Biletiniz Buraya Kadar

235 Pages·2012·4.16 MB·Turkish

by  Romain Gary

agorakitaplığı
368
ROMAIN GARY
1914, Litvanya doğumlu. On dört yaşında Fransa'ya geldi, hukuk öğ­
renimi gördü, 1940 yılında 'Fransa'ya Özgürlük' ekibine ve savaşa ka­
tıldı. Fransa'nın 2. Dünya Savaşı'ndaki kahramanlarından biriydi,
Légion d'Honneur nişamna layık görüldü. Vazarüğı yanında diplo­
matlık yaptı. İlk romanı Polonya'da Bir Kuş Var dışişleri bakanlığında
çalışmaya başlamasıyla aynı zamanda yayınlandı. Ottca Yoksulluk
Varken'de olduğu gibi 'Emile Ajar' takma adıyla da kitaplar yazdı ve
her iki kimliğiyle iki ayrı Goncourt Ödülü sahibi oldu. Eşi ünlü Fran­
sız oyuncu Jean Seberg'in 1970'deki trajik ölümünün ardından
1980'de kendi eliyle hayatına son verdi. Yazarın Kadının Işığt (2012) ve
Şafakta Verilmiş Sözüm Vardı (2012) ile Émile Ajar adıyla kaleme aldı­
ğı Onca Yoksulluk Varken (2010), Yalan-Roman (2011), Koca Tembel
(2011) ve Kral Salamon'ıın Bunalımı (2011) adlı romanları da Agora Ki­
taplığı' nca yayınlanmıştır.
Romain Gary
BİLETİNİZ
BURAYA KADAR
Türkçesi: Aykut Derman
a
agorakitaplığı
Çağdaş Dünya Edebiyatı 36
Biletiniz Buraya Kadar
Romain Gary
Kitabın özgün adı:
Au-delà de cette limite votre ticket n'est plus valable
Fransızca'dan çeviren: Aykut Derman
Kapak tasarımı - mizanpaj: Sibel Yurt
© 1975; Editions Gallimard
© 2012; bu kitabın Türkçe yayın haklan
Agora Kitaplığı'na aittir.
Agora'da birinci basım: Haziran 2012
ISBN: 978-605-103-163-7
Baskı ve Cilt: Ceylan Matbaası
Güven İş Merkezi, B Blok, No 318
Topkapı / İstanbul
Tel: [phone]
AGORA KİTAPLIĞI
Sertifika no: 12761
Kuloğlu Mah. Tumacıbaşı Cad.
No: 54, Çukurcuma-Beyoğlu/İSTANBUL
Tel: [phone] Fax: [phone]
www.agorakitapligi.com
e- posta: [email protected]
b il e t in iz
BURAYA KADAR

BİR
Gritti'deki dairemde, saat sabahm yedisinde Dooley'nin
telefonuyla uyanmıştım. Benimle buluşmak istiyordu. Du­
rum oldukça acildi. Sesi buyurgan ve üsteleyiciydi ki bunu
sevimli bulmadım. İkimiz de Venedik'i Kurtarma Uluslara­
rası Komisyonu üyesiydik; Dukalar Kenti'nin hızla sulara
gömülmekte olduğunu göz ardı etmemekle birlikte, ortada
yine de bu ölçüde acil bir durum olabileceği düşünülemezdi.
Cini Vakfı'nın toplantısı bir gün önce yapılmıştı; Dooley ba­
na, toplantıya neden vaktinde yetişemediğini açıkladı. Son
terörist saldırılar İtalya'da yirmi dört saatlik bir genel greve
yol açmış, bu yüzden uçağı gecikmişti.
1
"Boeing'imi Milano'da bırakmak zorunda kaldım, çünkü
kontrol kulesinde çalışan kimse kalmamıştı. Ne helikopter
vardı, ne de başka bir uçak. Arabayla geldim..."
Ona hak verdim; saat dokuz buçukta barda randevulaş­
tık; bu arada, bu onurun bana neye mal olabileceğini düşün­
meden de edemedim. Onu çok az tamyordum. Aramızdaki
ilişki benim adıma daha çok, onunla birarada olmaktan ka­
çınmaktan ibaretti: Aynı rakamları konuşmuyorduk. Jim
Dooley, ABD'nin en müthiş servetlerinden birine konmuştu.
Onunla ilk kez 1962'de, Saint-Moritz'de, kızak şampiyo­
nasında karşılaşmıştık, ayrıca bu konuda oğlumla tartış­
mıştık. Teksaslılara özgü iri yapısıyla, kır düşmeye başla­
mış bukleli san saçlarıyla ve ellisini oldukça aşmış olması­
na karşm, doğanın cömertçe koruduğu ince çizgileriyle
bende hafif bir hayvansılık ve rekabet duygusu uyandır­
mıştı ki bu durum, bu duygunun yalnızca güzel hanımlar­
da uyanmadığının kanıtıydı. Başının üstünde, her kategori­
de dünya şampiyonu aylasıyla dolaşan bu zevk atletinin
kazandığı başarıların ve sahip olduğu gücün belirli bir öl­
çünün üstünde olması, benim kendi başarılarımı, hatta bir
bakıma kendi hayatımın anlamını alttan alta tartışma konu­
su yapmama neden oluyordu. Hiçbirimiz, hayatımızda
düşlediğimiz başarıya ulaşamamışızdır, oysa Jim Dooley,
insanlara özgü bu yasanın farkında değildi sanki. "Doğal
olanın ötesinde..." İnsanoğlunun küçüklüğünü Home-
ros'tan bu yana kafamıza kakan bu düşsel yasaya kendimi
bütünüyle kaptıracak kadar ahmak değildim. Ne var ki, bu
düşüncede az da olsa bir gerçek payı varsa, Dooley benim
için, mutluluk ringinde karşıma çıkmış ciddi bir rakip sayı­
lırdı. Kırmızı kazaklı bu iri yarı adamın, yarışı bitirip kaskı­
nı çıkardıktan sonra seyircilere dönüp, herkesi kendiliğin­
2
den avcunun içinde tutuyormuşçasma gülümsediğini gör­
düğümde, belirli ölçüde aşağılık duygusuna ve başarısızlık
düşüncesine kapılmaktan kendimi alamadım; bu, hiç de be­
ni yenmiş olmasından kaynaklanmıyordu; Amerikalmm
karşısında kendimi eksik buluyordum, bana fazla, ulaşılma­
sı imkânsız gibi görünüyordu: Onun karşısında kendimi
katı ilkeci buluyor, neredeyse politik duyguya kaptırıyor­
dum. Hoffun barında karşılaştığım bir gazeteci aym akşam
bana, Jim Dooley'yle, onun yatında Saint-Tropez'de 'görüş­
me' yaptığını itiraf etmek zorunda kalmış ve... "O işi saba­
ha kadar sürekli yapıyor, onu durdurmaya imkân yok," de­
mişti. Benzeri itiraflar, insanı genellikle o alanda efsane ol­
muş kişiyle boy ölçüşmeye ve elinden gelenin sınırına ka­
dar gitmeye çıkarılmış davetiyedir. Neyse ki ben henüz ye­
terince gençtim ve o konuda kadınların içimi rahatlatması­
na gerek duymuyordum. Ayrıca ben her zaman gizemli
bahçelerin ve farklı dünyaların sağladığı zevklerin peşinde
koşmuşumdur. Yalnızca iki kişinin arasında kalan, onların
dışında kimseyle paylaşılmayan suç ortaklıklarını severim.
O alanda 'ünlenme'ye yol açan herşey, benim gözümde, bü­
yünün bozulması anlamına gelir. Aşkm gerçek yuvası, her
zaman gizliliktir. Ayrıca, sadakat benim için, yalnızca be­
nim tekelimde olan bir anlaşma değildi: Birlikte bağlanılan
değerler doğrultusunda karşılıklı gösterilen özveri ve inanç
birliğiydi. 1944 Mayısı'nda, Müttefiklerin Normandiya'ya
çıkarma yapmasından birkaç hafta önce, gizli bir arazide
keşif uçuşu yapmak üzere Lysander'imin kumanda koluna
yapışmış giderken, uçak birden ters döndü ve bilincimi yi­
tirdim. O sırada hayatımı ve savaşımlarımı benimle payla­
şan kadın bir saat sonra, beni yaralı olarak götürdükleri
çiftlik evinde başucumdaydı. Allak bullak olmuştu.
3