Sıfıra Doğru - Agatha Christie

214 Pages·2003·0.77 MB·Turkish

by  Agatha Christie

AGATHA CHRISTIE

SIFIRA DOĞRU

Türkçesi: Gönül Suveren

Epub Düzenleme: Üç Nokta

Altın Kitaplar
Altın Kitaplar Yayınevi
Kitabın Orijinal Adı: Towards Zero
2. Basım: Mayıs 2001

Akdeniz Yayıncılık A.Ş.
Matbaacılar Sitesi No: 83

Bağcılar - İSTANBUL

ISBN 975-21-0173-9

ALTIN KİTAPLAR YAYINEVİ

Celâl Ferdi Gökçay Sk. Nebioğlu İşhanı

Cağaloğlu - İstanbul

Tel: [phone]
Faks: (0212)526 80 11

www.altinkitaplar.com
info @altinkitaplar.com.tr
CİNAYET OLAYINA KARIŞANLAR
Treves: Yaşlı avukat. Kriminolojiye meraklıydı.
Battle: Scotland Yard'dan başmüfettiş. Sakin bir adamdı.
Sylvia Battle: Başmüfettişin kızı. Başı dertteydi.
Nevile Strange: Genç ve yakışıklı bir adam. İyi bir sporcuydu.
Kay Strange: Nevile'in ikinci karısı. Şahane güzeldi.
Audrey Strange: Nevile'in ilk karısı. İçine kapanık bir insandı.
Camilla Tressilian: Yaşlı bir kadın. Biraz eski"kafalıydı.
Mary Aldin: Camilla'nın uzaktan akrabası. Zeki ve
becerikliydi.
Ted Latimer: Çok yakışıklı bir genç. Kay'in arkadaşıydı.
Thomas Royde: Audrey'nin akrabası. Sakin ve sessiz bir
adamdı.
Jane Barrett: Oda hizmetçisi. Lady Tressilian'a çok sadıktı.
James Leach: Müfettiş. Dayısı Battle'dan yardım bekliyordu.
Hurstall: Yaşlı uşak. Sinirleri gerilmişti.
Angus MacWhirter: Dürüst bir İskoçyalı. İntihara kalkışmıştı.

BAŞMÜFETTİŞ BATTLE'IN ELİNDE ŞU
İPUÇLARI VARDI
Bir golf sopası,
Bir tenis raketi,
Bir ip,
Sinameki,
Bir çıngırak,
Saç telleri,
Bir sopa,
Pudra,
Kan lekeleri,
Temizleyiciye verilen bir elbise.

BATTLE ŞU SORULARI CEVAPLAMAK
ZORUNDAYDI
Kadın kaçta öldürülmüştü?
Asansör gerçekten bozuk muydu?
Bay Treves'in sözünü ettiği özellik neydi?
Katil solak mıydı?
Nevile'in düşmanı kimdi?
Köşkte toplanma fikri kimindi?
Hizmetçi neden uyutulmuştu?
Cinayetin acayip yönü hangisiydi?
Katil normal bir insan mıydı?
MacWhirter ne görmüştü?
GİRİŞ
19 Kasım
Şöminenin önündeki grup avukatlarla diğer hukukçulardan
oluşmuştu. Avukat Martindale, Savcı Rufus Lord, Carstairs
davasında kendisine isim yapan genç Daniels, Yargıç Bay
Cleaver, Bay Lewis ve ihtiyar Bay Treves.
Bay Treves seksenine yakındı. Pek olgun ve tecrübeliydi.
Söylediklerine göre İngiltere'de aile sırlarını bu ünlü avukat
kadar bilen kimse de yoktu.
Düşüncesiz bazı kimseler sık sık, "Bay Treves anılarını
yazmalı," diyorlardı.
Ama Bay Treves bunun olanaksız olduğunu biliyordu. Çünkü
o yaşa kadar çok şey öğrenmişti. Avukatlığı çoktan bırakmıştı
fakat meslektaşları hâlâ onun fikirlerine büyük değer
veriyorlardı. Bay Treves kesin ve ince sesini yükselttiği
zaman herkes onu saygılı bir sessizlikle dinliyordu.
Şöminenin önündeki grup birçok söylentilere yol açan ve o
gün sona eren bir davayı tartışıyordu. Bir cinayet olayıydı bu
ve sanık suçsuz bulunmuştu. Şimdi hukukçular davayı
yeniden inceliyor ve teknik eleştirilerde bulunuyorlardı.
Savcı, tanıklarından birine fazla güvenmekle hata etmişti.
Sanığın avukatı genç Arthur, hizmetçi kızın söylediklerinden
iyice yararlanmıştı. Yargıç Bentmore davayı özetlerken
durumu düzeltmeye çalışmıştı ama boşuna. Olan olmuş ve
jüri hizmetçi kıza inanmıştı bir kere. Jüri üyeleri acayip
oluyordu. İnsan onların neyi yutacağını, neyi yutmayacağını
önceden bilemiyordu. Ama bir şey bir kere kafalarında yer
etti mi Nuh diyor, peygamber demiyorlardı. Bu sefer de jüri
hizmetçi kızın demir çubuk konusunda doğruyu söylediğine
inanmıştı. İşte o kadar...
Tartışma yavaş yavaş sona erdi. Hepsine de bir eksiklik
varmış gibi geliyordu. Sonra herkes yavaş yavaş Bay Treves'e
doğru dönmeye başladı. O tartışmaya katılmamıştı.
Bay Treves koltuğunda arkasına yaslanmış dalgın dalgın
gözlüğünün camlarını siliyordu. Odadaki sessizliği fark
ederek çabucak başını kaldırdı. "Efendim? Bana bir şey mi
sordunuz?" Avukat Lewis, "Lamorne davasından söz
ediyorduk, efendim," diye açıkladı. Sonra da bir şey
bekliyormuş gibi durakladı.
Bay Treves, "Evet, evet," dedi. "Ben de onu düşünüyordum."
Sessizlik saygılı bir hal aldı.
Bay Treves hâlâ gözlüğünü siliyordu. "Korkarım ben hayal
gücümün etkisinde kaldım. Yaşlanmanın bir sonucu bu
sanırım. Benim yaşımda bir insan isterse hayallere daldığını
iddia edebilir."
Lewis başını salladı. "Tabii, efendim." Ama yüzünde şaşkın
bir ifade belirmişti.
Bay Treves, "Ben hukukla ilgili noktaları düşünmüyordum,"
dedi. "İlgimi daha çok davaya karışan kimseler çekti benim."
Herkes şaşırdı. Onlar yargıcın karşısına çıkan kimselere
sadece birer tanık olarak bakmış ve sözlerine inanılır mı,
inanılmaz mı, diye düşünmüşlerdi. Sanık konusunda ise, "O
suçlu mu yoksa karar verildiği gibi suçsuz mu?" diye bile
sormamışlardı.
Bay Treves düşünceli düşünceli mırıldandı. "İnsanlar... Her
türde, boyda, biçimde insan... Bazıları akıllı, çoğu akılsız...
Hepsi değişik yerlerden geldiler. Lancashire'dan,
İskoçya'dan... O lokantacı İtalya'dan... Öğretmen kadın
Ortabatı'da bir yerden... Hepsi de olayların ağına düştüler. Ve
sonunda kurşuni bir kasım günü Londra'da yargıcın karşısına
çıktılar... Her biri de davaya bir katkıda bulundu. Her şey bir
cinayet davasıyla sonuçlandı." Yaşlı adam bir an durarak
parmaklarını usulca dizine vurdu.
"Güzel bir cinayet romanına benziyordu bu. Fakat bildiğiniz
gibi o hikâyelere yanlış yerden başlarlar. Yani cinayetten.
Oysa cinayet, olayın sonudur. Aslında hikâye bu cinayetten
çok daha önce başlar. Bazen yıllar önce. Nedenler ve olaylar
belli bazı kim-* seleri, belirli bir noktaya toplar. Belli bir
günde belli bir saatte... O küçük hizmetçi kızın tanıklığını ele
alalım. Eğer bulaşıkçı kız, onun sevgilisini çimdiklemeseydi,
hizmetçi de öfkelenerek çalıştığı yerden çıkmayacaktı.
Lamorne'ların yanına girmeyecek ve davada da savunmanın
baştanığı olamayacaktı. Sonra Giuseppe Antonelli, o bir ay
için ağabeysinin yerine çalışmaya gelmişti. Ağabeysinin
gözleri bayağı kördü. O yerinde kalsaydı Giusep-pe'nin
keskin gözleriyle gördüğü şeyleri fark bile etmeyecekti. Eğer
devriye gezen polis 48 numaralı evde çalışan ahçıya âşık
olmasaydı, işine geç kalmayacaktı..." Usulca başını salladı.
"Onların hepsi de belirli bir noktaya ve bir ana doğru
sürükleniyorlardı. Kritik ana! Sıfır noktasına!" Hafifçe
ürperdi.