Table Of ContentB I B L I O T H E CA
SCRIPTORVM GRAECORVM ET ROMANORVM
T E V B N E R I A NA
HERODIANVS
REGNVM POST MARCVM
EDIDIT
CARLO M. LUCARINI
MONACHII ET LIPSIAE
IN AEDIBYS K.G. SAUR MMV
Bibliographie information published by Die Deutsche Bibliothek
Die Deutsche Bibliothek lists this publication in the
Deutsche Nationalbibliografie:
detailed bibliographic data is available
in the Internet at http://dnb.ddb.de.
© 2005 by K. G. Saur Verlag GmbH, München und Leipzig
Printed in Germany
Alle Rechte vorbehalten. All Rights Strictly Reserved.
Jede Art der Vervielfältigung ohne Erlaubnis des Verlages ist unzulässig.
Gedruckt auf alterungsbeständigem Papier.
Druck und Bindung: Druckhaus „Thomas Müntzer" GmbH, 99947 Bad Langensalza
ISBN 3-598-71282-0
D.M.
LVDOVICI MENDELSSOHNI
(MDCCCLI-MDCCCLXXXXVI)
RECENTIORIS GRAECITATIS
RESTITVTORIS AC VINDICIS PRIMARI
D.D.D.L.M.
NOVVS EDITOR
IN HOC LIBRO CONTINENTVR
Praefatio IX
Conspectus editionum aliorumque operum XLVII
Conspectus siglorum LI
Liber primus 1
Liber secundus 29
Liber tertius 59
Liber quartus 85
Liber quintus 107
Liber sextus 123
Liber septimus 139
Liber octavus 161
Mantissa 177
Index nominum 179
PRAEFATIO
Herodiani της μετά Μάρκον βασιλείας libros1 imperfectos
exstare dilucide efficitur ex his verbis quae in fine libri II leguntur
(2. 15. 7): έμοί δέ σκοπός υπάρχει έτών έβδομήκοντα πράξεις
πολλών βασιλέων συντάξαντι γράψαι, ας αύτός όίδα. Cum vero
opus, quod tibi nunc quoad potui castigatum praebeo, anno p. Ch.
n. 180 initium, anno 238 terminum habeat, sequitur auctorem opus
institutum non absoluisse (cf. etiam 4.14.2, 5.3.9). Qua causa opus
cum Gordiano tertio ad regendum imperium solo relicto finem
habeat, non facile cernitur. Fortasse Herodianum iam senem vires
relinquebant, quod cum ipse animadverteret, abstinuit quin
Gordiani imperium septennale expeditionemque in Parthos
enarraret. Non tamen omisit senex quaedam opens iam confecti
retractare, ut monstrant v.g. 1. 1.5-6: μερισθεΐσα γαρ ή 'Ρωμαίων
άρχή έν έτεσιν έξήκοντα εις πλείους δυνάστας ή ό χρόνος άπη
τει, πολλά και ποικίλα ήνεγκε και θαύματος άξια [...] ώς 5 έκαστα
τούτων πέπρακται, κατά χρόνους και δυναστείας διηγήσομαι.
Cum de Herodiani fortuna usque ad Constantinum eiusdemque
progeniem parum constet (quamquam mihi verisimile videatur
Dexippum Atheniensem ex nostro historico plura hausisse), vergente
saeculo IV iam historiae ab excessu Divi Marci a pluribus evolvebantur:
testes sunt Ammianus Marcellinus et Historia Augusta2. Neque in
'inscriptionem sub qua hodie Herodiani opus circumfertur (της μετά
Μάρκον βασιλείας ιστορία) iam Nichipor explosit codicum auctoritate fretus
(ήρωδιανοΰ της μετά Μάρκον βασιλείας α Β f g, qui tamen male dispicitur;
ήρωδιανοΰ της μετά Μάρκον βασιλείας Ιστορίας α V; ήρωδιανοΰ Ιστοριών
πρώτη A;"de romanis imperatoribus" Bonf); cum in titulis saepenumero verbum
ιστορία celebretur, nihil est dubium quin hac de causa librariorum et editorum
ope huic quoque operi irrepserit. In titulis Philonis Bybli operum a Suida
prolatis (φ 447 Adler) quendam inveni nostro similem, ilium scilicet περί της
βασιλείας' Αδριανού.
2Fortasse et Eunapius, cf. G. Giangrande, Herodianismen bei Eunapius:
ein Beitrag zur Beleuchtung der imitatio in der spaeteren Graezitaet, "Hermes"
84 (1956), pp. 320-331.
χ PRAEFATIO
saeculo subsequenti in bibliothecarum scriniis Herodianus latuit,
cum Evagrius Scholasticus (5. 24)3 memoriae mandet historiae
compendium ab Eustathio Epiphaniensi (t 503) confectum opere
Herodianeo partim niti. Denuo in aetate Iustinianea Petrus Patricius
Herodianum legit, item fortasse Procopius: cum de hoc nuperrime
in "Musaeo Rhenano"4 egerim, de illo ante annos fere centum
decern Carolus de Boor5, de Petro Patricio operae pretium est pauca
referre. In excerptis de sententiis iussu imperatoris Constantini
Porphyrogeniti confectis6 quaedam ex Petro Patricio deprompta
sunt, in quibus et haec leguntur: Κοΰφος μεν γάρ πας όχλος προς
τά καινοτομούμενα- ό δέ δήμος των ' Ρωμαίων διά τε τό πλήθος
και την ποικιλίαν των συγκλύδων ανθρώπων των είς αυτόν
συνιόντων ραον των άλλων επαίρεται και μετά εύχερείας προς
τά άτοπα τρέχει. Ante de Boorum cuinam haec vindicanda essent
ignorabatur7; de Boor primus animum advertit Petrum haec ex
Herodiano 7.7.1 recepisse.
Sed haec magis ad Herodiani fortunam enarrandam quam ad
textus historiam enucleandam pertinent. Exstat tamen locus
insignis qui nos doceat quam sincerior Herodianus in aetate
Valentinianorum quam in aetate Macedonum vel Comnenorum
(ex qua primus nostrum testium pervenit) legeretur. Commodi
peritiam in caedendis leonibus ita descripserat Herodianus (1. 15.
6): λεόντων δέ ποτε έξ ύπογαίων έκατόν άμα άφεθέντων
•^Evagrius, The ecclesiastical history with the scholia, edited by J. Bidez
et L. Parmentier, London 1898.
M. Lucarini, De obitu Arcadi Procopi enarratio in "Rhein. Mus."
anni 2005.
de Boor, Roemische Kaisergeschichte in byzantinischer Fassung,
"Byz. Zeit." 1 (1892), p. 25; haec dissertatio, quae supra meritum extolli
nequit, quosdam fefellit, cf. v. g. G. Martineiii, L' ultimo secolo di studi su
Erodiano, Genova 1987.
^Excerpta historica iussu imperatoris Constantini Porphyrogeniti
confecta, ediderunt U. Ph. Boissevain C. de Boor Th. Buettner - Wobst,
Berolini 1903 -1910, vol. IV, Excerpta de sententiis, edidit U. Ph. Boissevain,
Berolini 1906.
^ Angelus Mai, qui haec detexerat (Scriptorum veterum nova collectio e
Vaticanis codicibus edita ab Angelo Maio, II, Romae 1827, p. 233), ita
adnotabat: "Fragmentum hoc utrum Dionis sit, et de inconstantia Romanorum
sub Heliogabalo vel Alexandra loquatur; an potius ex historico anonymo
post Dionem capiatur, ignoro equidem; atque hoc interim loco, tamquam
excerptum Dionis clausulam esse sino".
