Esrarlı Ada 2. Cilt - Jules Verne

380 Pages·2000·1.34 MB·Turkish

by  Jules Verne

RİCA
Sevgili okuyucu, bir kitabı epub yapmak gerçekten zor
bir iştir. Eğer ufakta olsa yardımcı olmak isterseniz,
karşılaştığınız kelime hatalarını bildirmenizi rica
ediyorum. Keyifli okumalar
Kitabı Kindle tarzı e-kitap okuyucudan okuyorsanız,
Highlights(Altını Çizme) özelliği ile karşılaştığınız
hataların altını çiziniz. Daha sonra e-kitap okuyucunuzun
içindeki clipping.txt tarzı dosyadan bu hataları alıp bize
iletebilirsiniz.
(http://notepad.cc) sitesine hataları kopyala-yapıştır
yapıp linki bize mail atabilirsiniz ya da
(http://notepad.cc/hatalikitap) sitesine linki
yapıştırabilirsiniz.
Jules Verne Esrarlı Ada II
Özgün Adı: L’lle mystérieuse II
İthaki Yayınları - 368
Sertifika No: 11407
4. Baskı Temmuz 2013, İstanbul
Düzelti: Ali Alkan İnal
ISBN 975-8607-76-6
© Türkçe Çeviri: Volkan Yalçıntoklu, 2004
© İthaki, 2005
Yayıncının yazılı izni olmaksızın herhangi bir alıntı
yapılamaz.
lthaki™ Penguen Kitap-Kaset Bas. Yay Paz. Tic. Ltd.
Şti.'nin yan kuruluşudur.
Bahariye Cad. Dr. İhsan Ünlüer Sok.Ersoy Apt. A Blok
N:16/15 Kadıköy-İST
Tel: [phone] Faks: (0216) 449 98 34
[email protected] - www.ithaki.com.tr -
www.ilknokta.com
Kapak, İç Baskı: Deniz Ofset Matbaacılık
Gümüşsüyü Cad. Topkapı Çenter, Odın İş Merkezi No:
403/2 Topkapı-İST.
Tel: [phone] - Faks: (0212) 613 51 97
Sertifika No 25001
Jules Verne
ESRARLI ADA II
Çeviren
VOLKAN YALÇINTOKLU
Jules Verne Kitaplığı;
Jules Verne kitaplarını yıllar önce
Türkçeye kazandırmış olan
A. İhsan Tokgöz’e' ithaf edilmiştir.
* A. İhsan Tokgöz: Türk yazar, yayıncı ve siyaset adamı.
Jules Veme'in romanlarını Türkçe’ye ilk çeviren kişidir.
1890yılında Alem Basımevi’ni kurdu ve Edebiyat-ı Cedide
akımının yayın organı olan Servet-i Fünun Dergisi'ni
yayımlamaya başladı. İkinci Meşrutiyetken Birinci Dünya
Savaşı sonlarına değin Yüksek Ticaret Mektebi’nde coğrafya
öğretmenliği yaptı. 1919’da Avrupa’ya giderek Heyet-i
Temsiliye’nin amaç ve fikirlerini batı kamuoyuna duyurmaya
çalıştı. Lozan Barış Konferansı sırasında da Türk Basın
Bürosu’nun yöneticiliğini yaptı. 1931’de Ordu milletvekili
olarak girdiği TBMM’de yasama görevini ölümüne değin
sürdürdü. Başlıca yapıtları: Altı Hafta Nil'de Seyahat,
Avrupa’da Ne Gördüm, Tuna’da Bir Hafta, Tirol Cephesinde
Ateş Hattında, Matbuat Hatıralarım.
XI
Bu arada, kuzey yarımküredeki aralık ayına denk gelen bu
haziran ayıyla birlikte kış geliyordu, en büyük meşgale ise
sıcak tutacak, sağlam giysilerin üretilmesiydi.
Aşağıdaki muflonların yünleri kırkılmıştı ve şimdi bu
değerli tekstil hammaddesi kumaşa dönüştürülecekti.
Kuşkusuz elinin altında ne hallaç, ne tarak, ne perdah, ne
çekme, ne iplik, ne çıkrık, ne otomatik yün eğirme
makineleri, ne de dokuma tezgahı olan Cyrus Smith, yün
eğirme ve dokuma işlemlerinden tasarruf edeceği daha basit
bir yöntemden yararlanacaktı. Tüm iyi niyetiyle yün
ipliklerinin her taraftan preslendiklerinde iç içe geçerek keçe
adı verilen bir tür kumaş oluşturma özelliklerinden
yararlanmayı tasarlıyordu. Keçe, kumaşın esnekliğini azaltsa
da ısıyı koruma özelliğini artıran tokaçlama işlemi sonucunda
elde- ediliyordu. Zaten muflonlardan elde edilen yünün ipleri
çok kısaydı, bu da keçe dövme işlemi için elverişli bir
durumdu.
Mühendis, aralarında teknesini bir kez daha terk etmek
zorunda kalan Pencroff’un da bulunduğu arkadaşlarının
yardımıyla ilk işlemlere başladı, öncelikle yünü yapağı adı
verilen yağlı halinden arındırmak gerekiyordu. Yağdan
arındırma işlemi, yünün yirmi dört saat boyunca yetmiş
dereceye kadar ısıtılmış suyla dolu teknelerde bekletilmesiyle
gerçekleşiyordu. Sonra sodalı sudan geçirilen bu yün,
basınçla kurutularak tokaçlanacak, yani sağlam bir kumaş
üretilecek hale geliyordu, Avrupa ya da Amerika’nın bir
sanayi merkezinde hiçbir değeri olmayan bu kaba keçe,
“Lincoln Adası piyasalarında” önemli bir yer tutuyordu.
Bu kumaş türü ilk çağlardan beri kullanılıyordu ve ilk yün
kumaşlar Cyrus Smith’in yöntemiyle üretilmişti.
Mühendis mesleki bilgilerinden yünü tokaçlamak için
gereken makinenin yapımında yararlandı, böylece kumsaldaki
şelalenin şimdiye kadar kullanılmamış olan mekanik
gücünden faydalanarak bir tokaçlama değirmeni yaptı.
Bundan daha ilkel bir alet olamazdı. Dikey tokmakları
sırayla indirip kaldırmaya yarayan dişlerle kaplı bir direk,
içlerine yerleştirilen yünlerin tokmaklarla dövüldüğü tekneler
ve tüm sistemi birbirine bağlayan güçlü bir çatı: İşte söz
konusu makine bunlardan ibaretti. Tokmakların silindir
kompresörlerle yer değiştirmesi sonucunda, hammaddenin
dövülmesi yerine basınçla yaprak haline getirilmesi yöntemi
benimseninceye kadar yün, keçe kumaş haline bu şekilde
getirilmişti.
Mühendis tarafından başarıyla yönetilen işlemin sonunda
istenilen hedefe ulaşıldı. İşlemin öncesinde bir yandan
kaymayı, yaklaşmayı, sıkıştırmayı ve yumuşamayı
kolaylaştırmak, diğer yandan tokaçlama sırasında hasar
görmesini engellemek amacıyla sabunlu bir eriyiğe
daldırılmış olan yün, değirmenden kalın bir keçe tabakası
halinde çıktı. Yün ipliklerinin doğal olarak sahip olduğu
pürüzler ve girinti çıkıntılar, öylesine muntazam bir şekilde iç
içe geçmişti ki, şimdi ortada giysi ve battaniye yapımına
elverişli bir kumaş tabakası vardı. Elbette bu, ne merinosa, ne
musline, ne İskoç kaşmirine, ne stofaya, ne Çin satenine, ne
orleans kumaşına, ne döşemelik kumaşa, ne alpakaya, ne
çuhaya, ne de flanele benziyordu! Bu “Lincoln keçesiydi” ve
Lincoln Adası yeni bir sektöre daha el atmıştı.
Böylece ada sakinleri iyi giyeceklere ve kalın örtülere
kavuştular ve 1886-67 kışının gelişini kaygılanmadan
izlediler.
20 Haziran’a doğru büyük soğukların kendilerini
hissettirmeye başlamasıyla birlikte Pencroff büyük bir üzüntü
içinde teknesinin inşasını ertelemek zorunda kaldı, üstelik
tekne gelecek ilkabahara kadar bitmiş olmalıydı.
O ıssız ve yarı çorak kayalıkta işe yarar hiçbir şeyin
bulunmayacağına inanan Cyrus Smith, yalnızca meraktan
kaynaklandığını düşündüğü bu yolculuğu onaylamasa da
Tabor’a yapılacak keşif gezisi Denizci’de sabit fikir haline
gelmişti. Mühendis, bilinmeyen denizlerde, oldukça küçük bir
tekneyle yapılacak yüz elli millik bir yolculuğun gerekçelerini
kavramakta güçlük çekiyordu. Tekne denize açıldığında
Tabor’a ulaşamaz ve Lincoln Adası’na da geri dönemezse,
uğursuz deniz kazalarıyla ünlü Pasifik’in ortasında ne
yapacaktı?
Pencroff ile sık sık bu projeyi tartışan Cyrus Smith,
Denizci’nin bu yolculuğu gerçekleştirmek konusunda daha
önceden rastlanmadık ölçüde inatçı bir tavır sergilediğine
tanık oluyordu, bu inat belki de durumun ciddiyetini yeterince
kavrayamamasından kaynaklanıyordu.
“Size şunu hatırlatmak isterim dostum,” dedi bir gün
Mühendis, “Lincoln Adası’na onca övgü yağdırıp ayrılmanız
gerekirse duyacağınız üzüntüyü defalarca dile getirdikten
sonra, burayı terk etmeyi isteyen ilk kişi siz oluyorsunuz.”
“Yalnızca birkaç gün için,” diye karşılık verdi Pencroff,
“yalnızca birkaç gün, Bay Cyrus! Oraya gidip adacığın neye
benzediğini gördükten sonra geri döneceğiz!”
“Ama Lincoln Adası’nın yerini tutamaz ki!” “Buna hiç
şüphe yok!”
“O halde niye maceraya atılıyorsunuz?” “Tabor Adası’nda
neler olup bittiğini öğrenmek için!”
“Ama orada hiçbir şey olup bitmiyor!” “Bunu kim
bilebilir?”
“Ya bir fırtınaya yakalanırsanız?”
“Yaz mevsiminde, böyle bir endişeye gerek yok,” diye
yanıtladı Pencroff. “Ancak Bay Cyrus, her şeyi önceden
hesaplamamız gerektiğine göre, Harbert’ın da bu yolculukta
bana eşlik etmesine izin verir misiniz?”
“Pencroff,” diye karşılık verdi elini Denizci’nin omzuna
koyan Mühendis, “sizin ve oğlumuz gibi gördüğümüz bu
çocuğun başına bir felaket gelirse, kendimizi asla teselli
edemeyeceğimizi düşündünüz mü?”
“Bay Cyrus,” diye yanıtladı Pencroff sarsılmaz bir güvenle,
“size bu üzüntüyü yaşatmayacağız. Zaten zamanı geldiğinde
bu yolculuk üzerine yeniden konuşacağız. Ayrıca iyi
donanımlı teknemizle adamızın çevresini dolaşırken, suların
üzerinde nasıl yol aldığını gördüğünüzde yola çıkmama izin
vermekte hiç tereddüt etmeyeceğinizi düşünüyorum!
Geminizin bir şaheser olacağını sizden gizleyemem!
“En azından bizim gemimiz deyin, Pencroff!” diye karşılık
verdi bir an için elinin kolunun bağlandığını hisseden
Mühendis.
Tartışma daha sonra yeniden başlamak üzere sona
erdiğinde ne Denizci, ne de Mühendis birbirlerini ikna
edebilmişlerdi.
Haziran ayının sonunda ilk kar düştü. Önceden bol
miktarda erzak depolanan ağılı her gün ziyaret etmek
gerekmiyordu, yine de aranın bir haftadan fazla açılmamasına
karar verildi. Tuzakların yeniden kurulması sırasında
Cyrus Smith’in hazırladığı düzeneği deneme fırsatı
buldular. Uçlan eğilerek buzdan bir kılıfla örtüldükten sonra,
üzerleri kalın bir yağ tabakasıyla kaplanan çubuklar, orman
sınırına hayvanların göle giderken toplu olarak geçtikleri
bölüme yerleştirildi.
Aleutlu balıkçılar tarafından kullanılan bu yöntemin
başarıya ulaşması Mühendis’i çok sevindirdi. Bir düzine
tilkinin, birkaç yaban-domuzunun ve hatta bir jaguarın cansız
bedeni, mideleri yarılmış bir halde bulundu.
Bu noktada ada sakinlerinin türdeşleriyle iletişim kurmak
yolundaki ilk girişimlerinden söz etmek uygun olacaktır.
Gédéon Spilett, akıntıların insanların yaşadığı bir kıyıya
sürükleyebileceğini düşündüğü bir şişenin içine not koyup
denize atmayı ya da notu güvercinin ayağına bağlamayı daha
önce bir çok kez hayal etmişti. Ancak güvercinlerin ya da
şişelerin, adayı diğer kara parçalarından ayıran bin iki yüz
millik mesafeyi katetmesi ümit edilebilir miydi? Bu tam bir
çılgınlıktı.
Ama 30 Haziran günü Harbert’ın tüfeğinden çıkan bir
mermiyle ayağından hafifçe yaralanan bir albatros ele
geçirildi. İri deniz kuşlarından olan ve kanatlarının iki ucunun
arası on ayağı bulan bu muhteşem hayvan, Pasifik kadar geniş
denizleri aşabiliyordu.
Harbert yarası hızla iyileşen bu muhteşem hayvanı kendine
ayırarak onu ehlileştirmeyi düşünüyordu, ancak Gédéon
Spilett Pasifik kıyılarında yaşayan insanlarla haberleşebilmek
için bu postacıdan yararlanma fırsatını kaçırmamak