Suç Ortakları - Agatha Christie

318 Pages·2010·1.13 MB·Turkish

by  Agatha Christie

Agatha Christie

Suç Ortakları

(Cinayet Ortakları)

Altın Kitaplar Yayınevi

Tarama: Kitappiri
Düzenleme: ORXXAN

1. Bölüm: Dairedeki Peri
Bayan Thomas Beresford divanın üzerinde oturduğu yeri
değiştirerek, sıkıntıyla pencereden dışarı baktı. Dışarıdaki
manzara hiç de iç açıcı değildi. Görebildiği yalnızca yolun
karşı tarafındaki birkaç apartman dairesiydi. Bayan Beresford
esnedi, sonra da iç çekerek, "Bir şeyler olmasını nasıl da
isterdim," dedi.
Kocası, onu serzenişle süzdü.
"Dikkatli ol Tuppence, senin bu dizginlenemez heyecan
tutkun beni korkutuyor."
Tuppence iç geçirerek, gözlerini kapadı, sanki hayallere
dalmıştı.
"En sonunda Tommy ile Tuppence evlendiler," diye
mırıldandı. "Ardından da mutlu bir yaşamları oldu. Altı yıl
sonra bile birlikte olmaktan mutluluk duyuyorlar. Ne tuhaf!
Her şey insanın kendi yaşamıyla ilgili olarak
düşündüklerinden ne kadar farklı gelişiyor."
"Çok doğru ve anlamlı bir tespit bu Tuppence. Ama
orijinal değil. Ünlü şairler, yazarlar ve özellikle de felsefeciler
hep aynı şeyi söylemişlerdir. Ayrıca, böyle dediğim için
umarım beni bağışlarsın, ama onların bunu senden çok daha
iyi ifade ettikleri de bir gerçek."
Tuppence, "Altı yıl önce," diye ekledi. "İnsanın senin gibi
bir kocası ve istediğini satın alacak kadar parası olması
durumunda, yaşamın muhteşem, dillerden düşmeyen sonsuz
bir ezgiden farksız olacağını düşünürdüm. Aynen senin, bu
konuda söyleyecek çok şeyleri olduğunu belirttiğin
yazarlardan birinin de dediği gibi."
Tommy soğuk bir tavırla, "Seni hayal kırıklığına uğratan
ben miyim, yoksa para mı?" diye sordu.
Tuppence nazikçe, "Bunu hayal kırıklığı olarak ifade
etmek doğru değil," diye mırıldandı. "Ben alışkanlıklarına
bağlı bir kadınım, hepsi bu. Bu, insanın kendisinin başına
gelene dek karşısındaki grip olan kişinin burnundan soluk
almaya çalışırken ne denli zorlandığını anlayamaması gibi bir
şey."
Tommy gülerek, "Yani sana talip olmamalı mıydım?" dedi.
"Gece kulüplerinde başka kadınlarla mı ilgilenmeliydim? Ya
da öyle bir şey işte."
"Hiç yararı olmazdı. Bu durumda sen de beni başka
erkeklerin yanında görürdün. Üstelik ben, senin başka
kadınlara karşı ilgi duymadığını anlardım ama sen, benim
başka erkeklerle ciddi şekilde ilgilenmediğimden emin
olamazdın. Kadınlar erkeklere oranla çok daha anlaşılmaz
yaratıklardır."
Tommy, "Erkeklerin arka planda kalmaları sadece
alçakgönüllülüklerinden kaynaklanır," diye mırıldandı. "Ama
sana ne olduğunu gerçekten de hiç anlayamıyorum Tuppence.
Neyin özlemi içindesin?"
"Bilmiyorum. Bir şeyler olsun istiyorum. Heyecanlı bir
şeyler. Yine eskisi gibi Alman casuslarının peşinden koşmak
istemez miydin Tommy? Bir zamanlar ne denli tehlikeli,
heyecanlı günlerimiz olmuştu. Hâlâ gizli serviste, istihbaratta
çalıştığını biliyorum ama yaptığın yalnızca büro işi. Hepsi o
kadar."
"Yani beni içki kaçakçısı kılığında Rusya'ya
göndermelerini komünizm aleyhine faaliyette bulunmamı
istemelerini ya da onun gibi şeyler yapmamı mı istiyorsun?"
Tuppence, "Bu hiç iyi olmazdı," dedi. "Sana eşlik etmeme
izin vermezlerdi. Üstelik heyecan arayan, bir şeyler yapmak
isteyen benim. Bütün gün boyunca söylenip duruyorum. Bir
şeyler olmalı."
Tommy elini kayıtsızca sallayarak, "Kadın kaprisi," dedi.
"Kahvaltıdan sonra yalnızca yirmi dakika çalışmam bütün
evi kusursuz bir hale getirmeme yetiyor. Bu konuda bir
şikâyetin yok, değil mi?"
"Her ne kadar tekdüze buluyor olsan da ev yönetimi
konusunda kusursuz olduğun bir gerçek Tuppence."
Tuppence, "Yaptığım işin kıymetinin bilinmesi çok hoş,"
dedi ve ekledi. "Ama tabii sen işi olan biri olarak bu iç
sıkıntısını anlayamazsın. Tommy, bana içtenlikle söyle, arada
sırada da olsa sen de biraz heyecanlı bir şeyler olmasını
istemiyor musun?"
"Hayır. Hiç sanmıyorum. Ayrıca bunun büyük olasılıkla iyi
bir şey olmayacağını düşününce de, bir şeyler olmasını
istemek bana çok saçma geliyor."
Tuppence iç çekti.
"Şu erkekler ne kadar da düşünceli oluyorlar," dedi. "Sen
hiç romantik bir macera, biraz heyecan yaşamayı özlemiyor
musun?"
"Yine hangi romanı okudun Tuppence?"
"Düşünsene ne heyecanlı olur... Birden kapı kuvvetle
çalınsa, koşup açsak ve içeri yalpalayarak ölü bir adam
girse..."
Tommy alaycı bir tavırla, "Ölüler kapıyı çalmazlar," dedi.
Tuppence, "Haydi canım ne demek istediğimi çok iyi
biliyorsun," dedi. "Romanlarda hep öyle olmaz mı, kurban
ölmeden hemen önce kapıyı çalar, açtığında dedektifin
ayaklarının dibine yığılarak son gizemli sözcüklerini fısıldar.
Örneğin 'Lekeli. Leopar' ya da bunun gibi bir şey."
"Sana Schopenhauer veya Emmanuel Kant'tan bir şeyler
okumanı öneririm."
Tuppence, "Asıl o gibi şeyler sana gerekli," dedi. "Gittikçe
şişmanlıyor ve tembelleşiyorsun."
Tommy bu sözlere içerleyerek öfkeyle, "Hiç de değil,"
dedi. "Hem aslında zayıflamak için egzersiz yapan sensin."
"Bunu herkes yapıyor. Ayrıca ben, sana şişmanladığını
söylerken bunu sadece mecazi anlamda söylemiştim. Yani
giderek rahatına düşkün, vurdumduymaz ve çıtkırıldım biri
olduğunu söylemek istedim."
Kocası, ona bakarak, "Sana neler oluyor hiç
anlayamıyorum," dedi.
Tuppence, "Heyecanın büyüsü, karşı konulamaz
çekiciliği," dedi. "Hem biliyor musun, evli bir kadın için bu
romantizm aramaktan çok daha iyi. Ancak itiraf etmeliyim ki
bazen bunu da düşünmüyor değilim, örneğin şöyle yakışıklı
bir adam ile tanışsam."
Tommy, "Ben varım ya," dedi. "Bu senin için yeterli değil
mi?"
"Benim kastettiğim yanık tenli, yakışıklı esmer bir adam.
Güçlü, kuvvetli, gözü pek, her şeyi yapabilen, vahşi atları
kementle yakalayabilen..."
Tommy alaycı bir ses tonuyla, "Bir de meşin pantolon ve
kovboy şapkası oldu mu tamam," dedi.
Tuppence bu alaycı tavrı umursamayarak ekledi. "Bu kişi
vahşi doğada yaşamış olmalı. Ve bana delicesine âşık olmalı.
Tabii ben yine de onu reddedeceğim, evliliğime bağlı
kalacağım, ama yüreğim içten içe onun için çarpacak."
Tommy, "Aslında ben de birçok kez gerçekten güzel bir
kızla tanışmış olmak istemişimdir," dedi. "Örneğin bana
deliler gibi âşık olacak saman sarısı saçları olan bir kızla.
Ama açıkçası ben, onu reddetmeyi düşünemem bile.
Gerçekten de yapmam bunu."
Tuppence, "Münasebetsiz," diye mırıldandı.
"Gerçekten de, neyin var senin Tuppence? Daha önce hiç
böyle konuştuğunu duymamıştım."
"Doğru. Haklısın. Uzunca bir süredir içim içimi yiyor,
insanın her istediğini elde etmesi de çok tehlikeli olabiliyor.
Tabii istediğini alabilecek kadar paran olması da. Şapka
dışında."
Tommy, "Daha şimdiden kırk tane şapkan var," dedi.
"Hepsi de birbirine benziyor."
"Şapkalar böyledir. Aslında birbirlerine benzemezler.
Aralarında daima ufak farklılıklar vardır. Daha bu sabah
Violette'de çok güzel bir şapka gördüm."
"Eğer aklına ihtiyacın olmayan şapkaları satın almaktan
daha iyi bir şey gelmiyorsa."
Tuppence, "İşte bu," dedi. "Kesinlikle bu. Daha başka bir
işim ya da düşüncem olsaydı... Sanırım bana iyi bir iş gerek.
Ah Tommy heyecanlı bir şeyler olsun istiyorum. Bunun bizim
için iyi hatta çok iyi olacağını hissediyorum. Bir peri
çıkagelse."
Tommy, "Ah," dedi. "Bunu söylemen ilginç."
Yerinden kalkıp odanın öte tarafındaki yazı masasına gitti.
Döndüğünde elinde masanın çekmecesinden aldığı birkaç
fotoğraf vardı.
Tuppence, "Demek tabettirdin," dedi. "Bu hangisi? Bu,
odanın benim çektiğim fotoğrafı mı yoksa senin çektiğin mi?"
"Benim çektiğim. Seninki yanmış. Her zamanki gibi."
Tuppence, "Benden daha iyi yapabileceğin bir iş olduğunu
düşünmek bile gözlerinin parlamasına yetiyor," dedi.
"Saçmalıyorsun. Ama yine de seni bağışlıyorum. Neyse
bak, sana asıl göstermek istediğim bu."
Eliyle fotoğrafın üzerindeki beyaz bir lekeyi işaret etti.
Tuppence, "Film o noktada çizilmiş," dedi.
"Hiç de değil. Tuppence bu bir peri."
"Tommy, sen delirdin galiba."
Tommy elindeki büyüteci uzattı.
"Kendin bak."
Tuppence fotoğrafı dikkatle inceledi. Biraz hayal gücü,
biraz istek filmdeki çiziğin kanatlı bir melek olarak
nitelendirilmesine yeterli olabilirdi.
Tuppence, "Kanatları da var!" diye bağırdı. "Ne hoş.
Kanatlı bir peri evimize bizi ziyarete gelmiş. Ne dersin bunu
Conan Doyle'a yazalım mı? Ah Tommy acaba bize
dileklerimizin gerçekleşmesinde yardımcı olur mu?"
"Bunu yakında anlarız. Bütün gün heyecanlı bir şeyler
olmasını isteyip durdun."
O anda kapı açıldı ve içeriye on beş yaşlarında bir oğlan
çocuğu girdi. Çocuk kararsızlık içinde bocalar gibiydi, sanki
evin kâhyası mı, yoksa uşak mı olduğunu kestiremiyor bu
yüzden de nasıl davranacağını bilemiyordu.
"Evde misiniz madam? Biraz önce ön kapının zili çaldı
da."
Tuppence, Albert'in gerekli onayı alıp odadan çıkmasının
ardından iç geçirerek, "Albert'in sinemaya gitmesini işte bu
yüzden istemiyorum," dedi. "Şimdi de aristokrat kâhyalarına
öykünüyor. Neyse ki onu bir zamanlar yaptığı gibi kapıya her
gelenden kartvizitini isteyip, gümüş tepsiyle bana getirmekten
vazgeçirebildim."
Kapı yeniden açıldı ve Albert sanki bir asalet unvanı
belirtircesine, "Bay Carter," dedi.
Tommy şaşkınlık içinde, "Şef," diye mırıldandı. Tuppence
heyecanla yerinden sıçrayarak, içeriye giren orta yaşları bir
hayli geride bırakmış, uzun boylu, zeki bakışlı ve yorgun
adamı selamladı.
"Bay Carter, sizi görmek ne büyük mutluluk."