Fransız Öpücüğü - Kristin Harmel

308 Pages·2011·3.65 MB·Turkish

by  Kristin Harmel

KRISTIN HARMEL

FRANSIZ
ÖPÜCÜĞÜ

Turkuvaz Kitap
K H
RISTIN ARMEL
1979 yılında Massachusetts'te doğdu. 16 yaşında dergiler
için makaleler yazmaya başladı. Florida Üniversitesi
Gazetecilik ve iletişim bölümlerinden mezun oldu. Ardmdan
uzun yıllar People dergisinde çalıştı. Glamour ve Woman's
Day gibi pek çok dergide serbest yazar olarak çalışmakta ve
The Daily Buzz adlı bir programda kitaplar üzerine bir bölüm
hazırlamaktadır. Paris, Los Angeles, New York, Boston ve
Miami gibi pek çok şehirde yaşayan yazar şu an Orlando'da
hayatmı sürdürmektedir.
Kristin Harmel"in romanları: Bir Film Yıldızı Nasıl
Tavlanır? (2006), The Blonde Theory (2007), When You Wish
(2008), Italian For Beginners (2009) ve After (2010).
T A
UĞÇE YTEŞ
1984 tarihinde İstanbul'da doğdu. 2007 yılında Boğaziçi
Üniversitesi Felsefe Bölümünü bitirdi. İngilizce ve Almanca
dillerinden felsefe ve edebiyat çevirileri yapıyor.
Çevirmenliğin yanı sıra editörlük alanında da çalışıyor. En
son yayımlanan çevirisi, Thomas de Ouincey'in Immanuel
Kant'ın Son Günleri adlı kitabıdır.
Kristin Harmel
RomaÇevireTuğçe Ayteş
TURKUVAZ
KİTAP
ÖZGÜN ADI: The Art of French Kissing
© 2008, Kristin Harmel / Turkuvaz Kitapçılık Yayıncılık A.Ş. (2011)
Bu kitap Grand Central Publishing (New York, USA) aracılığı ile yayınlanmıştır.
Bu kitabın yayın haklan Onk Telif Haklan Ajansı kanalıyla alınmıştır.
Her hakkı saklıdır.
Tanıtım amaçlı kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmadan hiçbir yolla
çoğaltılamaz.
Yayınevi: Barbaros Bulvan, No: 153, Cam Han, Kat: 8
34349 Beşiktaş / İstanbul
Tel: [phone] Faks: 0212 288 50 67
www.turkuvazkitap.com.tr
GENEL YAYIN YÖNETMENİ: Selçuk GüveEDİTÖR Senem Kale
KAPAK: Zuhal Inalöz
GRAFİK Mahmut Hakan Güngör
1.BASIM Ağustos 2011, İstanbul
GENEL YAYIN :344 GÜMÜŞ DİZİ :9
ISBN 978-605-4505-08-1
BASKI Turkuvaz Matbaacılık Yay. A.Ş.
Tel: [phone]
Turkuvaz Kitap bir TURKUVAZ MEDYA GRUBU kuruluşudur.
Teşekkürler
Paris'te aklımı ilk çelen ve her döndüğümde şiltesinde
uyumama izin veren Lauren Elkin'e özel teşekkür. O da
büyük bir yazar ve ben de bu kitapta ilk olarak onun adını
vermekten memnunum. Harika bir amigo olan ve ilk
taslaklarda verdiği fikirlere yürekten inandığım (son derece
yetenekli, usta tasanmcı ve olağanüstü arkadaşım) Amy
Tangerine'e de teşekkürler. Hem kişisel hem de mesleki
açıdan fazlasıyla hayran olduğum (ve Los Angeles'a
geldiğimde ikinci yatak odasma evim dememe izin veren)
güvenilir arkadaşım Gillian Zucker'a binlerce teşekkürler.
Sana Katsuya'da bir (ya da binlerce) içki borcum var!
Her zamanki gibi, anneme, Dave'e, Karen'a, babama ve
olağanüstü ailemin geri kalanına teşekkürler. Bence dünyanın
gerçekten en samimi, en mükemmel insanlarından oluşan
ailenin bir ferdiyim.
Bu romanı şekle sokmama yardım ettikleri için mükemmel
editörlerim Karen Kosztolnyik ve Rebecca Isenberg'e, aklıma
gelen bütün fikirleri anlatıp dururken beni dinlediği için
mükemmel ajansım Jenny Bent'e (ve asistanı Victoria Hom'a)
muazzam bir minnet borcum var. Arkadaşım demekten
mutluluk duyduğum film ajansım Andy Cohen'e;
Hachette'teki herkese, özellikle Elly Weisenberg
(Tebrikler!!!), Emily Griifin, Caryn Karmatz Rudy, Brigid
Pearson, Laura lorstod. Celia Johnson ve Man Okuda'ya;
İngiltere'deki editörüm Cat Cobain'e de teşekkürler. Her
zamanki gibi, ilk editörüm Amy Einhom'a teşekkürler.
Dünyanın en iyi yazarlarmdan bazılarıyla tanışmaktan da
mutluyum. Özellikle zamanı ve tavsiyeleri konusunda
fazlasıyla cömert davrandığı için Sarah Mlynowski'ye, New
York'ta uyuyabileceğim bir yatak verip beni müthiş Carlie'yle
yürüyüşlere çıkardığı için Alison Pace'e; bana sağladıkları
tüm dostluk ve destek için Sarah, Alison, Lynda Curnyn ve
Melissa Sena te'ye teşekkür ederim. Muhteşem yazarlar (ve
muhteşem kadmlar) Jane Porter, Laura Caldwell, Brenda
Janowitz, Johanna Edwards, Megan Crane ve Liza Palmer'a
da teşekkürler.ükemmel, inanılmaz arkadaşlarıma, özellikle
Kristen Milan, Kara Brown, Kendra WilHams, Wendy Jo
Moyer, Megan Combs, Amber Draus, Lisa YVilkes, Ashley
Tedder, Don Clemence, Michelle Tauber, Willow Shambeck,
Melixa Carbonell, Josh Yang, Courtney Jaye, Marc Mugnos,
Ryan Dean, Wendy Chioji, Brendan Bergen, Ben Bledsoe,
Jamie Tabor, Andrea Jackson, Lana Cabrera, Joe Cabrera, Pat
Cash, Adam Evans, Courtney Harmel, Janine Harmel, Steve
Helling, Emma Helling ve Cap'n'a da teşekkür ederim.
Mediabistro. com öğrencilerime de teşekkürler.
Ve benimle bu yolculuğa katıldığınız için size teşekkür
ederim okuyucularım! E-postalarmızı seviyorum, o yüzden
yollamaya devam! Mille fois mercii
Düğünümüz eylülde olacaktı.
Son gelinlik provama çoktan gitmiştim. Nedimelerime karar
verip çiçeklerimi seçmiş, bir yemek şirketi ayarlamıştım.
Davetiyeler basılmıştı ve hepsi gönderilmeye hazırdı. Brett'le,
düğünde çalacak bir grup da seçmiştik. Bir gün sahip
olacağımız çocuklarımıza ne isim koyacağımızı konuşmuştuk.
Sayfalar dolusu karalamalar yapmıştım: Bay ve Bayan Brett
Landstrom. Brett ve Emma Landstrom, Brett Landstrom ve eşi
Emma Sullivan-Landstrom. Landstromlar. Birlikte
geçireceğimiz geleceği gözümde canlandırabiliyordum.
Ve sonra bir gün, her şey altüst oldu.
Nisan aymda, sıcak, bunaltıcı bir salı akşamıydı, Brett'le
aynı eve taşınmamızın birinci yılı şerefine ona özel bir akşam
yemeği hazırlamak
erken çıkmıştım. Bahçe masa
sını temizleyip canlı çiçekler alarak onun en sevdiği yemeği
pişirdim: enginarlı ızgara tavuk, kuru domatesler ve el yapımı
marinara soslu tel şehriyenin üstünde servis edilen keçi
peyniri. "Mükemmel," diye düşünerek kadehlerimize Chianti
koydum.
Saat altıda Brett, "Yemek güzel görünüyor," diyerek sürgülü
kapılardan geçip ağır ağır bahçeye çıktı. Dışan adımını
atarken kravatını gevşetip gömleğinin ilk düğmesini açtı ki
bu, onu ister istemez, normalden daha seksi gösteriyordu.
Brett'i, onunla tanıştığım günkü kadar çekici bulmam iyiye
işaret, diye düşündüm.
Ona gözlerimin içi gülerek bakıp, "Yıldönümümüz kutlu
olsun," dedim.
Şrett şaşkın görünüyordu.
"Yıldönümü mü?" Siyah, dal
galı saçlarının arasından elini geçirdi. "Neyin yıldönümü?
Gülümsemem biraz söndü. "Birlikte yaşamaya
başlamamızın," dedim.
"Ah." Boğazını temizledi. "Ee, o zaman kutlu olsun." Bir
seksen beşlik boyuyla sürgülü kapıya en yakın koltuğa iki
büklüm oturup şarabından bir yudum aldı, içkiyi damağında
gezdirip beğeniyle onaylayarak yuttu.
Gülümseyerek karşısma oturdum ve ona doğranmış marul,
zeytin, pepperoncini’, domates, taze sıkılmış limon suyu ve
feta~ peyniriyle dolu salata kâsesini uzattım. Tabağma birkaç
kaşık koymadan önce mest halde kâseyi kokladı. "Yunan
usulü," derken ela gözlerinin kenarları kırıştı.
Gülümseyerek "Evet," dedim. "En sevdiğin."
Evlendikten sonra yemek pişirmek, temizlik yapmak ve ev
işleri tanrıçası olmak konusunda kendimi daha da
geliştirmeye kararlıydım. Bre 11'in (çalışmayıp bir de üstüne
üstlük hem aşçı hem de hizmetçi çalıştıran) annesi, bana
yüzünde gergin bir gülümsemeyle, oğlunun işten eve
döndüğünde masada yemeğin hazır bulunmasına ve derli
toplu, pırıl pırıl görünen bir eve alıştığını defalarca
hatırlatmıştı. Altta yatan mesaj, benim bunlara yetecek
düzeyde olmadığımdı.
Anlaşılan hem tam zamanlı bir hizmetçi hem de tam
zamanlı bir aşçı olup aynı zamanda da tam zamanlı işimi
dengede tutmam gerekiyordu.
Aramızdaki birkaç dakikalık kopukluktan sonra, "Peki,"
dedim. Brett, yemeye başlamıştı bile, çiğnerken de mmmmmm
sesleri çıkarıyordu. Bir an ne diyeceğimi bilemedim. "Davet
listemizle uğraşmaya fırsatın oldu mu?"
Brett'in yapmasına ihtiyacım olan tek şey, davet etmeyi
arzuladığı aile fertlerinin isimleriyle adreslerinin listesiydi * **
Bir tür acı biber, (ç.n.)* Yunanistan'a özgü bir peynir, (ç.n.)
ve bunu ondan dört kere istemiştim. Bir şeyler planlamaktan
nefret ettiğini ve düğün hazırlığımıza bir yük gözüyle
baktığını biliyordum ama papazla müzik grubunu benim
ayarladığımı, yemek şirketlerinde yiyeceklerin tadına
bakmaya benim gittiğimi, düğün planlayıcısıyla beş kere
buluşup davetiyeleri kendi başıma aldığımı göz önünde
bulundurunca, o kadar da talepkâr değildim bence.
Brett, ağzı tavukla dolu, "Henüz olmadı," diye geveledi.
"Tamam," dedim yavaşça. Kendime, Brett'in işinin yoğun
olduğunu hatırlatmaya çalıştım. Büyük bir davaya başlamıştı
ve benden daha fazla mesai yapıyordu. Zorla gülümsedim.
"Acaba listeyi pazar gününe kadar bana verebilir misin?" diye