Ölüm Diken Üstünde - Agatha Christie

251 Pages·1992·0.89 MB·Turkish

by  Agatha Christie

Agatha CHRISTIE

ÖLÜM DİKEN ÜSTÜNDE

Çeviren: Gönül SUVEREN
Düzenleme: Ayhan HOCHA
Uçaktaki Ölümle Ilgisi Olanlar
Janet Grey: Güzel bir kız. Ona piyangodan para
çıkmıştı.
Norman Gale: Yakışıklı bir genç. Janet’i ilk gördüğü an
beğenmişti.
Cicely Horbury: Kontes. Kaba ve açgözlü bir kadındı.
Lady Venetia Kerr: Soylu bir kadın. Kont Horbury’nin
yanlış bir evlilik yaptığını düşünüyordu.
Roger Bryant: Tanınmış bir doktor. Müziğe ilgisi vardı.
Armand Dupont: Ünlü bir arkeolog. Çevresinde
yaşanan olaylardan çok geçmişle
ilgileniyordu.
Charles Dupont: Armand Duporıt’un oğlu. Sevimli,
çocuksu bir gençti.
Daniel Clancy: Dedektif romanları yazarı. Polise çok
sinirleniyordu.
James Ryder: iş adamı. Kendini ilgilendiren birtakım
sorunları vardı.
Madam Giselle: Yaşlı bir kadın. Birçok kişinin sırrını
biliyordu.
Elise Grandier: Giselle’in hizmetçisi. Hanımına çok
bağlıydı
Henry Mitchell: Garson. Cinayet onu çok sarsmıştı.
Albert Davis: Garson. Olayı çok heyecanlı buluyordu.
Madeleine: Kontes Horbury’nin oda hizmetçisi; Biraz
nankördü.
Alexander Thibault: Gisele’in avukatı. Kadının özel
hayatı hakkında fazla bir şey bilmiyordu.
Anne Morisot: Genç bir kız. Herkes ona merak
duyuyordu.
Japp: Scotland Yard Müfettişi. Katilin cesareti onu
şaşırtıyordu.
Fournier: Surete’dendi. (Fransız Ulusal Polis Teşk.)
Katilin psikolojisine Önem vermekteydi.

ve
HERCULE POİROT
Hercule Poirot’nun Elinde Şu İpuçları Vardı
• Bir flüt
• Süslü çubuklar
• Bir boru
• Mavi bir şişe
• Beyaz bir toz
• Bir diken
• Bir defter
• Bir kutu
• Bir eşekarısı
• İki kaşık.
Cinayeti Çözebilmek için Poirot Şu Soruları
Yanıtlamalıydı
• Yılan zehirini kimler ele geçirebilirdi?
• Katil boruyu niçin vantilatör deliğinden atmamıştı?
• Anne Morisot neden ortaya çıkmıyordu?
• Amerikalı turist kimdi?
• Siyah defterde yazdı olanlar kimlerdi?
• Cinayet kimlerin işine yaramıştı?
• Cicely Horbury neden korkuyordu?
• Eşekarısının uçakta ne işi vardı?
• Dikenin ucundaki renkli ipek neden değiştirilmişti?
• Gerçek İpucu neden yanlış birini gösteriyordu?
1
Sıcak eylül güneşi La Bourget Havaalanını
kavuruyordu. Yolcular ağır ağır ilerleyerek birkaç
dakika sonra Londra’ya hareket edecek olan büyük
uçağa binmekteydiler.
Uçağa son girenler arasında bulunan Janet Grey
Derleyerek on altı numaralı koltuğa oturdu. Yolcuların
çoğu yerlerini almışlardı bile.
Yan tarafta iki kadın konuşuyor daha doğrusu ince,
tiz bir kadın sesi çevrede yankılanıyordu. Janet’in
dudakları hafif, alaycı bir gülümsemeyle büküldü. Bu
tip seslerin sahiplerini öyle iyi tanırdı ki...
"A, öyle mi, hayatım?.. Hayret... Hiç bilmiyordum...
Nerede demiştin... Juan les Pins’de mi?.. A, evet... Ya,
Le Pinet’de mi?,. Evet, hep aynı kişiler... Tabii, beraber
oturalım... A, olmuyor mu? Kim?.. Ya, anlıyorum."
Sonra bir erkeğin sesi duyuldu. İngiliz olmadığı
konuşmasından anlaşılan nazik bir yolcunun sesi.
"Bana şeref verirsiniz, madam..."
Janet gözucuyla baktı. Kafası yumurta biçimi, pos
bıyıklı, ufaktefek, yaşlıca bir adam Janet’in sırasındaki
koltuktan kalkmış, kibar bir tavırla eşyalarını
topluyordu.
Genç kız başını çevirerek, ufaktefek yabancının
yerini bıraktığı iki kadını süzdü. Birini çok iyi
anımsıyordu. Kadını son kez bakara masasının
başında görmüştü. Yumruklarını heyecanla sıkıp sıkıp
açıyor, ustalıkla boyadığı porselen biblolara benzeyen
yüzü kâh sararıyor, kâh kızarıyordu. Janet, biraz
uğraşsam, kadının ismini de çıkarabilirim, diye
düşündü. Bir arkadaşı söz etmişti ondan.
"Kadın kontes," demişti. "Ama onun doğuştan asil
olduğunu sanma. Aslında müzikli revülerde dans
edermiş..." Bunu ona birinci sınıf masöz olan arkadaşı
Maisie söylemişti. Üstelik alay dolu bir sesle.
Janet dalgın dalgın, oysa diğer kadın gerçekten
soylu bir aileden. Ata binmeye meraklı, kırlar arasında
malikânesi olanlardan... diye düşündü.
Genç kız ondan sonra iki kadını unutuverdi. Çünkü
tam karşısına düşen koltuğa bakmamaya çalışıyordu.
Parlak mavi kravatlı genç bir adam oturuyordu orada.
Janet gözlerinin kravattan daha yukarıya kaymaması
İçin kendini tutuyordu...
Sonunda uçak havalandı. Londra’daki Croydon
Havaalanına yapılan öğle seferiydi bu. Uçakta öndeki
salonda on, arkadakinde on bir olmak üzere yirmi bir
yolcu vardı.
Uçak Fransa’nın üzerinden geçerek Manş’a doğru
ilerlerken, yolcular kendi düşüncelerine dalmışlardı
bile.
Janet Grey kendi kendine, ona bakmayacağım,
diyordu. Bakmamalıyım... En iyisi pencereden
dışarısını seyretmek... Veya belirli bir şey düşünmek...
Evet, en iyisi olanları düşünebilirim...
Janet bir kuaförde çalışıyordu. Bir gün içinden gelen
sese uyup, bir piyango bileti almıştı. Aslında bu onun
için pahalı bir şeydi. Kendine büyük ikramiye
çıkmamışsa da bin sterlin kazanmıştı. Genç kız bu
parayla ne yapacağını düşünmüş ve sonunda
Fransa’nın güneyinde Le Pinet’de bir hafta kalmaya
karar vermişti. Çalıştığı kuafördeki müşterilerin çoğu
tatillerini orada geçiriyordu. Güzel bir yer olmalıydı Le
Pinet.
Elbise sorunu onun için önemli değildi. Janet de
Londra’da çalışan bütün kızlar gibi az parayla zevkli ve
modaya uygun giyinmesini biliyor, saçlarını ve
manikürünü kendisi yapıyordu.
İşte böylece Janet. Le Pinet’ye gitti.
Genç kız kendi kendine, Le Pinet’de geçirdiğim on
günden yalnızca o olay mı anı olarak kaldı, diye sordu.
Az bir parayla kumar oynamaya karar vermişti ve
miktarı aşmamak amacındaydı. Janet hayatında ilk kez
rulet oynarken şansı kendine hiç yardım etmemişti.
Dördüncü gece aynı şey olmuştu. Janet oyun için
ayırdığı paranın son bölümü elinde numaralara
bakıyordu. Beş ve altı boştu. Kimse para koymamıştı
bunlara. Hangisine oynayayım. Beşe mi altıya mı, diye
kendi kendine sordu.
Küçük top dönmeye başlamıştı. Janet elini uzattı.
Altıya oynayacağım. O sırada başka bir oyuncu
parasını beş numaraya koymuştu.
Top dönerken yavaşladı ve sonra numaralardan
birinin üzerinde durdu.
"Beş numara.."
Janet öfkesinden neredeyse ağlayacaktı. Krupiye
paraları toplarken, Janet’in karşısındaki adam,
"Kazandığınız parayı almayacak mısınız?" diye sordu.
"Kazandığım parayı mı?"
"Evet."
"Bakın ben paramı altıya koydum."
"Hayır, yanılıyorsunuz. Ben altıya koydum, siz beşe."
Genç adamın gülümsemesi çok tadıydı. Güneşten
yanmış yüzünde, beyaz dişleri pırıl pırıl parlıyordu.
Mavi gözlü, siyah saçlıydı.
Janet biran duraksadıktan sonra parayı aldı.
Yaptığım doğru mu, diye düşünüyordu. Aklı biraz
karışmıştı. Belki de onun dediği gibi beşe oynadım.
Şaşkın şaşkın genç adama baktı. Yabancı rahat bir
tavırla gülümsüyordu.
"Evet, parayı almakla iyi ettiniz. Orada kalsaydı,
başka biri onun kendine ait olduğunu söyleyebilirdi.
Eski bir oyundur bu." Sonra dostça bir tavırla genç kızı
selamlayarak uzaklaştı.
Onun bu davranışı Janet’in hoşuna gitmişti. Eğer
genç adam, kuman bahane ederek, onunla arkadaşlık