Table Of ContentHAYALET GEMİ
UZAY YOLU SERİSİ
YENİ KUŞAK 1. KİTAP
DIANA CAREY
http://eskikitaplarim.com
Düzenleme: Tyrion
TÜRKİYE VE DÜNYA TELEVİZYONLARININ EN
BEĞENİLEN DİZİ FİLMİ Kaptan Körk ve Mister Spak
sizleri Atılgan uzay gemisiyle yeni dünyalara; ve tehlikeli
maceralara davet ediyorlar!
I
Gün, gezegenlerin bir güneş çevresinde
dönmelerinden ortaya çıkmış bir kavramdır. Derin
uzayda, alevler içindeki yıldızların ışığından ve
sıcaklığından uzakta, sonsuz gecenin krallığı hüküm
sürer…
* * *
“Kaptan, bu saatte hala uyanık ne yapıyorsunuz?”
Bu sözler Jean-Luc Picard’ı uzayın derinliklerine
taşımakta olan narin hava kabarcığını parçaladı. Kaptan
boşluktan, uzay gemisinin koruyucu kabuğunun içine
geri çekildi. Hemen önündeki pencereye odaklanan
gözleri, cama yansıyan silüete odaklandı: güçlü hatlara
sahip geniş bir alın, kenarlarda kısacık kesilmiş gri
saçlarla vurgulanmış ince bir yüz ve koyu renk delici
bakışlara sahip gözler. Camın üzerinde duran ellerinin
sıcaklığı uzaya emilmiş, parmakları adeta soğuktan
katılaşmıştı. Avuç içlerini soğuk yüzeyden kaldırdı ve
gözlem odasına giren kadını karşılamak için arkasını
döndü.
“Aynı soruyu ben de size sorabilirim, Dr.Crusher,” dedi
Beverly Crusher kaptanın yanına gelerek camdan
dışarı baktı. Kaptan ona bakmayı sürdürüyordu.
“İşim gereği, Kaptan. Sizin de bildiğiniz gibi ben bir
doktorum. Biz diğer herkesin hemen hemen herkesin
uykuda olduğu zamanlarda da uyanmak zorunda
kalabiliriz.” Esnedi ve eliyle karışık kızıl saçlarını
düzeltti. “Sizin bahaneniz nedir, uyku mu tutmadı, yoksa
görev gereği mi?”
“Felsefe.” Ancak biraz önce Picard’ı sarmalayan
neredeyse mistik duygu kaybolmuştu ve artık yalnız
olmayan Picard’ın tekrar o duyguyu yakalamak gibi bir
isteği de yoktu. “Sizi uyandıran ciddi bir şey miydi?”
“Geminin kaptanına bir raporu gerektirecek kadar ciddi
değil, eğer sormak istediğiniz buysa.” Beverly bir an
ürperdi ve mavi doktor ceketine daha sıkı sarındı.
Picard lombarı çevreleyen soğuk havayı arkasında
bırakarak koridora doğru yöneldi. Crusher da adımlarını
uydurarak onunla beraber yürüdü. Koridorlar boş ve
hareketsizdi. Güverte ışıklarının yumuşak parıltısı
adımlarına yol gösteriyordu. “Yine de mürettebatın
sağlık durumu her zaman ilgimi çeker.”
“Öyleyse Yüzbaşı T’sala’nın yeni doğan bebeğinin
biraz sorunlu bir dizi kuvvetli gaz sancısından sonra
şimdi sakin bir şekilde uyumakta olduğunu duymak sizi
rahatlatacaktır.”
“Ah, gaz sancıları,” dedi Picard, yüz hatlarını anlayışlı
bir ilgi yansıttığını umduğu bir şekle sokarak. “Vulcan
bebeklerinin de gaz sancısı çektiklerini bilmiyordum.”
“Aslında kesin konuşacak olursak Surell’in durumu
gastrik bir rahatsızlıktan çok dolaşım sistemi ile ilgili,
ancak sonuç yine de aynı; bebek saatlerce çok yüksek
sesle ağlıyor.” Crusher kısa bir bakış attı ve gülümsedi.
“Ancak, bunlar bir gemi kaptanının olağan ilgi alanları
sayılmaz, değil mi?”
“Belki de,” diye onayladı kaptan gülümseyerek.
Koridorun loş ışığında bile doktorun gözlerindeki
parıltıdan ne kadar eğlendiğini görebiliyordu. Kadının
masmavi gözleri ışıl ışıldı.
Picard bilinçli bir öksürükle boğazını temizledi. “Yeni
yolcularımız gemi yaşamına uyum sağlayabildiler mi?”
“Oregon’lu Çiftçiler mi?” diye iç geçirdi doktor. “Eee,
tabii ki, Yıldız Filosu tüm göçmen nüfusun tıbbi olarak
sağlam olduklarını belgeliyor. Ve bir uzay gemisi gibi
oldukça farklı bir çevre ile karşılaştıklarında bazı
duygusal uyumsuzlukların ortaya çıkması beklenebilir
bir şey.”
“Dr.Crusher,” diye araya girdi Kaptan. “Sorun nedir?”
“Henüz bir sorun yok,” dedi Crusher, “fakat Troi genç
Çiftçilerden birinin uzay gemisi teknolojisinden çok
etkilendiğini ve gemiyi gezdiği için cemaati tarafından
ağır bir şekilde cezalandırıldığını rapor etti.”
“Anlıyorum,” dedi Picard olayı uzun uzun
değerlendirerek. “Zavallı genç adam. Anladığım
kadarıyla Oregonlular modern teknolojiye kuşkuyla
yaklaşıyorlar. Yine de, durumun çok ciddi olmadığını
söyleyebilirim. Ne de olsa bir gün içinde yeni
gezegenlerinde, teknolojinin yozlaştırıcı etkilerinden
güvenli bir uzaklıkta…” Picard cümlesini
tamamlamadan koridorun ortasında birden durdu.
“Ne oldu?”
“Hissetmiyor musun?” Picard dengesini iki ayağı
üzerine yayarak güvertenin ufak hareketlerini daha iyi
anlamak için konsantre oldu. “Atılgan biraz önce rota
değiştirdi.” Sağ eliyle göğsünde asılı olan gümüş
ambleme dokunarak iletişim cihazını açtı. “Picard’dan
köprüye…”
“Riker yanıt veriyor, Kaptan. Bir Federasyon
gemisinden acil yardım çağrısı aldık. Saldırıya
uğramışlar.”
“Saldırgan kim?” diye sordu Kaptan, “Ferengiler mi?”
“Bilinmiyor. Bu otomatik bir sinyal, muhtemelen uzaya
bırakılmış bir şamandıradan geliyor. Halen geminin
kendisinden bir yanıt almaya çalışıyoruz.”
“Pekala, Bir Numara. Köprüye geliyorum.” Picard
iletişimi kesti ve hızlı adımlarla yürümeye başladı.
“İyi akşamlar, Kaptan” diye seslendi Crusher
arkasından.
“Ah, evet,” Picard kısaca duraklayarak omzunun
üstünden geriye baktı.
“Beni beklemeyin,” dedi Crusher rahat adımlarla
yürümeyi sürdürerek. Atılgan sizin hastanız, benim
değil.”
Picard kısaca el salladı ve devam etti. Görev, Beverly
Crusher ile ilgili tüm düşünceleri kafasından silip atmıştı.
* * *
Annesi revirden gelen acil çağrı ile yatağından
kalktığında, Wesley Crusher sessizce kabinin gündüz
bölümüne geçmekteydi. Odasına geri dalarak annesinin
iletişim cihazından T’sala ile konuşmasını ve sıkıntısını
kontrol edebilmek için henüz çok küçük olan Vulcan
bebeğin arkadan gelen ağlamalarını dinledi. Birkaç
dakika sonra annesi odalarını terketmişti.
İçinden otuza kadar saydıktan sonra, Wesley kabinden
kafasını çıkartıp annesinin hala oralarda olup olmadığını
kontrol etti. Annesi gitmişti. Yine de koridora adım atıp
asansöre doğru ilerlemeye başladığında kalbi
normalden hızlı çarpmaktaydı. Kuşkusuz kendisini,
annesine hesap vermeden istediğini yapabilecek kadar
büyük hissediyordu, ancak annesi aynı fikirde
olmayabilirdi. Bu yüzden en kolay yol odalarından
ayrıldığını hiç farketmemesini sağlamaktı.
Gecenin bu geç saatinde gemi sakindi, ancak hala bir
bölümden diğerine gitmekte olan bazı kişiler vardı.
Yanından geçtiği kimse onu gördüğüne şaşırmış
görünmüyordu genç yaşına rağmen yetişkinlerin çoğu
kadar uzun boyluydu ve çizgili öğrenci üniforması
mürettebatla olan ilişkisini vurguluyordu. Zaten çalışkan,
tedbirli bir öğrenci olarak tanınmış olması da geriye
kalan şüpheleri gidermeye yeterliydi.
Dnnys kararlaştırdıkları yerde, 21.Güvertedeki boş bir
mürettebat salonunda bekliyordu. “Gelmeyeceksin
sandım.”
“Biraz geciktirildim,” dedi Wesley
Diğer çocuğun yüzünde bilen bir gülümseme belirdi.
“Ben de neredeyse yakalanıyordum. Fakat Thomas’ın
geçen seferki kırbaçlarından sonra kimse yolcu
bölgesinden ayrılmaya cesaret edebileceğime inanmaz
herhalde. Evet, nereden başlıyoruz, Bay Crusher?”
“Mühendislik,” dedi Wesley. Buluşma zamanını
beklerken yatakta yattığı süre içinde rotalarını kafasında
çizmişti. “Seni bazı yasak olmayan bölgelere sokabilirim
ancak davranışlarına çok dikkat etmelisin, çünkü
farkedileceksin.”
“Kim, ben mi?” dedi Dnnys gözlerini saf saf açarak.
Sonra pamuklu dokumadan soluk mavi pantolon ve
kırmızı siyah kareli yün gömleğinden ibaret olan
geleneksel Çiftçi kıyafetine baktı.
“Sana giymen için birşeyler getirebilirdim, ama fazla bir
şey farketmezdi,” dedi Wesley, Çiftçi çocuğun karışık
kahverengi şaçlarını işaret ederek. “Saçlarını da
kesmemiz gerekirdi.”
Dnnys omuzlarını silkti. “Köprüyü ziyaret edebilir
miyiz?”
“İmkansız,” dedi Wesley anlayışla. “Kaptan çocukların
köprüye girmesini yasakladı. Bir keresinde ben
Asteğmen olmadan önce sadece köprüye asansörden
baktığım için bana bağırmıştı.” Durdu. “Övünmek
istememiştim, Asteğmen olduğum için yani.”
“Övünmedin,” dedi Dnnys. “Fazla değil hiç değilse.
Eğer ben bir yıldız gemisinin köprüsünde çalışıyor
olsaydım bir horoz gibi öterdim.” Salonun çıkışına doğru
yürümeye başladı. “Haydi, artık başlayalım. Ortadan
kaybolduğum fark edilmeden önce fazla zamanım yok.”
Wesley onu izledi. “Bunu yapmak istediğinden emin
misin? Başın büyük belaya girebilir.”
“Başım şu ya da bu şekilde mutlaka belaya giriyor
zaten,” diye içini çekti Dnnys. “Alıştım artık.”
Wesley omuz silkti ve Dnnys hiç bir gerileme belirtisi
göstermediği için mühendislik bölümünün girişine giden
yolu göstererek ilerlemeye başladı. Gece mürettebatı
Wesley Crusher’ın girişine engel olmaya kalkışmadı.
Refakatindeki kişiye ise daha kuşkulu bir bakış atmakla
yetindiler ve işlerine geri döndüler.
