Dehşet Ülkesi - Jack London

349 Pages·2012·1.18 MB·Turkish

by  Jack London

JACK
LONDON
Türkçesi : Kemal Kandaş
DEHŞET ÜLKESİ
BİRİNCİ BÖLÜM
Beyaz adam çok hastaydı. Kulak memeleri delinmiş ve biri
gerilmekten yırtılmış kıvırcık saçlı vahşi bir zencinin sırtında,
at üstündeymiş gibi taşınıyordu. Vahşinin yırtılmış kulak
memesinde, oymalı tahtadan yapılmış üç parmaklık koca bir
süs halkası vardı. Yırtık kulağa yeni bir delik daha açılmış,
gösterişsiz bir toprak pipo asılmıştı.
Beyaz adam, yağlı bedenine dar ve kirli bir peştemal
tutunmuş bu iki ayaklı ata sıkı sıkıya sarılmıştı. Başı,
güçsüzlükten, zencinin yapağı gibi kıvırcık simsiyah saçlarına
düşüyor, tekrar kaldırdığında da, pek seçemeyen gözlerle,
titrek, bunaltıcı havada bir o yana bir bu yana sallanır gibi
görünen hindistancevizi ağaçlarına bakıyordu.
Sırtına ince bir gömlek giymiş, belden aşağısına,
dizkapaklarma uzanan keten bir gez geçirmişti. Başında geniş
kenarlı, yıpranmış bir kovboy şapkası vardı. Belinde de,
ateşlenmeye hazır, büyük kalibreli bir otomatik tabanca
asılıydı.
Arkalarından yürüyen on dört on beş yaşlarında bir zenci
çocuk, ilaç şişeleri, içi sıcak su dolu bir kova ve çeşitli
iyileştiriciler taşıyordu.
Sağlıksız, öğürtücü bir kokunun yayıldığı ve kızgın güneşin
ortalığı kavurduğu, yaprak kımıldamayan ağır bir hava içinde,
sazdan örülmüş dar avlu kapısından geçerek, yeni dikilmiş
gölgesiz hindistancevizi ağaçları arasında yürümeye
başladılar. Karşıdan, işkence gören ya da son nefesini veren
insanlarınkine benzer vahşi feryatlar yükseliyordu. Bu
korkunç sesler, damı ve duvarları ottan, dar ve uzun bir
hangardan geliyordu. Oraya yaklaştıkça, acılı ve iniltili
bağrışmalar daha iyi duyuluyordu.
Görünümden ürperen beyaz adam bayılacak gibi oldu.
Salomon Adaları'nın korkunç afeti dizanteri, Berande
çiftliğinde yaşayanların üstüne çöreklenmişti. Çiftliğin sahibi
beyaz adam, dizanteriye karş' yalnız başına savaşmak
zorundaydı.
Taşıyıcısının omuzlarına iyice eğilerek, iki büklüm durumda
alçak kapıdan geçmeyi başardı. Karşısındaki korkunç
görüntünün allak bullak ettiği kafasını toparlayabilmek için,
kendisini izleyen çocuktan aldığı şişedeki keskin amonyak
kokusunu ciğerlerine çekerek, «Susun!» diye bağırdı. Gürültü
birden kesilmişti.
Bambu kamışından yapılma altı ayak boyundaki döşeme, bir
adım genişliğinde bir koridorla birleşerek hangar boyunca
uzanıyordu. Döşemenin üstünde, en aşağılık soydan geldikleri
bir bakışta anlaşılan yirmi kadar zenci yan yana kıvrılmış
yatıyordu. Hepsi de yamyamdı. Yüzleri uyumsuz ve
hayvansıydı. Biçimsiz beden yapıları maymuna benziyordu.
Midye ve bazı böcek kabuklarından burun halkaları
takmışlardı. Delinmiş burun kanatlarından, boncuklar dizilmiş
teller uzanıyordu. Gergin kulak memeleri, ağaç çubuklar,
pipolar ve çeşitli süs eşyasıyla donanmıştı. Derileri, çirkin
görünüşlü değişik biçimde döğmeler ve yara izleriyle
kaplıydı. Hastalık yüzünden üstlerindekileri atarak çırılçıplak
soyundukları halde, bağa halhallarıyla, boncuk dizilerini ve
bel kemerlerine geçirilmiş parlak bıçaklarını özenle
yanlarında tutuyorlardı. Çoğunun bedeni, ortalığı kara
bulutlar gibi saran sineklerin konup kalktığı korkunç yaralarla
kaplıydı.
Beyaz adam, bir uçtan öteki uca dizilmiş zencilerin önünden
geçerek hepsine ilaç dağıttı. Birkaçına klor verdi. Hangisinin,
hangi ilaca, ne ölçüde dayanabilecek güçte olduğunu iyice
saptayarak ona göre ilaç vermek zorundaydı.
Ölmüş bir zenciyi dışarı çıkarttı. Hiç şakaya gelmez biri gibi
sert ve kesin konuşuyor, ölüyü taşımalarım emrettiği sağlıklı
zenciler, kaşlarını çatıyorlardı. Içlerinden biri, isteksizce
ölünün bacaklarına yapışırken homurdanmaya başlayınca,
beyaz adam yerinden doğrularak, güçlükle kaldırdığı koluyla,
zencinin ağzına bir yumruk patlattı.
«Ne demek oluyor bu, Angara?» diye kûkredi. Zenci, vahşi
bir hayvanın mekanik çabukluğuyla doğrulup, beyaz adamın
üstüne atılmaya hazırlandı. Gözlerinde, vahşi hayvan öfkesini
açığa vuran bir kıvılcım çaktı. Ancak, beyaz adamın,
kemerinde asılı tabancasına el attığını görünce saldırmaktan
vazgeçti, gevşeyen bedeniyle ölünün üstüne eğilip
taşınmasına yardım etti. Artık homurdanmıyordu.
Beyaz adam, «Domuzlar!» diye homurdanarak dişlerini
gıcırdattı.
Kendisi de, iyileştirmeye çalıştığı, önünde kıvrılıp yatan
zenciler kadar hastaydı. Bu salgın yerine girdiğinde, oradaki
işini sonuna dek tamamlayabilecek güçte olup olmadığını
bilmiyordu. Ancak, önlerinde bir baygınlık geçirecek olsa, bu
vahşilerin aç kurtlar gibi üstüne saldırıp gırtlağını
sıkacaklarını çok iyi biliyordu.
Neredeyse ölmek üzere olan birinin, son nefesini verir vermez
dışarıya taşınmasını emrettiği sırada, kapıdan içeriye uzanan
bir zenci başı, dört kişinin daha hastalandığını bildirdi. O
sırada, henüz yürüyebilen yeni hastalar içeriye girdiler.
Beyaz adam, yeni gelenlerden en zayıfım, az önce oradan
uzaklaştırılan ölüden kalan yere yerleştirtti. Ondan sonrakinin
uzanabilmesi için hastalardan birinin daha ölmesi
gerekiyordu.
Sonra, çiftlikçe çalışanlardan sağlam kalabilenlere, hastane
olarak kullanılan garajın yanma, hastalar için yeni bir bölüm
yapmalarını emrederek, bir uçtan bir uca dolaşmaya ve
hastalara ilaç dağıtmaya devam etti. iyileşmelerine yardımcı
olabileceğini düşünerek bir yandan da onlarla şakalaşıyordu.
Zaman zaman, hangarın öteki ucundan garip bir inleme
duyuluyordu. O yana gittiğinde, bu garip sesleri çıkaranın
sağlıklı bir delikanlı olduğunu görerek kızgınlıkla sordu:
«Neden böyle bağırıp duruyorsun?»
Delikanlı, «O benim kardeşimdir, yakında ölecek!» diye
karşılık verdi.
Beyaz adam, «Ulan eşşoğlu eşşek!» diye haykırdı, «böyle
böğürerek onu daha çabuk öldüreceksin. Söylediklerini
duyuyor mu ki? Şimdi cezanı vereceğim!»
Yumruğunu kaldırınca, delikanlı suratını asıp yere çömeldi.
Beyaz adam rahatlamıştı.
«Bir daha bağırmayacaksm. Burada bir yığın sinek dolaşıyor,
neden onları avlamıyorsun? Hem, kardeşini yıkamak için su
getirsene! Onu yıkamak sana düşmez mi? Haydi bakalım,
marş marş!»
Kahnkafalı. zenci, sonunda yeniden kızgınlıkla bağırıp
çağırmaya başlayan beyaz adamın isteklerine boyun eğmek
zorunda kaldı ve iğrenç sinek sürüsünü yok etmek için ayağa
kalktı.
Beyaz adam, kendine atlık eden zencinin sırtında, tekrar
dışarıya, buğulu sıcak havaya çıktı. Karaderilinin boynuna
sıkıca tutunarak derin derin nefes aldı. Ancak, ölü sessizliği
çökmüş bu bunaltıcı havada bir türlü kendine
gelemediğinden, başı önüne düştü ve bu yarı uykulu hali
evine varıncaya dek sürdü.
Katlanmak zorunda kaldığı her çaba kendisi için bir işkence
olduğu halde, aralıksız didinip durmaa gerekiyordu.
Kendisini taşıdığı için zenciye bir yudum içki verdi.
Ev işlerine bakan Viaburi'ye süblime ve su getirterek iyice
yıkandı. Bir doz klor aldı, nabzım dinledi ve ateşini ölçmek
için ağzına derece koydu. İçindeki ağlayıp inleme duygularını
bastırarak şezlonga uzandı. Öğle sonu olmuştu ve günlük
denetleme işinin üçüncüsü tamamlanmıştı.
Ev işlerine bakan oğlanı çağırıp, Jessie'nin gelip gelmediğini
araştırması için gözlem aygıtını getirmesini emretti. Viaburi,
teleskopu getirip verandadan denizi gözlemeye başladı.
«Uzakta bir karaltı görünüyor. Jessie olmalı!»
Beyaz adamın yüzünde bir sevinç ışığı parıldadı.
«Eğer o gördüğün Jessie ise sana beş parça tütün veririm.»
Bir süre ses çıkmadı. Beyaz adam sabırsızlıkla sonucu
bekledi.
Zenci, kesin bir şey söylemiyordu:
«Belki Jessie'dir, belki de değil!»
Beyaz adam, şezlongun kenarına kadar gelmişken, birden
kayıp dizleri üzerine çöktü. Bir sandalyeye tutunup tekrar
ayağa kalktı. Sıkıca tuttuğu sandalyeyi kapıya doğru iterek
balkona çıktı. Yüzünden akan ter gömleğinin omuzlarını
ıslatıyordu. Tekrar sandalyeye oturabildiğinde güçlükle soluk
alabiliyordu .
Birkaç dakika sonra tekrar doğruldu. Zenci, elindeki
teleskopun ucunu balkonun korkuluğuna dayamıştı. Beyaz
adam, teleskopa yaklaşıp uzakları seyretmeye başladı.
Sonunda, beyaz yelkenli tekneyi farketti:
«Bu Jessie değil. Bu Malakula!»
Tekrar şezlonga oturdu. Üç yüz ayak uzakta, dalgaların
oynaştığı sahil görünüyordu. Solda, Ba~ lesuna'yı çevreleyen
dalgaların beyaz çizgisi, daha yukarda, Savo Adası'mn
girintili çıkıntılı silueti görünüyordu. Tam oırun önünde, on
iki millik kanalın öte yanında Florida Adası, sağda da,
çiftliğinde çalışan yerlilerin getirildikleri, katillerin,
soyguncuların, yamyamların ülkesi, vahşi Malaita Adası'nın
bir bölümünün belirsiz bir görüntüsü yer ülkesi, alıyordu.
Bulunduğu yerle sahil arasında, yalnızca bahçesinin bambu
kamışlarından yapılmış parmaklıkları vardı.
Kapı aralıktı, hizmetçisini gönderip kapattırdı. Parmaklıkların
içinde birkaç hindistancevizi ağacı bulunuyordu. Çıkış
yolunun her iki yanma, iki uzun bayrak direği dikilmişti.
Bunlar, on ayak yükseklikte yapma tepecikler üzerinde
duruyordu. Direklerin alt yanı, beyaza boyanmış ve aralarına
zincirler bağlanmış daha küçük direklerle sağlamlaştırılmıştı.
Bu görünümleriyle direkler, serenleri ve yelken ipleriyle gemi
direklerini andırıyordu. Direklerden birine, mavi ve beyaz
kareleriyle dama tahtasına benzeyen bir bayrak asılmıştı.
Diğer direkteki beyaz flama üstünde kırmızı bir yuvarlak
vardı. Bu, uluslararası tehlike işaretiydi.
Çitin öteki köşesine bir atmaca tünemişti. Adam kuşu görünce
hasta olduğunu anladı. Kendisinin mi, yoksa onun mu daha
güçsüz olduğunu düşünmeye başladı. Aralarındaki benzerlik
onu eğlendiriyordu.
işletmede çalışanlara, çalışma saatlerinin sona erdiğini ve
artık barakalarına çekilmeleri gerektiğini bildiren büyük çanı
çaldırtmak için ayağa kalktı. Sonra, iki ayaklı atma binerek o
günün son denetleme işine başladı.
Hastane olarak kullandığı hangarda iki yeni hastaya hintyağı
verdi. Bugün yalnızca üç zenci ölmüştü. Günün pek ucuz
atlatılmış olmasından mutluluk duyuyordu. iyi bir gün
geçirilmişti.
işe ara verilip verilmediğini anlamak amacıyla, yağı
çıkarılacak hindistan cevizlerinin kurutulduğu yerleri
denetledikten sonra, yasaklama emrine aldırmayıp orada
saklanmaya kalkışan hasta bulunup bulunmadığını görmek
için, çalışan zencilerin barındığı barakaları dolaştı.
Eve dönüşünde, işçileri denetlemekle görevli zenciden, o
günkü çalışmalara ilişkin bilgi aldı, ertesi gün yapılacak
işlerle ilgili emirler verdi. Ayrıca, her akşam olduğu gibi,
sandalların korunduğu barınağın iyice kapandığından
kesinlikle emin olmak için, sandalcıların başındaki yöneticiyi
yanma çağırdı. Bu çok önemli bir önlemdi. Çünkü,
sandallardan birinin kumsalda unutulması, büyük bir korku
içinde yaşayan zencilerden yirmisinin, ertesi sabah sandalla
birlikte ortadan kaybolması demekti. Her zencinin,
çalışmasına göre otuz dolara kadar yükselen bir parasal değeri
vardı, Berande çiftliğinin böylesine bir zararı kaldırabilmesi
kolay olmazdı. Ayrıca, Salomon Takımadalarında bir balina
sandalı ucuza satın alınamıyordu. işletme sermayesinin
günden güne azalmasına aldırmamak, işletmenin ölümüne
bile bile göz yummak olurdu.
Geçen hafta yedi zenci kaçıp ormana sığınmıştı. içlerinden
dördü çok kötü bir durumda, ateşler içinde geri döndü.
Anlattıklarına göre, öteki zencilerden ikisi, konuksever orman
halkınca öldürülüp gövdeye indirilmişlerdi. Serbest kalan
yedinci zencinin, kumsal boyunca başıboş dolaştığı, yurdu