Kurgudan da Garip - Chuck Palahniuk

277 Pages·2015·1.05 MB·Turkish

by  Chuck Palahniuk

Asilerin,
kaybedenlerin,
hayalperestlerin,
küfürbazların,
günahkârların,
beyaz zencilerin,
aşağı tırmananların,
yola çıkmaktan
çekinmeyenlerin,
uçurumdan atlayanların...
dili, sesi
Yeraltı Edebiyatı...
CHUCK PALAHNIUK: Gerçek adı Charles Michael
Palahniuk olan yazar 21 Şubat 1962’de Burbank,
Washington’da doğmuştur. Annesi ve babası Chuck on dört
yaşındayken ayrılır. Chuck ve kardeşleri annelerinin
ebeveyninin sığır çiftliğine yerleşir ve burada büyür. 1980’de
Columbia High School’u bitirdikten sonra Oregon
Üniversitesi’nde gazetecilik öğrenimi görür. Üniversite yılları
boyunca yazar olmayı aklından geçirmez. Geçimini
Freightliner adlı şirkette otomobil tamirciliği yaparak
sağlamaktayken, 1996’da, arkadaşlarıyla birlikte bir edebiyat
grubuna katılır ve burada Project Mayhem (Kargaşa Projesi)
adlı kısa hikâyeyi yazar. Söz konusu hikâye üç ay gibi kısa bir
süre içinde Fight Club’a (1996) [Dövüş Kulübü, çev. Elif
Özsayar, Ayrıntı Yay., 2001] dönüşür. İlk romanını
yayımlatması kolay olmaz. Pek çok kez reddedilir. Chuck
Palahniuk her reddedilişinde daha da “karanlık” yazmaya
başlar. Nihayet yayımlanan ilk romanı Dövüş Kulübü,
özellikle de 1999 yılındaki film uyarlamasının ardından
büyük ses getirir ve Pacific Northwest Booksellers
Association Award ve Oregon Book Award ödüllerine değer
bulunur. Survivor (1999) [Gösteri Peygamberi, çev. Funda
Uncu. Ayrıntı Yay., 2002]; Invisible Monsters (1999)
[Görünmez Canavarlar, çev. Funda Uncu. Ayrıntı Yay.,
2004]; Choke (2001) [Tıkanma, çev. Funda Uncu. Ayrıntı
Yay., 2003]; Lullaby (2002) [Ninni, çev. Funda Uncu. Ayrıntı
Yay., 2007]; Fugitives and Refugees (2003) [Kaçaklar ve
Mülteciler, çev. Esra Arışan. Ayrıntı Yay., 2005]; Diary
(2003) [Günce, çev. Funda Uncu. Ayrıntı Yay., 2005];
Haunted (2005) [Tekinsiz, çev. Funda Uncu. Ayrıntı Yay.,
2009]; Rant (2007) [Çarpışma Partisi, çev. Funda Uncu.
Ayrıntı Yay., 2010]; Snuff (2008) [Ölüm Pornosu, çev. Funda
Uncu. Ayrıntı Yay., 2011]; Pygmy (2009) [Pigme, çev. Gökçe
Çiçek Çetin. Ayrıntı Yay., 2012]; Tell-All (2010) ve Damned
(2011) adlı kitapları kaleme alan Palahniuk, halen Oregon’un
Portland şehrinde yaşamını sürdürüyor.
Ayrıntı Yayınları
Yeraltı Edebiyatı
Kurgudan da Garip
Chuck Palahniuk
Ayrıntı: 697
Yeraltı Edebiyatı Dizisi: 67
Kurgudan da Garip
Chuck Palahniuk
Kitabın Özgün Adı
Stranger Than Fiction
İngilizce’den Çeviren
Ahmet Ergenç
Yayıma Hazırlayan
Gökçe Çiçek Çetin
Originally published in the English language
under the title Stranger Than Fiction by
Chuck Palahniuk
© 2004, Chuck Palahniuk
Bu kitabın yayın hakları Ayrıntı Yayınları’na aittir.
Kapak İllüstrasyonu
Sevinç Altan
Kapak Düzeni
Gökçe Alper
Dizgi
Hediye Gümen
Baskı
Kayhan Matbaacılık San. ve Tic. Ltd. Şti
Davutpaşa Cad. Güven San. Sil. C Blok No: 244
Topkapı/İst. Tel: [phone]
Sertifika No: 12156
Birinci basım 2013
İkinci basım 2013
Baskı adedi 2000
ISBN 978-975-539-724-5
Sertifika No: 10704
AYRINTI YAYINLARI
Hobyar Mah. Cemal Nadir Sok. No:3 Cağaloğlu - İstanbul
Tel: [phone] - Fax: [phone]
www.ayrintiyayinlari.com.tr & [email protected]
Mick, Chick ve Chimp için,
Gerçek ve Kurmaca: Giriş
Eğer fark etmediyseniz, söyleyeyim; bütün kitaplarım diğer
insanlarla bağlantı kurmanın yolunu arayan yalnız bir insanla
ilgili.
Bu bir bakıma Amerikan rüyasının tersidir: Yükselip, bütün
ayaktakımının, otobanlardaki ya da daha kötüsü,
otobüslerdeki bütün o insanların üzerinde bir yerde
konumlanabilecek kadar zengin olmanın tersidir. Amerikan
rüyası ücra bir köşede yalnız duran büyük bir evdir. Howard
Hughes’unki gibi bir çatı katıdır. Ya da William Randolph
Hearst’ünki gibi dağ başında bir şatodur. Sadece sevdiğiniz
güruhu davet edebileceğiniz güzel, yalıtılmış bir yuvadır.
Kontrol edebileceğiniz, çatışma ve acıdan uzak bir çevredir.
Hâkim olduğunuz yerdir.
Bu ister Montana’da büyük bir çiftlik, ister binlerce
DVD’nin ve en hızlı internet bağlantısının bulunduğu bir
bodrum katı olsun, sonuç değişmez. Oraya gideriz ve artık
yalnızızdır. Yapayalnız.
Yeterince dibe vurduktan sonra –Dövüş Kulübü’nün,
apartman dairesine tıkılmış ya da Görünmez Canavarlar’ın,
kendi güzel yüzünden ötürü yalıtılmış anlatıcısı gibi– o güzel
yuvamızı yok eder ve kendimizi tekrar, daha büyük dünyanın
parçası olmaya zorlarız. Aslında birçok açıdan roman yazmak
da böyledir. Plan ve araştırmalar yaparsınız. Yalnız vakit
geçirip, her şeyi ama her şeyi kontrol ettiğiniz bu güzel
dünyayı kurarsınız. Telefonları açmazsınız. E-postalar birikir.
Ta ki onu yok edene kadar kendi hikâye dünyanızda
kalırsınız. Sonra, diğer insanların arasına karışmak için geri
dönersiniz.
Eğer hikâye dünyanız yeterince iyi satarsa, kitap turnesine
çıkarsınız. Röportajlar verirsiniz. Gerçekten insanlarla birlikte
olursunuz. Çok sayıda insanla. İnsanla, insanla, ta ki
insanlardan mideniz bulanana kadar. Ta ki kaçmaya,
uzaklaşıp...
...başka bir güzel hikâye dünyasına gitmeye can atana
kadar.
Bu böylece sürer gider. Yalnız. Beraber. Yalnız. Beraber.
Bunları okuduğunuza göre muhtemelen bu döngüyü
biliyorsunuzdur. Kitap okumak bir grup aktivitesi değildir.
Filme ya da konsere gitmeye benzemez. Yalnız olma halidir
bu.
Bu kitaptaki bütün hikâyeler diğer insanlarla birlikte
olmakla ilgili. Benim diğer insanlarla olmamla ya da
insanların beraber olmasıyla ilgili.
Şato inşa edenler için, aynı rüyaları paylaşan insanları
cezbedecek kadar büyük bir yer mozaiği sallamak demektir
bu.
Biçerdöver parçalama yarışlarına katılanlar için, bir araya
gelmenin bir yolunu; çiftlik malzemelerini parçalayarak
topluluklarını yeniden inşa ederken kuralları, amaçları ve
insanların yerine getireceği rolleri olan bir toplumsal yapı
bulmak demektir.
Marilyn Manson için ise yüzmeyi bilmeyen Ortabatılı bir
çocuğun, toplumsal yaşamın okyanusta cereyan ettiği
Florida’ya taşınması demektir. Burada, o çocuk halen diğer
insanlarla bağlantı kurmaya çalışmaktadır.
Bu kitapta, romanlar arasında yazdığım, kurgusal olmayan
hikâyeleri ve denemeleri bulacaksınız. Benim döngüm şöyle
işliyor: Gerçek. Kurmaca. Gerçek. Kurmaca.
Yazmanın dezavantajlarından biri de yalnız olmaktır.
Yazma kısmıdır. Yalnız-çatı-katı kısmıdır. İnsanlara göre,
yazar ile gazeteci arasındaki fark budur. Gazeteci, muhabir,
hep koşuşturur, avlanır, insanlarla tanışır, gerçekleri bulup
çıkarır. Hikâyeyi pişirir. Gazeteciler hep insanlar arasında ve
kısıtlanmış bir zamanda yazarlar. Kalabalık ve telaşlı.
Heyecan verici ve eğlenceli.
Gazeteciler dış dünyayla bağlantı kurmanız için yazarlar.
Bir iletişim kanalıdırlar.
Ama yazar olan bir yazar farklıdır. Kurmaca yazan herkes
–diye düşünür insanlar– yalnızdır. Belki bunun nedeni
kurmacanın sadece başka insanın sesiyle bağlantı kurmanızı
sağlıyor gibi görünmesidir. Belki de okumanın yalnız bir
eylem olmasıdır. Bizi diğer insanlardan ayıran bir hobidir
okumak.
Gazeteci, hikâyeleri araştırır. Yazar ise hayal eder.
İşin garip yanı şu ki, bir romancının bu tek, yalnız sesi, bu
güya yalıtılmış dünyayı yaratmak için diğer insanlarla
geçirmek zorunda olduğu süreyi bilseniz, afallayıp kalırsınız.
Romanlarıma “kurmaca” demek zor.
Yazmamın sebebi, büyük ölçüde, yazmanın beni haftada bir
diğer insanlarla bir araya getirmesiydi. Kitapları yayımlanmış
bir yazarın, Tom Spanbauer’in Perşembe geceleri mutfak