Table Of Contentin the v V o r l d
■ 1
w
W G
O U R M A N D
ı Coo.ooo. ? „*f T
A
'l
FERNANDO
Bir pasta yaptım, yanağını dayar uyursun
Dünyaca ünlü, ödüllü yemek bloğu Cafe Fernando’^z/zz yazarından
Cenk Sönmezsoy
7. BASIM
o k u y a n İB u s
“İstanbul'da Aşk Başkadır - Mustafa Pilevneli, 2005.
C A F E
F E R N A N D O
Bir pasta yaptım, yanağım dayar uyursun
Yazılar, tarifler, fotoğraflar & tasarım
Cenk Sönmezsoy
o kuyan lffus
CAFE FERNANDO
Bir pasta yaptım, yanağını dayar uyursun
Cenk Sönmezsoy
“Cafe Fernando"ve “Yanağını dayar uyursun f tescilli mikalardır.
A l i V
© 2014 Yazılar, tarifler ve fotoğraflar CcnkSonmezscy.a aittir.
© 2014 16?savladaki fotoğraf Begüm Koçuma ililir.
A/~c ıg ^cafefe.r.n..a..n.7djo.com/turkce
a
s
'nrrfolyo - ccnksonmezsoyTOTTT*
«
.ifitter & instagraff^ @ caf^rnando
#yanaginidavaruyursıın*
t -
ISBN: 978-605-5134-47-1
Yayıncı Sertifika No. 16^08
Yayın Yönetmeni: Cem Mumcu z
Yayın K oordinatörü: Ayşegül Araç
f • ■
Editör: Işıl KafalVanoğlu, ' . w \ *
Fotoğraf, Styling Tasarım: Cenk Sönmezsoy
Grafik Uygulama: Semilıa Deniz Akıncı - www.arteastfrQrks.com
Eser, 170 g kâğıt üzerine Adobe’Garamond Pro ve
fontlarıyla dizilmiştir. >
© OkuyaivUs/Yaym Eğitim Danışmanlık Tıbbi Mal zeme ve Reklam HizmetlerfSan. vö Tic. Ltd/Şti
s 7; - ^ \__l
Kurucu: Cem Mumcu ' N . j s ' '
Genel M üdür: çiğdem Şeııtürk , ~
Kreatif Direktör: Ebru Dcmeıgul £• \ y
z
Satış M üdürü: Murat Akgün^. >
;
Ozgiir Doğan, hep bizi mirsin
^5^7 • V /• w
v i l>
t *'*! ’
* z • •
•
*•
b 7 s
• * V T
İçindekiler
San Frarıciscodan İstanbul'a, Bloğdan Kitaba
8
Teşekkürler 18
Başlamadan Önce 2 0
Kurabiye 24
Brownie 80
Kek, MufFın, Cheesecake & Pasta 108
Tart, Galette, Pie, Quiche, Cobbler & Crisp 182
Ekmek, Hamurişi & Kahvaltı
218
durma, Donmuş Yoğurt & Sorbe 258
^Şekerleme, Çikolata & İçecekler
288
Reçel, Jöle & Pestil 308
Temel Tarifler 336
Ölçüler 374
Malzemeler 376
Ekipman 380
Dizin 398
San Francisco’dan İstanbul’a, Blogdan Kitaba
Bundan 10 yıl önce biri bana günün birinde bir de olmuş. Öylesine kendimden geçmişim ki, radarıma
yemek kitabı yazacağımı söyleseydi, önce kahkahalarla girdikleri anda işi gücü bırakıp boyunlarına yapışmam
güler sonra da dondurmamı kaşıklayıp kaldığım gerekirken, gözüm çaprazımdaki sosis köpekleri bile
yerden Altın Kızlar ı izlemeye devam ederdim. Boş görmemiş.
yere kahkaha attırıp pek değerli enerjimi harcattığı Gerçi bir sebebi var: Elimde tuttuğum ipin
için de sinirlenirdim. ucundaki Foxy. Dehşet bir gürültü çıkararak her
Şimdi bile bana, "Cenk, bu hayattaki amacın ne? gittiğim yere peşimde sürüklediğim oyuncak köpeğim.
On yıl sonra kendini nerede görmek istiyorsun?' diye Söze yandaki fotoğrafla başlamamın sebebi, bakıp
sorsanız, şu cevabı veririm: "Kendimi, Big Sur’deki bakıp fotoğraftakinin ben olduğuma inanamamam
bir uçurumun tepesindeki evimde, kocaman bir değil, baktığımda bana asıl inanılmaz geleni, nasıl
koltuğa gömülmüş, üzerime de battaniyemi çekmiş olup da bir yemek kitabı yazabildiği m i anlatması.
bir hâlde Altın Kızlar seyrederken görüyorum. Kafasını bile çevirmeye üşenen biri, evde kruvasan
Mutfağımda, içinde at koşturabileceğim kadar yapmaya nasıl üşenmiyor? Cevap net: Mideme,
büyük bir buzluk var. İçi çikolatalı dondurmayla rahatımdan daha çok düşkünüm. Dolayısıyla evde
dolu. Yerimden kalkmamak için parasını bastırıp bir kruvasan yapıyor oluşum inanılmaz bir durum değil.
düzenek kurdurmuşum; koltuğun yanındaki düğmeye Asıl inanılmaz olan, tarifini geliştirmek için art arda
bastıkça dondurmalar -14 derecede kucağıma 20 kez yapıp günlerce fotoğrafını çektikten sonra, her
düşüyor. Etrafımda soru soran kimse yok. Hayattaki cümlede kendimi yırtmak istememe rağmen oturup
amacım da yerimden kalkmadan Altın Kızlar seyredip hakkında bir şeyler yazıyor oluşum. Mideme olan aşırı
dondurma yemeye devam etmek.’ düşkünlüğüm, fotoğraflarda kullanmak için şehrin
Şaka değil. Ver bana Altın Kızlar DVD’lerimi, bir bir ucundan topladığım koca taşları sırtımda dört kat
de ömür boyu yetecek kadar çikolatalı dondurma, yukarı nasıl taşıdığımı veya bir reçel uğruna 60 kilo
değil Big Sur’de bir kartal yuvasında, Grönland’da bile narın suyunu ellerimle sıkmaya nasıl üşenmediğimi
yaşarım. Nasıl olsa yerimden kalkacağım yok. de açıklamıyor. İşte asıl inanılmaz olanı nasıl
Bunun adı tembellik değil, miskinlik. Ya da başardığımın cevabı, yandaki fotoğrafta saklı: Tutuştur
ailemin ve arkadaşlarımın sıklıkla yakıştırdığı üzere, elime Foxy’yi, Everest’e bile tırmanırım.
ruhsuzluk. Doğamda var. Çocukken de böyleydim. Yoksa senelerdir harcamaya kıyamadığım
Beni televizyonun karşısına oturt, Tenten kasetlerimi enerjimi bu kitap için mi biriktiriyormuşum? Gerçi
de koy, bir gün sonra gel al. Kafasını çevirmeye bile bu kadar severek yapabileceğim bir işim olacağını
üşenen, garip derecede sakin bir çocuktum. hiç tahmin etmezdim. Hele hele bu işin yemek
Onun için yanda gördüğünüz fotoğraftaki koca yapıp fotoğraflarını çekmek olacağını söyleseniz,
kafalı çocuğun ben olduğuma inanmakta güçlük başta dediğim gibi, kahkahalarla gülerdim. Hani
çekiyorum. Fotoğrafı babam, eskiden ailece arabaya derler ya, "Küçüklüğümden beri merakım vardı.
doluşup Avrupa’yı gezdiğimiz seyahatlerden birinde Annem hamur yoğururken pür dikkat izler, bir parça
çekmiş. Birkaç ay önce eskiden kalma slaytları alıp ben de açmaya çalışırdım...’ diye. Benim en
bastırınca ortaya çıktı. O günden beri fotoğrafa ufak bir merakım yoktu. Yemek yapmaya, Bilkent
bakıyorum ve inanamıyorum. Demek çocukken, Üniversitesi ni kazanıp Ankara’ya gittiğimde,
elimde dondurma olmamasına rağmen zevkten dört tamamen zorunluluktan başladım. Artık onlarca
köşe bir şekilde ve hatta koşar adımlarla yürüdüğüm insanın paylaştığı tek göz ocak ve içine koyduğunuz
9
