Harika Piç - Christina Lauren

329 Pages·2014·2.34 MB·Turkish

by  Christina Lauren

Pegasus Yayınları: 904

Bestseller Roman: 389
HARİKA PİÇ
CHRISTINA LAUREN
Özgün Adı: Beautiful Bastard
Yayın Koordinatörü: Yusuf Tan
Editör: Dilara Anıl Özgen
Düzelti: Haluk Kürşad Kopuzlu
Sayfa Tasarımı: Meral Gök
Film-Grafik: Mat Grafik
Baskı-Cilt: Alioğlu Matbaacılık
Sertifika No: 11946
Orta Malı. Fatin Rüştü Sok. No: 1/3-A
Bayrampaşa/İstanbul
Tel: [phone]

1. Baskı: İstanbul, Ağustos 2014
ISBN: 978-605-343-345-3
Türkçe Yayın Hakları © PEGASUS YAYINLARI, 2014
Copyright © Lauren Billings ve Christina Hobbs, 2013 İlk
olarak Simon & Schuster, Inc.’in altyayıncısı Gallery Books
tarafından yayımlanmıştır.
Bu kitabın Türkçe yayın hakları Akçalı Telif Hakları Ajansı
aracılığıyla Simon & Schuster, Inc.’den alınmıştır.
Tüm haklan saklıdır. Bu kitapta yer alan fotoğraf/resim ve
metinler Pegasus Yayıncılık Tic. San. Ltd. Şti’den izin
alınmadan fotokopi dâhil, optik, elektronik ya da mekanik
herhangi bir yolla kopyalanamaz, çoğaltılamaz, basılamaz,
yayımlanamaz.
Yayıncı Sertifika No: 12177

Pegasus Yayıncılık Tic. San. Ltd. Şti.
Gümüşsuyu Mah. Osmanlı Sk. Alara Han
No: 11/9 Taksim / İSTANBUL Tel: [phone] (pbx) Faks:
0212 244 23 46
[email protected]
CHRISTINA LAUREN
PİÇ
İngilizceden Çeviren:
Sertaç Kahyaoğlu
4
PEGASUS YAYINLARI
Kitabın içeri yetişkin okurlara uygundur. Cinsel
sahneler barındırır.
Bizi farkında olmadan bir araya getiren SM’ye,
İşimize resmiyet kazandırdıkları için
hayranlarımıza,
Ve tüm bunlara müsamaha gösteren
kocalarımıza...
Bir
Babam, istediğin işi öğrenmenin yolunun her
saniye bir başkasını o işi yaparken izlemekten
geçtiğini söylerdi hep.
“Tepedeki işi almak için en aşağıdan
başlamalısın,” demişti. “CEO’larm sen olmadan
yaşayamayacağı kişi ol. Sağ kolları ol.
Dünyalarını öğren, böylece diplomanı aldığın
saniye seni havada kapacaklardır.”
Evet, yeri doldurulamaz biri olmuştum. Ve
kesinlikle “sağ kol” da olacaktım. Ancak bu
hikâyede olaylar öyle gelişti ki çoğu zaman o
kahrolası suratı tokatlamak isteyen bir sağ kol
oluverdim.
Patronum, Bay Bennett Ryan. Harika Piç.
Onu düşününce midem kasıldı: uzun, göz
kamaştırıcı ve tepeden tırnağa uğursuz bir
adam. Şimdiye kadar tanıdığım en kendini
beğenmiş, en gösterişli dallamaydı. Ofisteki tüm
diğer kadınların onun kaçamakları hakkındaki
dedikodularını duyar ve güzel bir yüzün yeterli
olup olmadığını merak ederdim. Fakat babam
ayrıca, “Hayatın daha başındayken güzelliğin
yalnızca yüzeysel olduğunu ve çirkinliğin insanın
iliğine kadar işlediğini fark edersin,” demişti.
Geçmiş son birkaç sene içinde birkaç liseli ve
kolejliyle çıkmış ve nahoş adamlardan kendi
payıma düşeni almıştım. Fakat bu seferki en
fenasıydı.
“Şey, merhaba Bayan Mills!” Bay Ryan, kendi
odasının bekleme salonu vazifesi gören ofisimin
kapı aralığında dikiliyordu. Sesinin tonu bal gibi
tatlıydı fakat ters bir şey vardı... buzun üzerinde
donmaya ve çatlamaya bırakılmış bal gibiydi.
Telefonumun üzerine su sıçrattıktan, çöp
öğütücünün içine küpelerimi düşürdükten,
eyaletler arası otoyolda arabama arkadan
çarpıldıktan ve polislerin her ikimizin de bildiği
şeyleri -kabahatin diğer tarafta olduğunu-
söylemek için gelmelerini beklemek zorunda
kaldıktan sonra, bu sabah en son ihtiyaç
duyduğum şey huysuz bir Bay Ryan’dı.
Başka bir tatla içeri girmemiş olması benim
için çok kötüydü.
Ona her zamanki karşılığımı verdim:
“Günaydın Bay Ryan.” Ve karşılığında her
zamanki gibi kafasını kısaca sallayarak beni
geçiştirmesini umdum.
Fakat ben onu atlatmaya çalıştığımda o
homurdandı, “Gerçekten günaydın mı, Bayan
Mills? Kendi küçük dünyanızda saat şu anda
kaç?”
Durdum ve soğuk bakışlarıyla karşılaştım.
Benden rahat bir yirmi santim uzundu ve onun
için çalışmadan önce kendimi hiç bu kadar
küçük hissetmemiştim. Ryan Medya Grubu için
altı sene çalışmıştım. Fakat Bay Ryan dokuz ay
önce aile işlerine geri döndüğünden beri onunla
göz seviyesine yakın temas kurabilmek için
önceleri bir sirk cambazı yüksekliği olarak
düşündüğüm topukluları giymeye başlamıştım.
Öyleyken bile ona bakabilmek için kafamı yukarı
kaldırmak zorundaydım ve onun bu durumdan
keyif aldığı ela gözlerinin parlamasından belli
oluyordu.
“Talihsiz bir sabah geçirdim. Bir daha
olmaz,” dedim. Sesim titremeden çıktığı için
rahatlamıştım. Daha önce hiç geç kalmamıştım,
bir kere bile fakat o, ilk kez geç kalışımı bir
mesele haline getirmeyi seçmişti. Onu
atlatmaya, çantamı ve ceketimi dolaba koyup
bilgisayarımı açmaya çalıştım. Sanki o, kapı
ağzında durmuyormuş, yaptığım her hareketi
izlemiyormuş gibi davranmak için elimden
geleni yaptım.
“Talihsiz bir sabah’ senin yokluğunda
uğraşmak zorunda kaldıklarım için oldukça
uygun bir açıklama. İmzalanmış anlaşmaları söz
verildiği üzere, Doğu Yakası saatiyle sabah
dokuzda almadığı gerçeğini tatlıya bağlamak
için Alex Schaffer’la bizzat konuştum. Teklifi
aslında yazıldığı haliyle uygulamaya
koyacağımızı bildirmek için Madeline
Beaumont’u bizzat aramak zorunda kaldım. Bir
başka ifadeyle, bu sabah hem senin işini hem de
kendi işimi yaptım. ‘Talihsiz bir sabah’ bile olsa
saat sekizde burada olmayı başaramaz mıydın?
Bazılarımız pazar kahvaltısı saatinden önce
kalkıp çalışmaya başlıyorlar.”
Başımı kaldırıp ona baktım, beni kışkırtıyor,
geniş göğsünde kollarını birleştirmiş ters ters
bana bakıyordu - ve hepsi bir saat geciktiğim
içindi. Koyu renk takım elbisesinin omuzlarında
gerildiği yöne doğru bakmamak için oldukça
bilinçli bir şekilde gözlerimi kaçırdım. İlk ay
birlikte çalıştığımız konferans sırasında
kaldığımız otelin spor salonunu ziyaret etmek
gibi bir hata yapmış ve içeri girdiğimde onu koşu
bandının yanında terli ve çıplak bir şekilde
bulmuştum. Herhangi bir erkek modelin, sahip
olmak için adam öldüreceği bir yüzü ve daha
önce hiçbir erkekte görmediğim, inanılmaz
saçları vardı. Saçları az önce sevişmiş gibiydi.
Aşağıdaki kızların tabiri buydu ve onlara göre bu
tabiri hak ediyordu. Gömleğiyle göğsündeki teri
silmesi, sonsuza dek aklıma kazınmıştı.
Tabii ki ağzını açarak bu anı mahvetmek
zorundaydı: “Sonunda fiziksel formunuza ilgi