Karanlık Takip - Clive Cussler

450 Pages·2009·1.54 MB·Turkish

by  Clive Cussler

Büyük bankaların, merkez bankalarındaki altın rezervlerini
tüketmesiyle dünya büyük bir ekonomik krizin eşiğine gelir.
Altın ihti yacını kirli oyunlarla karşılamak isteyen dün yanın
bu en büyük bankaları, gözü dönmüş korsanlarla işbirliğine
girerler.
Eski ajan Cabrillo ve dahi ekibinin kurduğu şirket ise, tüm
bu olanlardan habersiz, Oregon adlı gemileriyle insafsız
korsanların peşine düşerler. Ancak kendilerini insan
kaçakçılı ğından köle ticaretine kadar varan amansız bir
takibin içinde bulurlar. Uzakdoğu, Avrupa ve Rusya
üçgeninde süren , Cabrillo ve ekibini ölüme hiç olmadığı
kadar yaklaştırır.

İNSAN AVCILARI
DENİZLERİN ALTINI ÜSTÜNE GETİRİYOR!
KURBANLAR ÇARESİZ... ,
AMA UNUTULAN BİR ŞEYVAR...
HİÇ KİMSE JUAN CABRILLO'YA KARŞI KOYAMAZ
Kitabin Orijinal Adi
DARK WATCH
Yayın Hakları
CLIVE CUSSLER & JACK DuBRUL
ALTIN KİTAPLAR YAYINEVİ VE TİCARET A.Ş.
CLIVE CUSSLER
ve JACK DuBRUL

KARANLIK TAKIP

TÜRKÇESİ
Füsun Doruker

Yazarın Yayınevimizden Çıkan Kitapları
KÖR DALIŞ
GİRDAP
BUZDAĞI
ENKAZ
BATIK
ŞEYTAN DENİZİ
KISKAÇ
SAHRADA AYAK SESLERİ
MAVİ VURGUN
ŞOK DALGASI
KÜKREYEN DENİZ
YILAN
ATLANTİS BULUNDU
MAVİ ALTIN
BUZ ATEŞİ
VALHALLANIN YÜKSELİŞİ
DENİZ AVCILARI
BEYAZ ÖLÜM
ALTIN BUDA
TRUVA HAZİNESİ
KAYIP KENT
KUTSAL TAŞ
CENGİZ HAN'IN HAZİNESİ
İSKELET SAHİLİ
Bölüm 1

Gökyüzünden usulca alçalan yaşlı Dassault Falcon jet,
Pyongyang'ın on sekiz kilo metre kuzeyindeki Sunan
Havaalanı'na iniyordu. Kuzey Kore Hava Sahası'na
girdiğinden beri onu yakından izleyen MiG uçağı da mo‐
torunun alevleri geceyi aydınlatarak oradan uzaklaştı.
Falcon'a hangara kadar kılavuzluk edecek kamyonun kasasına
bir makineli tüfek yerleştiril miş, başına da gözlerini nişan
aldığı kokpit penceresinden bir an bile ayır mayan bir asker
dikilmişti. Jet, havaalanı binasından uzak bir noktaya gö‐
türüldü. Daha tekerleklerine takozlar yerleştirilmeden,
ellerindeki AK47 tüfeklerini en küçük bir harekette
ateşlemeye hazır askerler uçağın çevre sini satıverdi. Jette, dış
dünyaya kapıları kapalı bu komünist ülkeye davet edilmiş,
çok önemli konuklar olduğu için bu önlemler alınmıştı.
Motorların susmasından birkaç dakika sonra yolcu kapısı
açıldı ve en yakındaki nöbetçiler hemen dikkat kesildi. Kapı
ağır ağır aşağıya inerken iç tarafındaki basamaklar açıldı ve
yeşil üniformalı, kepli bir erkek kapı da belirdi. Siyaha yakın
gözleri ve kemerli burnu, yüzünde sert ve aksi bir ifade
veriyordu. Ten rengi, açık çayı andırıyordu. Bir parmağını gür
bıyıklarında dolaştırdı ve çevresini saran askerlere
etkilenmediğini gösteren bir bakış atarak uçağın
merdiveninden indi. Peşinden de katil suratlı iki erkek
iniyordu; biri pahalı bir takım elbise, diğeri ise başında
kefiyesiyle Orta doğulular gibi giyinmişti.
Kuzey Koreli üç subay, askerlerin oluşturduğu kordondan
geçip uça ğa yaklaştı. En üst rütbeli subay resmi bir selam
vererek çevirmenin söz lerini Arapçaya tercüme etmesi için
bekledi.
"Albay Harun, Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti'ne hoş
geldiniz, diyor General Kim Don II ve Şam'dan buraya
yolculuğunuzun iyi geçtiği ni umduğunu söylüyor."
Suriye'nin stratejik roket güçlerinin başkan yardımcısı
Albay Harun başını eğerek karşılık verdi. "Bu kadar geç bir
saatte bizi şahsen karşıladık ları için generale teşekkür
ettiğimizi söyleyin. Özellikle Afganistan üzerin deyken uçağın
tuvalet atıklarını Amerikalı işgalcilerin üstüne boşalttığımız
için yolculuğumuzun daha keyifli geçtiğini de belirtin."
Tercüme edilen sözleri duyunca Koreliler kahkahalarla
güldüler ve Harun, çevirmene dönerek, "Dilimizi çok iyi
bildiğiniz için sizi takdir edi yorum ama İngilizce konuşursak
daha kolay anlaşabileceğimizi düşünüyo rum," dedi ve dönüp
doğrudan generale İngilizce hitap etti. "Anladığım kadarıyla
General Kim, ikimiz de ortak düşmanımızın dilini
konuşabiliyoruz."
General gözlerini kırptı. "Evet, böylece emperyalistleri
daha iyi tanı dım ve bunun bana avantaj sağladığını
görüyorum," diye yanıtladı. "Ayrı ca biraz Japonca da
biliyorum," diye ekledi albayı etkilemeye çalışarak.
"Ben de biraz İbranice biliyorum," dedi Harun üstün gelme
oyununu sürdürerek.
"İkimizin de ülkesine ve davasına kendini adadığı belli
oluyor."
"Amerika'yı bitirmek!"
General Kim, "Amerika'yı bitirmek!" diye yinelerken Arap
konuğu nun içinde de aynı ateşin yandığını bakışlarından
hissedebiliyordu.
"Uzun zamandır dünyanın dört bir köşesini kontrol altına
almaya ça lışıyorlar. Önce askerlerini gönderiyorlar, ardından
da iğrenç düşünceleriy le insanları zehirleyerek ağır ağır
dünyayı baskı altına almaya uğraşıyorlar."
"Tıpkı sizin gibi benim ülkemin sınırlarında da Amerikan
askerleri var. Ama çok hızlı ve kesin karşılık alacaklarını
bildikleri için ülkeme sal dırmaktan çekiniyorlar."
"Çok yakında," dedi Harun laubali bir gülüşle. "Bizim
vereceğimiz tepkiden de korkacaklar. Elbette sizin
yardımınızla."
Kim de Suriyeli gibi gülüyordu. Dünyanın iki farklı
noktasında yetiş miş iki adam sanki aynı ruhu paylaşıyor,
Batılı olan her şeyden nefret edi yordu. Bu nefretle
büyümüşler, yıllar süren eğitimle şekillenmişlerdi. Biri si asil
bir dini yanlış bir biçimde algılıyor, öteki de devletin
yıkılmazlığına şüphesiz inanıyordu, ama önemli olan inancın
şekli değil sonucuydu. Gü zelliği savaşta görüyor, kaostan
besleniyorlardı.
"Grubunuzun, doğu sahiline. Wosan yakınındaki Munch'on
Donan ma Üssü'ne götürülmesi için gerekli hazırlıkları
yaptık," dedi General Kim. "Pilotlarınız Pyongyang'da
kalacak yer istiyorlar mı?"
Harun bıyığını sıvazlayarak, "Çok naziksiniz general,"
dedi. "Ama uçağın hemen Şam'a dönmesi gerekiyor.
Pilotlardan biri yol boyunca uyu duğu için Suriye'ye kadar
uçağı o kullanabilir. Eğer yakıt ikmalini yaptırabilirseniz,
hemen yola çıkmalarını istiyorum."
"Nasıl isterseniz." General Kim, astsubayına döndü ve
emir, güven lik şefine iletildi. Harun'un iki yardımcısı, daha
bavulları indirirken yakıt tankeri uçağa yanaşmış ve işçiler de
hortumu çözmeye başlamışlardı.
İçi sigara ve lahana turşusu kokan Çin yapımı limuzinin
kilometre sa yacı en az üç yüz bini gösteriyordu. İçine çökmüş
koltuklar ince yapılı Ku zey Koreli generali adeta yutmuş
gibiydi. Pyongyang ile Wosan'ı birleştiren Kumganğ Dağı
Otoyolu ülkenin en iyi yollarından biriydi; ama yine de da‐
racık virajlardan, tehlikeli uçurumların kenarlarından
geçerken limuzini sanki amortisörleri kırılacak kadar
zorluyordu. Otoyolun kenarında çok az bariyer vardı ve
arabanın farları ancak cılız bir el feneri kadar çevreyi ay‐
dınlatıyordu. Ayın soğuk ışığı olmasa bu yolculuk asla
yapılamazdı.
Ülkenin adeta belkemiği gibi tam ortasından geçen dağları
aşarken, "Birkaç yıl önce güneydeki bir şirkete, bu dağlara
turistik geziler düzenle me izni verdik," dedi Kim. "Bazıları bu
dağların kutsal olduğunu söyler. Şirketten; yollar, patikalar,
oteller ve lokantalar inşa etmesini istedik. Yol cu gemilerini
yanaştırmak için kendi özel limanlarını bile yapacaklardı. Şir‐
ket uzun bir süre epey turist gönderdi, ama yaptıkları yatırımı
kazançlı hale getirmek için kişi başına beş dolar alıyorlardı.
Ayrıca nostalji peşinde ko şan fazla insan olmadığından ve
özellikle biz, yollara nöbetçiler dikip tu ristleri taciz etmeye
başladıktan sonra gelenlerin sayısı gittikçe azaldı. Ar tık
buraya turist göndermiyorlar, ama hükümetimize garanti
ettikleri gibi bir milyar dolar ödüyorlar."
Grubun içinde İngilizce konuşan tek Suriyeli olan Harun bu
sözler üzerine gülümsedi.
"İşin en güzel yanı," diye devam etti Kim. "Otel şimdi bir
ordu kışlası."
Bu kez Harun yüksek sesle güldü.
Havaalanından ayrıldıktan iki saat sonra limuzin, Kumganğ
Dağı'ndan aşağıya inmiş, sahildeki ovayı geçip Wosan'ın
kuzeyine dönmüştü ve şimdi Munch'on Donanma Üssü'nün
dış güvenlik duvarına yaklaşıyorlardı.
Nöbetçilerin selam durduğu limuzin önce birkaç büyük
bakım binası nın önünden, sonra da yaklaşık bir kilometrelik
limanın yanından geçti. Dört parlak gri devriye teknesi
iskeleye bağlanmıştı ve limanın iç tarafına demir lenmiş bir
destroyerin bacasından yükselen beyaz dumanlar gecenin
karan lığına karışıyordu. Şoför, raylı bir vinç platformunun
yanından geçip, lima nın en sonuna bağlanmış yüz otuz
metrelik bir kargo gemisinin yakınma park elti.
"İşte, Asya Yıldızı," dedi General Kim.
Albay Harun saatine baktı. Sabahın biri olmuştu. "Ne
zaman yola çı kıyoruz?"
"Yonghungman Körfezi çok dalgalı değildir, istediğiniz
zaman yo la çıkabilirsiniz. Gemi yükünü aldı, yakıt ve
kumanya ikmali yapıldı."