra grubun
içinde bir değişiklik olmuştu, sanki güç bir engeli aşmışlar
gibi rahatlama, kahkahalarında ateşli bir heyecan vardı şimdi.
Hareketsiz duramaz gibiydiler; sürekli olarak ağırlıklarını bir
ayaklarından diğerine aktarıyorlar, elleriyle ya saçlarını ya da
üst başlarını düzeltiyorlardı.
Dört arkadaşın çok sıkı bir grup oluşturduklarının açıkça
belli olmasına karşın, transit yolcularından biri karısını
bırakıp oturduğu yerden kalktı.
Gruba yaklaşırken, “İngilizce bilir misiniz?” diye sordu.
Kır saçlı, koyu renk çerçeveli gözlüklü, servet ve başarının
verdiği rahatlığa sahip elli, elli beş yaşlarında bir adamdı bu.
Grup istemeye istemeye açıldı, yanıt veren uzun boylu
sarışın kız oldu.
“Elbette, ben de Amerikalıyım.”
“Sahi mi?” Adam sırıttı. “Vay canına!” Saklamaya gerek
duymadığı bir hayranlıkla bakıyordu kıza. “Şunların ne
olduğunu merak etmiştim de...” Eliyle kızın ayakları
dibindeki fileyi gösterdi.
“Deniz cevizi, “ dedi kız.
“Böyle bir şeyden söz edildiğini duymuştum, ama hiç
görmemiştim şimdiye kadar.”
“Aşk cevizi de derler, “ diye kız açıklamasını sürdürdü.
Çantadan meyvelerden birini çıkardı. “Nedeni de ilk bakışta
anlaşılır zaten.”
Cevizin iki yarısı bir insan kalçasından fark edilmeyecek
biçimde birleşikti.
“Kıçı,” dedi kız Çin porseleni kadar bembeyaz dişlerini
göstererek.
“Bu da önü.” Cevizi çevirip adama bir kadının cinsel
organı gibi tümsekli ve hafif tüylü meyveyi uzattı. Adamla
dalga geçtiği belliydi. Bir yandan da duruşunu değiştirip
kalçalarını hafifçe ileri uzatınca, adam elinde olmadan gergin
blucinin altında belli olan Venüs tepesine baktı. Pantolonun
kumaşı kızın bacak arasına iyice girmişti.
Adamın yüzü kızardı, birden soluğu kesilir gibi oldu.
“Erkek meyve ise kol kadar kalın ve uzundur.” Kız
masmavi gözlerini irileştirerek adamın yüzüne baktı. O ana
kadar yerinde oturan karısı da şimdi dişisel bir içgüdüyle
kalkmış yanlarına yaklaşıyordu. Kocasından çok genç ve
hamileydi.
“Seychelliler dolunayda erkek bitkinin köklerini topraktan
çekip dişiyle çiftleşmeye gittiğini söylerler...”
Sarışının yanındaki ufak tefek, kara saçlı kız, “Kol kadar
uzun ve kalın ha! Vay canına!” diye gülümsedi. O da alaya
başlamıştı. İki kız adamın pantolonuna indirdiler bakışlarını.
Adam huzursuzca kıpırdandı. Yanındaki iki genç de onun bu
haline gülümsediler.
O sırada karısı gelip kocasının kolunu çekiştirmeye
başlamıştı. Kadının üst dudağında saydam çıbanlar gibi iri ter
damlaları vardı.
“Harry, kendimi iyi hissetmiyorum, “ diye mızmızlandı.
Adam rahatlamış ama bütün havası ve kendine güveni
sarsılmış bir halde, “Gitmem gerek, “ diye mırıldandı.
Karısının koluna girdi, uzaklaştılar.
Kara saçlı kız Almanca, “Tanıdın mı onu?” diye hâlâ
gülümseyerek ama çok hafif bir sesle sordu arkadaşına.
Sarışın da aynı dilde, “Harold McKevitt, “ dedi. “Forth
Worth'lu beyin cerrahı.
Cumartesi günü kapanış toplantısında bir bildiri okudu.
Büyük balık, hem de çok büyük...” Bir kedi gibi pembe dilini
dudakları üzerinde gezdirdi.
O pazartesi gecesi Çıkış Salonu'nda bulunan dört yüz bin
yolcunun 360'ını çeşitli ülkelerden gelen cerrahlar ve eşleri
oluşturuyordu. Tıp dünyasının en ünlü adları arasında Avrupa,
Amerika, Japonya, Asya ve Güney Amerika'dan gelenlerin
bulunduğu bu topluluk, Mahe Adası'nın beş yüz mil
güneyindeki Mauritius Adası'nda yirmi dört saat önce sona
eren kongreden dönmekteydiler.
Kongre'nin bitiminden sonraki ilk uçuştu bu.
“British Airways, Nairobi ve Londra'ya BEA 070 numaralı
uçuş için transit yolcularının çıkış kapısına gelmelerini rica
eder.”
Çıkış kapısına doğru dalgalandı kalabalık.
“Victoria Kontrol, burası Speedbird Sıfır Yedi Sıfır. Kalkış
izni istiyorum.”
“Sıfır Yedi Sıfır kalkış izni verilmiştir. Sıfır Bir pistine
doğru hareket edebilirsiniz.”
“Nairobi'ye uçuş planımızı bildirin. Uçak tam dolu. Yolcu
sayısı 401.”
“Anlaşıldı, Speedbird. Uçuş planınız bildirilecek.”
Dev uçak henüz burnunu havaya dikmiş tırmanıyor,
emniyet kemerleri ve sigara içilmemesi konusundaki uyarı
ışıklan yanıyordu. Sarışın kızla arkadaşı en ön sırada, mutfak
bölümüyle pilot bölmesini ayıran duvarın önündeki
koltuklarda yan yana oturuyorlardı. Genç çiftin oturduğu bu
1a ve 1b koltukları daha aylarca öncesinden ayrılmıştı.
Sarışın kız arkadaşına başıyla işaret verince, genç adam
kızı yan tarafta oturan yolculardan gizlemek için öne eğildi.
Sarışın kız fileden bir deniz cevizi çıkarıp kucağına
yerleştirdi.
Ceviz doğal ayrılma yerinden kesilmiş, sütü ve beyaz eti
boşaltıldıktan sonra yine eski durumuna gelecek biçimde
dikkatle yapıştırılmıştı. Bu işlemin yapıldığı ancak çok
dikkatli bir incelemeyle anlaşılabilirdi.
Kız aralığa madeni bir araç sokup çevirdi, cevizin iki
parçası Paskalya yumurtası gibi iki yana açıldı.
Kabukların oluşturduğu yuvalar plastik köpükle örtülüydü,
içinde her biri bir beyzbol topu boyunda yumurtayı andıran
gri renkli iki nesne vardı.
Bunlar Doğu Alman yapımı ve Varşova Paktı içinde MKIV
(C) kod adıyla anılan el bombalarıydı. Bombaların dış yüzeyi
elektronik maden detektörlerinin denetiminden geçmek için
zırhlı plastikle kaplıydı. El bombalarının çevresindeki sarı
çizgi şarapnel etkisi olmadığını, yüksek derece patlama
niteliği olduğunu belirtiyordu.
Sarışın kız el bombasını sol eline alıp emniyet kemerini
açtı ve sakin bir tavırla yerinden kalktı. Perdeyi açıp mutfak
bölümüne geçerken diğer yolcular onunla ilgilenmediler bile.
Ancak hâlâ emniyet kemerleri bağlı olan kabin memuruyla iki
hostes, bölmelerine giren kızı görünce çok şaşırmışlardı.
“Özür dilerim, hanımefendi, ama pilot emniyet kemeri
ışıklarını söndürene kadar yerinizden kalkmamanızı rica
edeceğim.”
Sarışın kız elini kaldırıp adama parlak gri yumurtayı
gösterdi.
“Bu bir tank mürettebatını öldürmek için geliştirilmiş özel
el bombasıdır. Bu uçağın pilot bölmesini bir kesekâğıdı gibi
parçalar ve elli metre çevresindeki insanları sarsıntı etkisiyle
öldürür.”
Karşısındakilerin yüzlerinde korkunun kötülük dolu bir
çiçek gibi açtığını gördü.
“Elimden bıraktıktan üç saniye sonra patlamak üzere
ayarlanmıştır.” Sarışın kızın gözleri heyecandan parıldıyor,
soluğu kesik kesik çıkıyordu.
Kabin memuruna işaret etti. “Sen beni pilot bölmesine
götür. Sizler de yerlerinizden kıpırdamayın. Konuşmayın ve
hareket etmeyin.”
Uçuş ekibi, araç gereç ve elektronik aygıtlarla zaten çok
dar olan pilot bölmesine girince, üç adam şaşkınlıkla
arkalarına döndüler. Sarışın kız elindekini kaldırıp gösterdi.
Pilotlar durumu bir anda kavradılar.
“Uçağın komutasını ben ele alıyorum, “ dedi sarışın kız.
Sonra uçuş mühendisine döndü. “Telsizleri kapat!”
Mühendis kaptan pilota baktı, adamın başını eğdiğini
görünce, telsizleri sırayla kapatmaya başladı: Yüksek frekans,
çok yüksek frekans...
“Uydu aktarmasını, “ dedi kız. Uçuş mühendisi kızın
bilgisine şaşıp yüzüne baktı.
“Böceğe dokunayım deme!” Mühendis gözlerini kırpıştırdı.
Kimse, ama şirketin dışında kimse sağ dizinin dibindeki
düğmenin varlığını bilemezdi. Buna basıldığı anda uçağın
pilot bölümündeki bütün konuşmalar Londra'da Heathrow
Kontrol Merkezi'nde banda alınırdı. Uçuş mühendisi elini
çekti.
“Böcek devresinin sigortasını çıkar.” Kız mühendisin
başının üstündeki kutuyu işaret etmişti. Mühendis bir daha
baktı kaptan pilota. Ancak kızın sesi akrep kuyruğu gibi
yakıcıydı.
“Ne dersem onu yap.”
Mühendis sigortayı çıkarınca kız biraz rahatladı.
“Uçuş planını oku, “ diye emretti.
“Nairobi'ye kadar radar kontrolündeyiz, on üç bin metre
yükseğe çıkmak için iznimiz var.”
“'Operasyon normal' kaç dakika sonra?”
'Operasyon normal' uçuş planının uygulandığını belirtmek
için Nairobi Kontrol Merkezi'ne verilen rapordu.
“On bir dakika otuz beş saniye sonra.” Uçuş mühendisi
çıkık alınlı, kara saçlı, yakışıklı bir gençti.
Kız Boeing'in pilotuna döndü, bakışlarıyla birbirlerini
ölçtüler. Kaptan pilotun kır saçları oldukça kısa kesilmişti.
İriyarı, kalın boyunlu, bir çiftçi ya da kasap gibi etli ve
kırmızı yüzlü bir adamdı. Ancak bakışları sabit, davranışı
sakin ve inatçıydı. Kız onun bir an bile gözden uzak
tutulmayacak biri olduğunu anlamıştı.
“Kendimi bu operasyona adadığımı bilmenizi isterim, “
dedi. “Davam için yaşamımı feda etmekten kaçınmam.” Koyu
mavi gözlerinde korkudan eser yoktu. Erkeğin bakışlarında
ilk kez kendine karşı bir saygı okuyordu şimdi. İyi bir işaretti
bu, planı zaten bu davranışlar hesaba katılarak hazırlanmıştı.
“Buna eminim, “ diye kaptan pilot başını salladı.
“Sizin bu uçaktaki 417 kişiye karşı bir göreviniz var, “ diye
kız sözünü sürdürdü. “Benim emirlerimi tam olarak yerine
getirdiğiniz takdirde güvenlik içinde olacaklardır. Buna söz
veriyorum.”
“Pekâlâ.”
“Yeni rotamız şu olacak.” Kız pilota küçük beyaz bir kart
uzattı. “Rüzgâr tahminiyle varış saatini öğrenmek istiyorum.
İlk 'operasyon normal' raporundan sonra bu rotayı
izleyeceksiniz...” Kız dönüp uçuş mühendisine baktı.
“Dokuz dakika elli sekiz saniye, “ dedi mühendis.
“Ondan sonraki dönüşünüz çok hafif ve dengeli olacak.
Yolcuların şampanyalarının dökülmesini istemeyiz, değil
mi?”