Bir Avuç Kum - Wilbur Smith

414 Pages·2013·1.34 MB·Turkish

by  Wilbur Smith

WILBUR SMITH
BİR AVUÇ KUM
TÜRKÇESİ
GÜLTEN SUVEREN
Jake Barton'a göre bütün makineler dişiydi; onlarda
kadınlara özgü çekicilik, zekâ ve şirretlik vardı. Bu
yüzden mango ağaçlarının altında duran araçları görür
görmez, bunlar Demir Lady'ler, diye düşündü.
Majesteleri hükümetinin satışa çıkardığı eski, hurda
araç gereçlerden uzakta duruyordu onlar. Aylardan
mayıstı ve sözüm ona serince sayılacak bir
mevsimdeydiler, ama gökyüzünün bulutsuz olduğu o
sabah, Dar es Salaam bir fırından farksızdı. Jake,
Lady'leri incelemek için mangoların gölgesine girince
derin bir oh çekti.
Çevresi kapalı avluya bir göz attığında, kendisinden
başka kimsenin bu beş araçla ilgilenmediğini fark etti.
Oradakiler daha çok kırılmış kürekler, kazmalar, sıra
sıra duran eski el arabaları ve o tür şeylerle
ilgileniyorlardı.
Genç adam yine Lady'lere dönerek tropiklere uygun
ince köstebek derisi ceketini çıkarıp bir mango ağacının
dalına astı. Lady'ler durumları bozulmuş soylulardı. Sert
ama biçimli hatları aşınmış, solmuş boyalar ve yer yer
beliren paslar yüzünden bozulmuştu. Yaşlanmış
eklemlerinden sızan benzin ve makine yağı, tozlarla
karışıp siyah çizgiler, topaklar oluşturmuştu.
Jake onların soyunu ve tarihini biliyordu. Gereçlerinin
durduğu çantaya uzanırken geçmişlerini düşündü.
Ustalığın bu beş olağanüstü örneği, Tanganika sahilinde
çürüyordu. Şasilerini Schreiner yapmıştı. Maksim
makineli tüfeğinin yerleştirildiği küçük, dik kubbe şimdi
boş bir göz çukurundan farksızdı. Araç kurşun
geçirmeyen kalın plakalarla kaplanmıştı. Ayrıca düşman
ateşinden korunmak amacıyla radyatörün üstü çelik
kepenklerle örtülüydü. Ortaları maden kaplı olan
tekerlekler yekpare lastikti. Jake motorları söküp alacağı
ve aşınmış ama bunca yıl cesaretle dayanmış olan
karoseri atacağı için üzüntü duydu. Gençliklerinde zeki
Alman komutanı Von Lettow Vorbeck'i Doğu Afrika'nın
geniş düzlükleri ve sarp tepelerinde kovalamış olan
Demir Lady'ler, böyle bir laubaliliği hak etmemişlerdi.
Issız topraklardaki dikenler, zırhlı beş aracın boyalarını
çizmiş, zırhların üstünden seken kurşunlar da küçük
çukurlar açmıştı.
Alay sancaklarını dalgalandırıp arkalarında toz
bulutları bırakarak savaşa giren, makinelileriyle etrafı
tarayarak Alman askerlerinin dehşete kapılıp önlerinde
çil yavrusu gibi dağılmasını sağlayan zırhlı araçlar, o
dönemde en parlak günlerini yaşamışlardı.
Daha sonra motorları değiştirilmiş ve bunlara 6.5
litrelik Bentley'ler konulmuştu. Lady'ler gözden düşerek
sınırda devriye görevine verilmişlerdi. Hoyrat sürücüler
yüzünden zamanla bu duruma gelmişler ve 1935 yılının
mayıs ayında da satılmak üzere hükümet tarafından
buraya gönderilmişlerdi. Gelgelelim Jake en acımasız
hoyratlığın bile motorları bozamayacağını biliyordu. Onu
ilgilendiren de bu motorlardı.
Ameliyata hazırlanan bir operatör gibi gömleğinin
kolları kıvırıp, «Hazır olsanız da olmasanız da Jake
geliyor, kızlar,» diye mırıldandı.
Kalın kemikli, uzun boylu genç adam, zırhlı aracın
üstüne eğilerek büyük bir zevk ve ilgiyle çalışmaya
başladı. Dost ifadeli dudaklarını büzmüş, Tiger Ragcaz
parçasının başını ıslıkla tekrarlayıp duruyordu.
Kısa sürede kalın toz tabakası ve yağlı pislik altında
kalmış Bentley motorunu ortaya çıkardı. Ona bakarken,
«Ah ne de güzel!» diye fısıldadı. Kalın parmaklı elleriyle
motora adeta okşar gibi dokundu. «O namussuzlar
canına okumuşlar, sevgilim. Ama yine eskisi gibi
çalışacaksın. Buna söz veriyorum.»
Doğrulup sırayla bütün zırhlı araçlara baktı.
Sonuncuya geldiğinde, üçünü çalışır duruma
getirebileceğini anlamıştı. Belki dördüncüyü de
kurtarabilecekti. Ama birinin durumu umutsuzdu. Motor
çatlayarak ortadan ayrılmıştı. Diğer iki arabanın
karbüratör takımları yoktu. Ama birini parçalanmış
motordan filan alabilirdi. Yalnız bir karbüratör takımı
daha gerekliydi. Dar es Salaam'da bunu bulmak da
olanaksızdı. Bunun üzerine, «Kesinlikle üç motor,» diye
kararını verdi. «Tanesi yüz on sterline satarım. Yüz
sterlin kadar harcama yapsam, iki yüz otuz sterlin
kazancım olur. Bu zor günler için hiç de fena para
değil.» Az sonra araçların satılmak üzere çıkarılacağı
açık artırmada taşıt başına yirmi sterlin sürmeyi
planlıyordu.
Arka cebinden çıkardığı saate bir göz attı. Açık
artırmanın başlamasına henüz iki saatten fazla zaman
vardı. Çantasını zırhlı çamurluğun üstüne bırakıp
içinden bir İngiliz anahtarı seçerek hemen işe koyuldu.
Yarım saat sonra başını motorun üstünden kaldırıp
ellerini üstüpüyle silerek aracın önüne koştu. Krankı
çevirirken sağ kolundaki güçlü kaslar kabardı. Ağır
motor geri teperek birden çalışmaya başladı. O anda
krank Jake'in elinden fırladı. Az kalsın adamın
başparmağını da koparıyordu.
Jake, «Tanrım, tam bir yırtıcı kedisin!» diye bağırdı.
Tarete çıkıp kontağı kapattı. Az sonra tekrar
çalıştırdığında, motor yine sert bir ses çıkardı, ama
ardından uyumla çalışmaya başladı. Terlemiş, yüzü
kızarmış olan adamın yeşil gözleri sevinçle parlıyordu.
«Ah güzelim. Sen Tanrı'nın belası bir kaltaksın!»
Arkasından bir ses, «Bravo,» deyince Jake irkilerek
döndü. O ara avluda başkalarının olduğunu unutmuştu.
Birden utanç duyduğu için kaşlarını çatarak bir mango
ağacına dayanmış duran zarif görünüşlü adama baktı.
Yabancı, «Harika bir gösteri,» deyince, Jake'in saçları
diken diken oldu. Yabancı üst tabakadan olan İngilizler
gibi konuşmuştu.
Adam pahalı türden krem rengi bir keten takım elbise,
kahverengi beyaz ayakkabılar giymişti. Başındaki beyaz
hasır şapkanın geniş kenarı yüzünü gölgeliyordu. Ama
Jake yine de onun dostça gülümsediğini fark etti. Yüz
hatları soylu ve düzgündü. Klasik anlamda yakışıklı
sayılırdı. Bu yüzün pek çok kadını heyecanlandırmış
olduğu belliydi. Sesi de yüzüne uyuyordu. Adam üst
düzeyli bir devlet memuru olabilirdi. Ya da Dar es
Salaam'daki alaydan bir subay... Ne olursa olsun üst
tabakadan olduğu kesindi, İngilizlerin nerede eğitim
gördüklerini ve toplumdaki yerlerini açıklayan ince,
verev çizgili kravat da bunu doğruluyordu.
«Motoru çalıştırmak fazla vaktinizi almadı.» Adam
zarif bir tavırla mango ağacına dayanmış bir elini de
ceketinin cebine sokmuştu. Tekrar gülümseyince, Jake
onun gözlerindeki alay ve kafa tutmayı fark ederek
yanılmış olduğunu anladı. Karşısındaki, o kukla gibi
adamlardan değildi. Bu alaycı gözler bir korsana aitti ve
gölgelerde parlayan bir bıçak kadar da tehlikeliydi.
«Diğerlerinin de iyi durumda olduğundan kuşkum
yok.» Aslında açıklama değil bir soruydu bu.
«Yanılıyorsun, ahbap.» Jake rahatsız olmuştu. Bu şık
adamın beş hurda taşıtla ilgileneceğini düşünmek
saçmaydı. Ama ilgileniyorsa, Jake ona araçların
değerini açıklayan bir gösteri yapmıştı. «Sadece bu
çalışıyor. Üstelik içi berbat halde. Sesini dinle. Çılgın bir
marangoz gibi sesler çıkarıyor.» Eğilip motoru susturdu.
Sonra aracın önünde durarak, «Teneke!» diye
homurdanıp ön tekerleğin yanına tükürdü. Ama üstüne
tükürmemiş, buna içi elvermemişti. Gereçleri toplayıp
çantasına koydu. Ceketini de omzuna atarak İngilize
tekrar bakmadan avlunun kapısına doğru gitti.
«Öyleyse açık artırmaya girmeyeceksin demek,
dostum?» İngiliz ağaçtan ayrılmış yanında yürüyordu.
«Yok canım.» Jake aşağı gören bir tavırla konuşmaya
çalışmıştı. «Ya sen?»
«Hurda haline gelmiş beş zırhlı arabayı ne yapayım?»
Adam hafif sesle gülüp devam etti. «Amerikalısın, değil
mi? Teksaslı mısın?»
«Mektuplarımı okuduğun anlaşılıyor.»
«Makine mühendisi misin?»
«Olmaya gayret ediyorum.»
«Sana bir içki ikram edebilir miyim?»
«Bunun yerine parasını ver. Bir trene yetişmem
gerekiyor.»
Adam, «Öyleyse yolun açık olsun,» diye cevap verdi.
Jake de kapıdan Dar es Salaam'ın öğle güneşinde
kavrulan tozlu yoluna çıktı. Arkasına hiç bakmadan
ilerledi. Böylece oradan kesinlikle ayrıldığını belirtmek
istiyordu.
Jake ilk köşedeki kahveye girerek gizlendi.
Ismarladığı Tusker birası kan kadar sıcaktı. Endişeyle
düşünürken içkisini yudumladı. İngiliz onun garip bir
duyguya kapılmasına neden olmuştu. Adamın araçlarla
sadece merak yüzünden ilgilenmediği belliydi. Jake'in
bu durumda araba başına yirmi sterlinden daha fazla
vermesi gerekebilirdi. Ceketinin iç cebinden dünyadaki
tüm servetinin bulunduğu eski domuz derisi cüzdanı
çıkardı. Masanın altında parasını saydı.
Beş yüz yetmiş sterlini, üç yüz yirmi yedi doları ve
dört yüz doksan Doğu Afrika şilini vardı. Bu kadar
parayla o şık İngilizle başa çıkamazdı. Yine de, birasını
içen Jake'in çene kasları kararlılıkla gerilmişti.
Binbaşı Gareth Swales iriyarı Amerikalının tekrar avlu
kapısından girdiğini görünce, hafifçe düş kırıklığına
uğradıysa da hiç şaşırmadı. Kendisini göstermemeye
çalışan adamın, yaşlı kadınların çay partisine gizlice
girmeye kalkışan bir boksöre benzediğini düşünüyordu.
Gareth Swales mango ağaçlarının altında, ters çevirip
üstüne mendil yaydığı bir el arabasına oturmuş,
şapkasını da çıkarmıştı. Dikkatle kesilmiş ve taranmış
saçları kızılımsı altını andıran bir renkteydi ve bu parlak
saçların şakaklarında beyaz teller belirmişti. Aynı
renkteki bıyığı üst dudağının biçimine uyuyordu. Yüzü
tropikal güneşinden iyice koyulaştığından mavi gözleri
hemen dikkati çekiyordu. Alıcıların toplandığı mango
ağaçlarının altına giden Jake'e baktıktan sonra,
kaderine razı olarak içini çekti ve yine üstünde hesap
yapmakta olduğu zarfa döndü.
Durumu kötüydü son on sekiz ay ona hiç de iyi
gelmemişti. Mukden'de Çinli komutana teslim etmeye
hazırlandığı yük, Liao Nehri'nde Japon gambotu
tarafından yakalanmıştı. Bu yüzden de Swales'in on
yılda topladığı sermayesi kuş olup havaya uçmuştu. Dar
es Salaam limanının 4 numaralı ambarındaki malı ele
geçirmek için de türlü oyunlar çevirmesi gerekmişti.
Alıcılar on iki gün sonra geleceklerdi. Bunlara beş de
zırhlı araç katmak iyi kazanç sağlayabilirdi.
Tanrım, zırhlı araçlar, diye düşündü. Bunlara kendim
fiyat biçebilirim. Müşterilerim için bundan daha iyisi
sadece uçaklardır.
Gareth o sabah bakımsız kalmış, berbat haldeki zırhlı
araçlara aldırmamıştı. Tam geri döneceği sırada ön
kısımdan dışarıya uzanan güçlü bir çift bacağı görmüş
ve az sonra da motor sesini duymuştu. Şimdi onlardan
hiç olmazsa birinin çalıştığını biliyordu. Biraz parlak
boya ve yerine yerleştirilecek yeni Vickers makineli
tüfeği sayesinde beş araç da şahane görünürdü. Aracı
çalıştırarak makineliyle de ateş ederse, yaşlı prens
hemen kesesini çıkarıp etrafa altınlar saçmaya başlardı.
Gelgelelim o Tanrı'nın belası Amerikalıyla uğraşması
gerekiyordu. Bu yüzden daha çok paradan çıkabilirdi.
Ama yine de Gareth fazla endişeli değildi. O adam bir
biranın parasını bile güç bulacak bir tipe benziyordu.
Şapkasını giyip ağzından çektiği ince yaprak sigarasının
külüne bakarak yerinden kalktı ve ağır ağır gruba
yaklaştı.
Başına bembeyaz bir türban takmış, sakallı, ufak
tefek bir Sih olan açık artırma memuru, en yakındaki
zırhlı aracın üstüne küçük bir kara kuş gibi tünemişti.
Kendisine ifadesiz ve camlaşmış gözlerle bakan
insanlara yalvarır gibi konuşuyordu. «Haydi beyler! Tatlı
bir sesin, 'On sterlin,' diye bağırdığını duyayım hele. Bu
şahane taşıtların her biri için 'On sterlin' diyen var mı?»
Başını yana eğerek bekledi, ama kimse kımıldamadı ve
ses çıkarmadı.
«Beş sterlin lütfen? Lütfen biri 'Beş sterlin' der mi? İki
sterlin on şilin beyler... Sadece elli şiline bu şahane
makineleri, bu eşsiz, bu güzel...» Birden susup çikolata
rengi elini alnına götürdü. «Lütfen bir fiyat verin, beyler.»
Teksaslı vurgusuyla konuşan biri seslendi. «Bir
sterlin.»
Sih birden canlandı. «Bir sterlin verdiler. 'İki sterlin'
diyen var mı? Yükselten yok mu? Bir sterline
satıyorum.»
Gareth Swales yaklaşınca insanlar saygıyla iki yana
çekilip ona yol verdiler. «İki sterlin.» Sesi yumuşaktı.
Ama sessizlikte yüksek çıkmıştı. Jake'in kasları gerildi,
ensesi kızardı. Sonra başını çevirerek ön sıraya ulaşmış
olan İngilize baktı.
Gareth, Jake'in kötü bakışına şapkasını hafifçe
kaldırıp gülümseyerek karşılık verdi.